LIBER SEPTIMUS.

Tu quoque litoribus nostris, Æneia nutrix, Eternam moriens famam, Caieta, dedisti:

Et nunc servat honos sedem tuus, ossaque nomen Hesperia in magna, si qua est ea gloria, signat.

At pius exsequiis Æneas rite solutis,

Aggere composito tumuli, postquam alta quierunt Equora, tendit iter velis, portumque relinquit. Adspirant auræ in noctem, nec candida cursus Luna negat; splendet tremulo sub lumine pontus. Proxima Circææ raduntur litora terræ,

Dives inaccessos ubi Solis filia lucos

Assiduo resonat cantu, tectisque superbis

Urit odoratam nocturna in lumina cedrum,
Arguto tenues percurrens pectine telas.
Hinc exaudiri gemitus iræque leonum

Vincla recusantum, et sera sub nocte rudentum (');
Sætigerique sues, atque in præsepibus ursi
Sævire, ac formæ magnorum ululare luporum :
Quos hominum ex facie dea sæva potentibus herbis
Induerat Circe in voltus ac terga ferarum.