πεδίον, in planitie, per planitiem. i. 184, 193, 194. ii. 4, 62, 135. ἀνὰ χρόνον. Ad aliquod tempus, aliquandiu, per aliquod temporis spatium. i. 173. ν. 27.

αναβαθμὸς, ὁ. com. Gradus, quales sunt in scalis, quarum beneficio in summas ædium partes ascendimus. ii. 125. Hos et κρώσσας et βωμίδας a nonnullis vocari tradit Herodotus ibidem.

ἀναβαίνειν. Ion. et poet. pro com. ἀναβιβάζειν, imponere. Gallice, Faire monter. ἄνδρας ἐπὶ τὰς καμή λες ἀνέβησε. Viros in camelos imposuit. i. 80.

ἀναβαίνειν. Dictum de brutorum congressu, quem ascendendo faciunt. οἱ μὲν [ἵπποι] ἀναβαίνοντες τὰς θηλείας, ὀκτακόσιοι. αἱ δὲ βαινό μεναι, ἑξακισχίλιαι, καὶ μύριαι. ἀνέ βαινε γὰρ, &c. i. 192.

ἀναβαίνειν ἡ τυραννὶς ἔς τινα θελεῖ. Tyrannis ad aliquem ascendere vult. pro, Tyrannis ad aliquem devolvitur, ac pervenit. i. 109. is Λεωνίδην ανέβαινε ή βασιληίη. vii. 205. Regnum ad Leonidem est devolutum. Ad L. pervenit. ἀναβαίνειν interdum apud Herodotum pro αποβαίνειν, evenire, eventum habere. ήν τῇ σὺ λέγεις ἀναβαίνη βασιλεῖ τὰ πράγματα. Si regi res eveniant, ut tu dicis. Si regis

res

eum habeant exitum, eum eventum, quem tu dicis. vii. 10. ἀναβάλλεσθαι. com. Differre. άνεβάλο λοντο ἐς τὴν ὑσεραιὴν ὑποκρίνασθαι. ix. 8. Responsum in diem sequentem distulerunt. ὑποκρίνεσθαι jam positum pro τὴν ὑπόκρισιν, quod exstat ix. 9. ἐξ ἡμέρης ἐς ἡμέ την αναβαλλόμενοι. ix. 8. De die in diem differentes responsum. αναβιβάζειν, com. Imponere. vulgo, Facere ascendere. τοὺς παῖδας ἐπὶ ἵππες ἀναβιβάσας. Cum pueros in equos imposuisset. i. 63. ανεβί βασιν ἐπ' αὐτήν. In ipsam [pyram] imposuit. i. 86. ἀνεβίβασαν αὐτὸν ἐπὶ τὸν πύργον. Ipsum turrim as

cendere jusserunt. iii. 75, αναβι βάζεσιν αὐτὸς ἐπὶ τὰς ἁψίδας. Ipsos in fornices imponunt. iv. 72. ἵνα ἕκαςον ἀναβιβάζουσι ἐπ ̓ ἵππων. In equos imponunt. ibid. αναβολή, ης, ή. comm. Dilatio. Rei peragendæ in aliud tempus dilatio, ἐκ ἔτι ἐς ἀναβολὰς ἐποιέοντο τὴν ἀποχώρησιν. viii. 21. Valla : Non tam sibi differendum abitum putaverunt. Æ. P. Discessum non amplius distulerunt. Est autem Herodoteum loquendi genus, τὴν ἀναχώρησιν ἐς ἀναβολὰς ποιεῖσθαι. Discessum differre. In aliud tempus discessum differre. Vel, In longum t. d. d.

ἀνάδειν τὰς νῆας. Herodotea locutio. q. d. τὰς νῆας ἄνω, τετέςιν εἰς τὸ πέτ λαγος ἄγειν. Naves in altum, in pelagus ducere. Quod communiter ανάγεσθαι, τουτέςιν ἄνω, καὶ εἰς πέλαγος ἄγεσθαι. Navibus in altum ferri. Solvere portu, et in altum provehi.) (κατάγειν τὰς νῆας, κατά γεσθαι. καταίρειν. Naves ad littus deducere. Ad littus deferri. Ad terram appellere. ἀνάγειν τὰς νῆας πρὸς τὸν ἰσθμόν. viii. 57. Naves per altum ad isthmum deducere. Vide απαίρειν. ἀνῆγον τὰς νέας ἐπὶ τὴν Σαλαμῖνα. viii. 70. Naves per

altum ad Salamina duxerunt. Vel, adversus Sal. dux. ἀνῆγον τὸ ἀπ ̓ ἑσπέρης κέρας. viii. 76. ἀνάγειν τὰς νέας πρὸς τὸν ἰσθμόν. viii. 79, 83.

ἀναγομένοισι δέ σφι, αὐτίκα ἐπεκέατο οἱ βάρβαροι. viii. 84. Ipsis vero solventibus, [et in altum tendentibus] barbari confestim instare cœperunt. vel, In illos in altum tendentes confestim invecti sunt, eosque cœperunt urgere. avñyou τὰς νῆας. ix. 96. ἀνῆγον καὶ αὐτοὶ πρὸς τὴν ἤπειρον τὰς νῆας. ibid. Et ipsi classem per alium ad terram deduxerunt, [vel, reduxerunt.]

ἀναγινώσκειν. Hoc verbum apud Herod. peculiares, nec aliis com

munes significationes habet. Sæpe enim accipitur pro αναπείθειν, suadere, persuadere. χρόνῳ δὲ, ὡς ανέγνωσεν, ἐνοικίσθη. Interpres, Ibique aliquandiu habitans, ubi rem cognovit, &c. Sed vertendum potius, Tandem vero, vel, Interjecto autem aliquo temporis spatio, postquam [Liches fabrum ferrarium] persuasisset, [cum rem fabro ferrario persuasisset, in ejus ædibus non amplius conductis, at emtis] habitavit. i. 68. sic enim locus accipiendus, ἐπειδὴ ἀνέπεισε τὸν χαλκέα τὴν αὐλὴν ἑαυτῷ ἐκδιδόναι, καὶ πωλεῖν, ὕτω δὴ ἐν αὐτῇ ἐκέτι μια σθωλῇ, ἀλλ ̓ ἐκδότῳ, τετέσιν ἐκδεδομένη, καὶ πεπραμένη, καὶ πεπωλημένῃ ἐνῳ· κίσθη, ήγεν ᾤκησεν.

ἀναγινώσκειν, πείθειν, αναπείθειν, ὁρμᾶν, · παρορμᾷν, παροξύνειν. Suadere, persuadere, impellere, incitare, instigare, solicitare. τίς σε ανθρώ πων ἀνέγνωσε, πολέμιον ἀντὶ φίλου · ἐμοὶ καταςῆναι; Quis mortalium tibi suasit, ac persuasit, ut pro amico fieres mihi bostis? Quis te mortalium impulit ad inimicitias mecum suscipiendas pro amicitia, quam mecum colere poteras ? i. 87. οἵ μιν ἀνέγνωσαν μετεῖναι τὸν Κῦρον. Qui ita persuaserant ut Cyrum dimitteret. i. 128. TOUτον τὸν ἄνδρα ἀνάγνωσας ὁ μάγος Παν τιζείθης, ὡς οἱ αὐτὸς πάντα διαπρήσ ξει. Cum magus Patizithes huic viro persuasisset, fore ut ipsi omnia conficeret, [quæ necessaria erant ad id peragendum, quod peragere statuerat.] iii. 62. ὃ δὲ, ὑπὸ τῆς γυναικὸς ἀναγνωσθεὶς, ἔργον οὐκ ὅσιον ἐμηχανᾶτο ἐπὶ τῇ θε γατρί. Valla : Iste ab uxore deceptus rem de filia nefariam commentus est. Sed male. Vertendum enim, Ille vero ab uxore persuasus, vel uxoris verbis adductus, ac ab ea impulsus, nefarium facinus adversus filiam molitus est: Quod autem αναγινώσε κειν hic pro πείθειν, id est, persua

dere, sit accipiendum aperte patet ex præcedentibus Herodoti verbis, ubi de hac muliere dicit, πείθει τὸν ἄνδρα, &c. quibus statim subjicit, ὁ δὲ, ὑπὸ τῆς γυναικὸς ἀναγνωσθείς, τετέςι πεισθεὶς, vel αναπεισθείς. ̓Ανέγνωσαν [αὐτοὺς τοῦτον τὸν χῶρον] ἐκλιπεῖν. Persuaserunt ipsis ut hunc locum relinquerent. iv. 158. τούτους ἀνάγνωσας ἅμα ἐκείνοισι ἕπεσθαι. His ad illos comi tandos inductis. v. 106. ὑπ' Αθη ναίων ἀναγνωσθέντα χρήμασι. Pe cuniis ab Atheniensibus inductum. vi. 50. Πυθίην ἀνέγνωσε λέγειν τὰ περὶ Δημάρητον γενόμενα. Pythiam induxit ad dicendum ea, quæ Demarato contigerunt. vi. 75. οὗτος τοὺς δούλους ἀνέγνωσε ἐπιθέσθαι τοῖσι δεσπότησι. Iste servos ad dominos invadendos induxit. vi. 83. ανεγνώσθη Ξέρξης σρατεύεσθαι ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα. Xerxes ad bel lum Græciæ faciendum inductus est. vii. 7, 10, ad fin. ἀνέγνωσε Αθηναίους. vii. 144. Induxit Athe nienses. Persuasit Atheniensibus. vii. 165. δείσας μη αναγνωσθῇ Ξέρξης ποιέειν ταῦτα. vii. 236. Veritus ne Xerxes ad hæc faciendum impelleretur, vel induceretur. ἀναγνῶσαι Ευρυβιάδεα μεταβουλεύσασθαι. viii. 57. Eurybiadem ad sententiam mutandam inducere. ανέγνωσε τὸν Εὐρυβιάδεα. viii. 58, 100,

110.

ανάγκη. Necessitas. Gravis difficultas. Angustiæ. Quæstiones. Tormenta, quæ Galli vocant la torture. Unde donner la torture, quæstionem habere. ἐς μεγάλας ἀνάγκας ἀπικνέεσθαι. Ad magnas angustias redigi. i. 116. αγόμενος ἐς τὰς ἀνάγκας. Ad tormenta ductus. Vel, quia [a satellitibus jussu Regis] abducebatur ad quæstiohem, et tormenta. i. 116. Hoc patet ex illo βασανίση, et ex sequentibus.

αναγκαίη, ης, ή, Ion. et poet. pro communi ανάγκη. Necessitas.

ἀναγκαίῃ ἐνδεῖν τινα. . Aliquem necessitate implicare. Necessitatem alicui imponere. Aliquem necessitatis vinculis ligare. i, 11. αναγκαίη προκειμένη. Proposita necessitas. i. 11, 138. άvaynaîn narέλαβε Κάρας. Caras invasit necessitas. ii. 152. [n] άvaynainu μιν καταλαμβάνειν. Dixit necessitatem se invasisse. iii. 75. ray καίη ἐξέργομαι. Necessitate cogor. vii. 96. οὐδὲ μιῆς ἐάσης ἀναγκαίης. Nulla necessitate cogente. vii. 99, 104, 172. ὑπ' ἀναγκαίης ἐχόμε

vii. 233. A necessitate detenti. Necessitatis vi coacti. ibid. ' ἀναγκαίης μέζονος κατέζευχθε. viii. 22. Majori necessitate estis obstricti. ἐς ἀναγκαίην ἀπειληθέντας. viii. 109. Ad necessitatem redactos, ὑπ ̓ ἀναγκαίης μεγάλης εχόμενος. ix. 15. v. s. a necessitate magna detentus : id est, Vi magnæ necessitatis coactus, vel magnæ necessitatis vi compulsus. επόμεθα ἀναγκαίῃ ἐνδεδεμένοι. ix. 16. Necessitate illigati sequimur. Vel, Necessitatis vinculo ligati sequimur. væ’åvaynaíns. ix, 17. Præ necessitate.

avayrais. Comm. Necessario. ¿vaynaiws x. Necesse est. i. 89. vii. 51, 229. viii. 140, 144. ix. 27.

ayas. Ionice, pro communi ἀναγνώρισις, Agnitio. τὸν ̓Αςυάγεα ἐσήει ἀνάγνωσις αὐτοῦ. Astyagem ipsius agnitio subiit. i. 116. ávadaien et avadaieodai, Ion. et poet. pro com. διαιρεῖν, διανέμειν. Dividere, distribuere. yãs áradatouéνας. Dor. pro com. γῆς ἀναδαιομέ vas. Agro diviso. iv. 159. ávadaoμòs, ẽ, ¿. Ion. et poet. pro com. διαίρεσις, διανέμησις, διανομή. Divisio, distributio. iπì yns άvaδασμῷ [αὐτὲς] οἱ Κυρηναῖοι ἐπεκαλέ avto. Ipsos Cyrenæi ad agri divisionem accersebant. Ipsos accersebant agri portionem singulis daturi. iv. 159. auriyage

πάντα ἄνδρα ἐπὶ γῆς ἀναδασμῷ. ν. 163. Quemlibet virum proposita rei agrariæ spe cogebat. Quemlibet agrorum dividendorum spe proposita congregabat. Quemlibet ad se sequendum solicitabat, futuram agrorum divisionem ipsis proponens.

avadinεoda. Iọn. pro comm. άvadioda. Recipere, polliceri, promittere. ἀναδεχομένους υποχειρίας παρέξειν τὰς ̓Αθήνας. Qui receperant, qui promiserant se nobis tradituros, ac in potestatem nostram redacturos Athenas. V. 91.

ἀναδέξαι, pro ἀναδεῖξαι, ostendisse. vi. 121. ἀναδέξας, pro ἀναδείξας. vi. 124.

ἀναδέξασθαι, pro ἀναδείξασθαι, ἀναδεῖξαι, ostendisse. vi. 115, 123. ἀναδεχθῆναι, pro ἀναδειχθῆναι, vi. 124.

Suæ

ἀναδῆσαι τὴν πατριὴν ἐς ἑκκαιδέκατον 9óv. Herodotea locutio. familiæ genus ad sextum decimum usque Deum referre, ac inde quasi catena quadam religatum, ac pendens repetere. Quod intelligendum propter perpetuam annorum seriem, quæ facit ut anno ex annis quodammodo colligati pendeant, ut in catenis annulos cum annulis connexos, ac alios ex aliis pendentes videmus. ii. 143. ἔτε ἐς θεὸν, ἔτε ἐς ἥρωα ἀνές Snoav avtous. Nec ad Deum, nec ad Heroem ipsos, ipsorumque genus retulerunt. ii. 143. ávadidάoner. Com, Suid. wáru diδάξαι. ἐπιτατικὸν γάρ ἐσι νῦν ἡ ἀνά. Valde docere. Nam præpositio ává jam vim intendentis habet. Edocere. Vel dedocere, quod quis ante didicit, quasi dicat, Iterum docere, ut và iterationem denotet. Ex alicujus animo evellere, quod ante didicit, et aliquid novi eum docere. A priore ad aliam sententiam traducere. Sic ἀναπείθειν, priorem sententiam ex

animo evellere, et novam inserere. Veterem opinionem evellere, et novam inserere, åvedidãoKETO Eúpuliádne. viii. 63. Valla: Edocebatur Eurybiades. Æ. P. Edoctus sententiam mutavit. avadgau. Comm. Crescere, augeri. ἀνά τε ἔδραμον αὐτίκα. Statimque creverunt. Interpres Latinus, discurrerunt. Stephanus, excurrerunt. Uterque male vocem hanc nunc intellexit, ac ideo male vertit. i. 66. Quid sit avaSeauer, docet Eustath. his verbis: ἀναδραμεῖν λέγεται ζώον, ή φυτὸν, ἤγουν ἄνω δραμεῖν, ὅ ἐσιν αὐξηθῆναι. Idem, ἀναδραμεῖο λέγονται σμώδιγίες, ἀντὶ τῇ ἐξογκωθῆναι, καὶ ἐπαναςῆναι. .Hoc igitur verbum sæpe μraPopixas dicitur et de animalibus, et de plantis, quæ celeriter sursum currunt, succrescunt, ac in altum crescendo feruntur. Dicitur et de vibicibus, quæ inflantur, intumescunt, ac surgunt. Hinc ἀναδρομή, ἡ καθ ̓ ἡλικίαν αὔξη σις. Homerus Iliad. o. cum Eustathii comment. pag. 1129. réxOV υἱὸν ἀμύμονά τε, κρατερόν τε ἔξοχον ἡρώων. ὁ δ ̓ ἀνέδραμεν ἔρνεϊ ἶσος. id est, Peperi filium bonumque fortemque, præstantissimum heroum. Hic vero crevit plantæ similis. Quamvis autem hoc ἀναδραμεῖν proprie de corporis incremento dicatur, hic tamen μεταφορικῶς pro potentiæ, virium, et opum incrementis est sumendum. Idcirco sequitur illud verbum devinoar, quod ab Herodoto subjicitur ut præcedentis explicatio. Significat enim, Rerum omnium copia abundarunt. Rem feliciter gesserunt. αἱ δὲ [Συρήκουσαι] παρ αυτίκ' ανά τ' ἔδραμον, καὶ ἀνέβλαςον. vii. 156. Valla: Ea civitas confestim excucurrit, atque propagata est. Stephanus melius: Incrementum vigoremque assumsit. Em. P. Syracusæ vero confestim creverunt et floruerunt. Vel, Incre

mentum ceperunt, et vires assumserunt. ἀνά τε ἔδραμον οἱ Φωκα έες, καὶ ἐνέδυνον τὰ ὅπλα. vii. 218. Et excurrerunt Phocenses, et induerunt arma. Sed hic scribendum videtur owness, ut paulo superius et inferius. Nam ab urbe Ioniæ Φώκαια, quæ et Φωκαίη 10nice, deducitur nomen gentile Φωκαιεύς, et Φωκαεὺς, έως, et Φωκαΐ της. Αt ἀπὸ τῆς Φωκίδος regione circa Parnassum sita, Φωκεύς, έως. Φωκέες, εἴς. De quibus hoc loco verba funt.] ὥρων βλασὸν ἐκ τοῦ σελέχεος ὅσον τε πηχυαῖον ἀναδίδρα μnnóra. viii. 55. Valla: Aspexerunt fruticasse, edito a stipite virgulto cubiti instar. Æ. P. Viderunt virgultum ex stipite ut cubitale, id est, cubiti magnitudine, editum. Vel, Ramum ex arboris trunco propemodum cubiti magnitudine excrevisse vide

runt.

Vel, Germen fere cubitali magnitudine ex stipite natum viderunt. Vel surculum, &c. åvadpaper. Commune. Recurrere aliquo, unde discessimus. Redire. παλινδρομήσαι, καὶ ἐς τὸ χω ρίον ἀναδραμεῖν, ὅθεν ἀνηγάγοντο. V. Hom. 19. Recurrere, et in locum redire, unde solverant. avasar. Commune. Movere. Castra movere. Solvere. Discedere. Proficisci. ἀναζεύξαι τὰς νῆας. Cum classe discedere. Classem ex aliquo loco in alium ducere. Hinc verbale avalyn, ñ‹, ǹ. Castrorum mutatio. Discessus. Profectio. Consule Suidam. ἣν ἀναζεύξης πρὸς τὸν ἰσθμὸν τὰς νῆας. viii. 60. Si classem ad Isthmum abduxeris. ὡς χρεὼν εἴη ἀναζεύξαντας τὴν ταχίστην πάντα τὸν σρατὸν, ἰέναι ἐς τὸ τεῖχος τὸ OnCaíur. ix. 41. Valla: Expediens esse contractis quam primum copiis ire ad moenia Thebana. Em. P. Oportere quam primum omnibus copiis [illinc] abductis ad Thebanorum urbem ire. ὡς χρεών εἴη ἀναζεύξαντας τὸ

τρατόπεδον, ἰέναι ἐς τὸ Θηβαίων ἄςυ. ix. 58. Quod necesse esset motis castris in Thebanorum urbem ire, [Thebas petere.] ἀναθρώσκειν. Vide θρώσκειν. ἀναίνεσθαι. Ion. et poet. Recusare. Nolle aliquid facere. κείνου ταῦτ ̓ ἀναινομένου. ix. 53. Illo hæc recu

sante.

ἀναιρεῖν, et ἀνελεῖν. Responsum reddere. Proprie tamen de Deo vel oraculo dicitur ἀνεῖλε τὸ χρησήριον. Oraculum dedit hoc responsum. i. 13. οἱ μάντιες ἀναίρεον τοῦτον εἶναι. Vates responderunt hunc esse. vi. 69. ἀνελεῖν τάδε. Hæc respondisse. vii. 148.

ἀναιρεῖσθαι ἀγῶνας. Certamina suscipere. Victoriam ex certaminibus reportare. Sed μετωνυμικῶς ἀγὼν pro palma, et victoria, quæ ex ipso certamine reportatur, hic accipitur. ἀνεῖλε ἡ Πυθίη [αὐτ τὸν] ἀγῶνας τὲς μεγίσεις ἀναιρήσεσθαι πέντε. ix. 33. Valla: Respondit Pythia quinque ipsum maximas palmas e certaminibus reportaturum. E. P. Pythia respondit [ipsum] quinque maxima certamina suscepturum. Quamvis enim Vallæ versio sic alias accipi commodissime possit, hic tamen non possit. Quod ex ipsius Herodoti verbis aperte colligitur, quum subjicitur, ὁ μὲν δὴ ἁμαρτῶν το χρησηρίου, προσεῖχε τοῖσι γυμνασί οισι, ὡς ἀναιρησόμενος γυμνικοὺς ἀγων

νας.

id est, Ille vero non intellecto oraculo, gymnasiis, [et ludicris exercitationibus] sedulam operam navabat, ut victorias ex gymnicis certaminibus reportaturus. Et paulo post, μαθόντες δὲ Λακεδαιμόνιοι οὐκ ἐς γυμνικοὺς, ἀλλ ̓ ἐς ἀρηΐους ἀγῶνας φέρον τὸ Τισαμενοῦ μαντήϊον. id est, Cum autem Lacedæmonii intellexissent oraculum Tisameni non ad gymnica, sed ad bellica certamina spectare. Quænam autem fuerint ista quinque gravissima certamina, vide

ix. 35. νίκην ἀναιρέεται καλλίςην απα σέων τῶν ἡμεῖς ἴδμεν. ix. 64. Victoriam, omnium, quas nos scimus, pulcherrimam est adep

tus.

ἀναιρέειν, vel ἀναιρέεσθαι πόλεμόν τινι. Herodotea locutio. Bellum adversus aliquem suscipere. Εκαλαῖος οὐκ ἔα πόλεμον βασιλέϊ τῶν Περσέων ἀναιρίεσθαι. Hecatus bellum adversus Persarum regem suscipi non sinebat. v. 36.

ἀναιρέειν, et ἀναιρέεσθαι. Ion. pro com. συλλαμβανεῖν. De mulieribus dictum, quæ semine virili intra matricem suscepto prolem concipiunt. yáp σε νυκτὶ ταύτῃ ἀναιρέομαι. vi. 69. Te enim hac nocte concepi. v. s. suscipio. ἀναίρειν et ἀναίρεσθαι. Suscipere. Sequi. των γνωμέων τὴν σεωϋτῷ σφαλερωτέρην ἀναίριο. Sententiam tibi periculosiorem suscepisti, sequutus es. vii. 16. ἀναίρεο autem Ion. dictum pro comm. ἀνήρε. ἀναισιμοῦν. Ion. et poet. pro com. δαπανᾷν, εἰ ἀναλίσκειν. Impendere. Consumere. Absumere. πέντε ἧς μέραι ἀναισιμοῦνται. Quinque dies [in hoc iter] impenduntur. Interpres Latinus sensum, non verba secutus, vertit, Est quinque dierum longitudine, &c. Sed ἀναισιμοῦν (ut docet Eustathius) παρὰ τὸ δέον ἀναλίσκειν σημαίνειν δο κεῖ. αἰσιμοῦν γὰρ, τὸ εἰς τὰ αἴσια, ὅ ἔτι καθήκοντα, δαπανᾷν. Quamvis autem hoc verbum proprie in res minime necessarias, et parum honestas sumtum facere significet, γενικῶς tamen (ut et ex hoc Herodoti loco patet) pro consumere, et impendere sumitur, i. 72. Consule Suidam. ἐκ τῆς τάφρου ἡ γῆ ἀναισιμώθη. Terra egesta ex fossa consumta est. i. 179. τὸν χοῦν ἀναισίμου. Aggerem consumebat. i. 185. ἡμέραι αναισι μοῦνται τεσσαράκοντα. ii. 11. ἐν τῷ προαναισιμωμένοι χρόνῳ. In ante consumto tempore. ii. 11. μήνες