χάριν sequente vocali, ne vocalium concursus aures offendat, ut hic videmus. ἀνθρώποισιν ἐόντα. i. 8. ἀνθρώποισιν ἐξεύρηται. ibid. ἐν τοῖσιν ἕν. ibid. τοῖσιν ἕξ. i. 18. εδωλίοισι διεξελθεῖν. 1. 24. πρώτοισι μέν. 1. 26. τοῖσι δέ. ibid. τοῖσι τάς. i. 27. ἐν *Αθηναίοισι τοῖσι πρώτοισι λεγομένοισιν εἶναι. &c.

Οἰτόσυρος. Scythice vocatur Apollo. iv. 59.

οἴχεσθαι. comm. Ire. Profcisci. oχοντο πλέοντες, pro ᾤχοντο πλέοντες. ἀπέπλεον. Iverunt navigantes. Navigarunt. Iverunt. iv. 145. οἴχετο ἀπολιπών. iv. 155. οἴχοντο ἀπολιπόντες. iv. 160. οἴχοντο φεύ γοντες. ibid. vi. 96. οἴχετο πλέων. v. 47. Sed eo in loco vitiose scriptum videtur, εἴχετο, pro εἴ χετο. οἴχοντο. ν. 75.

οἴχηνται. 3. person. plur. perf. pass. Ion. pro comm. ᾤχηνται. ab οἰχέομαι, οῦμαι. quod ab οἴχομαι. Εο. Proficiscor. αἱ ἡμέραι διοίχηνται. Dies præterierunt. iv. 136. οἴχομαι. comm. μ. οἰχήσομαι, ab οἰχέομαι, οῦμαι. π. ᾤχημαι. pro quo frequentius ἔρχομαι, et ἀπέρEo. Abeo. Discedo. oχομαι. χοντο φεύγοντες. ριο ᾤχοντο φεύγοντες, φεύγοντες ἦλθον. ἔφυγον. vii. 218. Fugientes iverunt. fuga se [eo] contulerunt. Alias, aufuge

runt.

οἰχώκει. Ion. et poet. singularis tertia persona plusquamperfecti activi, ab οἰχίω, w. fut. οἰχήσω. aor. 1. act. οἴχησα. perf. οἴχημα, neglecto augmento, pro ᾤχησα, ᾤχηκα, plusquamperf. ᾠχήκειν. et Ion. οἰχήκειν, et verso η in w, τοίχώκειν, οἰχώκεις, οἰχώκει, καὶ κατὰ διάλυσιν Ιωνικήν, οἰχώνες. Ivit. Abivit. iv. 127, 165. οίχώκεε φέρων. Absportavit. i. 189. ν. 20. Ξέρξης οἰχώκει ἀπελαύνων. vii. 164. Xerxes abiit. Vide οἴχομαι. μ. οἰκήσου μαι, τα Κάρνεια παροχών σε ἤδη. viii. 72. Carnea [festa] jam præterierant. οἰχώνει. viii. 126.

οἰχωκώς, υία, ός. viii. 108. Vide d

χομαι. et οἰχώκει. οἰχωκότας. ix. 98. ὅκως. Ion. pro comm. ὅπως. ήγουν ὅταν. ὁσάκις. Quando. Quoties. Quotiescunque. ὅκως ἐπειρώατο ἀλ λήλων. Quoties alteri alteros tentabant, et mutuum periculum virium faciebant. i. 68. τοῖσι ὅμως τὶ μέλλοι ἀνεπιτήδεον ἔσεσθαι. Quibus quoties aliquid mali eventurum. i. 175. ii. 140, 150. iii. 51. vii. 119.

ὅκως. Ion. pro comm. ὅπως, ἕως, quamdiu, tantisper dum. Vel, ὅτε, quando, quum. i. 17.) (την καῦτα, tunc. ibidem. i. 17, 68. ii. 108, 150. iii. 51, 148, ὅπως ἴδοιτο. Cum vidisset. iii. 148. iv. 42, 43. ὅμως ἔλθοι. iv. 78, 130. ν. 29, 92. §. 6.

ὅκως. Ion. pro comm. ὅπως, ἐπειδή. Postquam, ὅπως αὐτοῦ νύκτα ἀγά Yov. Postquam ibi noctem transegissent. vii. 119.

ὅκως. Ion. pro ὅπως. Ut. i. 8, 9, 17, 20. et alibi passim. όλεθρος, o, comm. Pernicies, pro ὀλέθριος. Perniciosus. γεγονώς τε κακὸς, καὶ ἐὼν ὄλεθρος. Cum sis improbus, et perniciosus. iii. 142. όλβιος. Ion. et poet. quinetiam comm. Felix. Beatus. i. 30, 31, 32. ὄλβιος, καὶ εὐτυχὴς τίς λέγεται. i. 32, 34, 86.

ἔλβος, ὁ. Ion. et poet. Felicitas. Beatitudo. Opes. Divitiæ. ibid. ὀλιγαχόθεν. Herodoteum adverbium. pro quo diceretur comm. ἐξ ὀλίγης χώρας, vel ἐξ ὀλίγων τό πων. Ex paucis locis. οἱ λεξικο γράφοι parum commode videntur hoc interpretari, Aliquantulum, Alicunde. iii. 96.

ὀλιγόγονος, ὁ καὶ ἡ comm. Qui parum est feetuosus. iii. 108. ὀλιγόγονα ζώα τίνα, καὶ διὰ τί οὕτως ὑπὸ θεοῦ πεποίηται.) (πολύγονα. ibid.

ὀλιγοχρόνιος. Qui parvum, exiguum tempus vivit, durat. i. 38. ὁλκοὶ, οἱ. Canales, quibus deduce

bantur naves. Stephanus. Valla vero, navium vestigia. Sed parum commode. Alii (quod verisimilius) sic vocari tradunt in- strumenta, quibus naves in terram ex mari subducuntur, et ex terra in mare deducuntur, waçà Tox, trahere. Thucyd. interpres, ὁλκοί εἰσιν ὄργανα, οἷς αἱ νῆες ἕλκονται. Consule Hesychium, Pollucem, et Suidam. ii. 159. ὁλοίτροχος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. Eustath. ὁλοοίτροχος, καὶ ὁλοίτρο χος λίθος ἐντελῶς λέγεται. Suidas vero, ὁλοοίτροχος, περιφερής, τράγο γύλος. καὶ ὁλότροχος. Saxum totum rotundum, et quod rotam sua rotunditate refert. Vide cetera, quæ apud Eustath. et Suidam exstant, quæ vocis hujus etymon, et varios spiritus, atque significationes docent. v. 92. §. 2. προσιόντων τῶν βαρβάρων πρὸς τὰς πύλας, ὁλοιτρόχους ἀπίεσαν. viii. 52. Cum barbari ad portas accessissent, [in eos illi] saxa molaria, [vel ingentia, et rotarum instar rotunda,] demittebant, [devolve- bant.]

ὅμαιμος, ὁ καὶ ἡ. Qui est ejusdem sanguinis. Consanguineus. Ion. et poet. i. 151.

ὁμαίμων, ονος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. Consanguineus. v. 49. viii. 144. öpaixín, ns, n. Ion. pro comm. ὁμαιχμία, ας. ἡ συμμαχία. Belli societas. Confoederatio. Fœdus inter aliquos ea conditione percussum, ut mutuo feratur auxilium. Hoc nomen et a Thucydide lib. 1. et a Dionysio Hal. Antiq. R. lib. 3. 174. 38. usurpatur, et lib. 6. 398. 31. ὁμαιχμίην συντίθετ oda após Tiva. vii. 145. Dionys. ubi supra, ὁμαιχμίαν ποιήσασθαι

fós Tva dicit apertius. Belli societatem cum aliquo facere. pîr ὁμαιχμίην συνθέμενοι ἄνευ τε δόλου, καὶ ἀπάτης. viii. 140. Belli societate sine dolo, et sine fraude nobiscum factą.

unpos, ou, . comm. Obses. Obsidis. Gallice, Baillé en étage. Vide vulgata Lexica tam Latina, quam Græca, præcipue vero Suidam, et Harpocrationem, qui pluribus docent quid sit ungos, quid ὁμηρεύειν, quid ὁμηρεία, et quomodo όμηρος et ὅμηρον differant. Κατεῖχε γάρ σφεας Λεωνίδης ἐν ὁμής ewr Noyw TOLEÚμevoç. vii. 222. Valla: Quippe quos Leonides loco obsidum distinebat. Æ. P. Ipsos enim Leonides obsidum loco ducens [apud se] retinebat.

όμηρος, ου, 8. Vocabulum Cumanum, quod rvqaòs, i. cæcum significat. οἱ Κυμαῖοι τοὺς τυφλοὺς ὁμήρους λέγουσι. V. Hom. 13. Cumani cæcos vocant ὁμήρους. Όμηρος autem dictus quasi ὁμήτρος, παρὰ τὸ ἄρθρον ὁ, καὶ τὸ μὴ ὁρᾷν. Ille, qui non videt. ὁμιλεῖν τινι.

Coire, congredi cum aliquo. De venereo congressu dictum. ̓́Αμυτις ἀνδράσιν ὁμιλοῦ σα. Ctesias Pers. 41. ὡμίλει αυτ Tibid.

spirín. ὁμιλίη. Ion. pro comm. dunia. Congressus, vel Colloquium. auται αἱ γυναῖκες λέγονται ἀνδρῶν οὐ δαμῶν ἐς ὁμιλίην φοιτᾷν. Istæ mulieres in nullius viri colloquium, vel congressum, ire dicuntur. i. 182.

hos, . Ion. et poet. pro comm. πλῆθος, συναθροισμός. Turba. Cotus. Multitudo. i. 88. ὅμιλος, ου, ὁ. comm. Tumultus. Strepitus. Βοῆτε, καὶ ὁμίλῳ ἐπήϊix. 59. Cum vociferatione, strepituque [Græcos] invase

σαν.

runt.

ὁμόγλωσσος, ὁ καὶ ἡ. comm. Qui eadem lingua utitur. i. 57. bis. ὁμόγλωσσοι τοῖσι Καρσί. Qui eadem lingua, qua Cares, utuntur. i. 171. τούς σφι ὁμογλώσσους. ii. 158. viii. 144.

ὅμοια. Ion. et poet. pro comm.

pois. Similiter, æque ac. upora Ty páλisa. Æque ac potentissi

mus quisque. vii. 118. Vel, ut qui maxime. vii. 141. ὅμοιον. τὸ ὅμοιον ἀνταποδιδόναι. Parem gratiam referre. Par pari reddere, referre. Galli, Rendre la pareille. Hoc tam de bono, quam de malo dicitur. i. 18. ὁμοῖον ἡμῖν ἔσαι. viii. 80. Perinde nobis erit. Gallice, Ce nous sera tout un.

ὅμοιος, vel ὁμοῖος. Hoc Attice, et Ion. illud vero comm. Similis. Ποιέειν τοῖσι λόγοισι τὰ ἔργα ὁμοῖα. viii. 107. v. s. Facta verbis similia facere. i. æquare verbis facta. Τὰ ἱρὰ, καὶ τὰ ἴδια, ἐν ὁμοίῳ ἐποιέετο. viii. 109. Res sacras, et privatas, [atque profanas] in eodem loco habebat. id est, qui sacra et profana perinde ducebat. ὁμοῖος. Ion. et Attice, pro comm. ὅμοιος. Similis. ὁμοῖα τοῖσι ἐν Δελ φασι. Illis similia, quæ sunt Delphis. i. 92. iii. 157.

ὁμοιοῦσθαι. comm. pro ὅμοιον ποιεῖν. ὅμοιον εἶναι νομίζειν. Assimilare. Simile esse ducere. τὰς Κύρω πάθας τῇ ἑωυτοῦ ὁμοιούμενος. Cyri casus suo similes esse ducens, vel assimilans. i. 123.

ὁμοίως. cum dativo. ὁμοίως ἐκείνῳ. Eque ac ille. i. 32, 52.

ὁμοίως καί. #que ac. ὁμοίως μικρά · καὶ μεγάλα ἐπεξιών. Æque parva, ac magna recensens. i. 5. Θεσσαλοῖσι ὁμοίως. Αque ac Thessalis. viii. 30.

ὁμόκλινος, ου, ὁ καὶ ἡ. Ν. Η. Qui est in eodem lecto, vel toro, vel, Qui simul ad eandem mensam in eodem toro recubat, ut olim fieri solebat. Quem morem Virgil. indicat Æn. lib. 2. his verbis, Conticuere omnes, intentique ora tenebant. Inde toro pater Æneas sic orsus ab alto. Consule Servium. ὡς δὲ ἀπὸ δείπνου ἔσαν, δια πινόντων, τον Πέρσην τὸν ὁμόκλινον εἴρεσθαι. ix. 16. A cœna vero, cum potationi [convivæ] darent operam, [ferunt] Persam, qui in

eodem toro [ad mensam] recubabat, ipsum interrogasse [cujas esset.]

ὁμολογεῖν. Pacisci Gallice, Faire quelques pactes. S'accorder avec quelqu'un. ἐπὶ τούτοισιν ὁμολογήσαν τος. Cum his conditionibus pactus [cum eo] fuisset. i. 60. ώμος λόγησαν ἑκατὸν τάλαντα ἐκτίνειν. Pacti sunt se centum talenta persoluturos, vi. 92. vii. 172. viii. 140, 141, 143, 144. ix. 7, 13. ὁμολογεῖν τιν. Cum aliquo consentire. ὁμολογέουσί σφι Λέσβιοι. Cum ipsis Lesbii consentiunt. i. 23. ὁμολογέουσι κατὰ γλῶσσαν οὐδέν. Lingua nullo modo consentiunt. i. 142. 3 μέν τοι αὐτοί γε ὁμολογέεσι τέτοισι οἱ Κᾶρες. Ipsi tamen Cares his non assentiuntur. i. 171. ὁμου λογέοντες σφίσι. ii. 3. συνωμολόγεόν σφι. ii. 55. ὁμολογέουσι Θηραίοισι. Cum Thermis consentiunt. iv. 154. ν. 75.

ὁμολογεῖν τιν. Herodotea et Thu

cydidea locutio. Certis conditionibus alicui se dedere. ὁμολογήσαντες τῷ ἐν Δασκυλίῳ ὑπάρχῳ. Cum certis conditionibus se Dascylii præfecto dedidissent. vi. 33. Ac cipitur tamen τὸ ὁμολογεῖν simpliciter pro deditionem facere, se dedere. ἐπίσασθε ἡμέας ὁμολογήσειν τῷ Πέρσῃ. vii. 172. Sciatis fore. ut Persæ nos dedamus. viii. 140, 141, 143, 144. ix. 13. ὁμολογίη. Ion. pro comm. ὁμολογία. Pactum. Compositio. Deditionis conditio. Deditio. κατὰ τὴν ὁμο λογίην τὴν πρὸς Μεγακλέα γενομένην. Ex compositione cum Megacle facta. i. 61. ὁμολογίη χρῆσθαι. Facere compositionem. i. 150. iv. 201. ὁμολογίη ἂν ἐχρήσαντο πρὸς Ξέρξεα. vii. 139. Compositionem cum rege fecissent. ἐς ὁμολογίην προσεχώρησαν. vii. 156. Ad compositionem venerunt. Vel, Facta compositione se dediderunt. Apud Thucyd. ὁμολογία sæpe ac cipitur pro certis conditionibus,

quibus quis se hosti dedit, vel aliquid facit. Item pro ipsa deditione. Alias pro fœdere, fœderisque pacto, sive pactione. Interdum et pro colloquio. Consule nostrum Græco-lat. indicem in Thucyd. οὐδὲ λόγους τῶν Πεισισρατιδίων περὶ ὁμολογίης ἐνεδέκοντο. Herod. viii. 52. Valla: Ne verba quidem Pisistratidarum conditionem deditionis offerentium admittebant. Æ. P. Ne verba quidem a Pisistratidis de compositione [facienda] oblata admittebant. Vel, Ne verba quidem admittebant, quæ Pisistratida [ipsis] de compositione [facienda] offerebant. Vel, Ne conditiones quidem de deditione facienda a Pisistratidis oblatas admittebant. Nam et λóyos conditionem, et quoλoyía deditionem, non raro significat; ut suo loco docetur, exemplisque res confirmatur. ἐς ὁμολογίην ἄξοντα τῷ βαρο Cáp. viii. 141. Ut [Athenienses] ad compositionem cum barbaro - faciendam induceret. ' ôμoλo. ibid. Compositionis faciendæ

caussa.

ὁμομήτριος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. Qui est ex eadem matre natus. ἀδελφὸς ὁμομήτριος. Frater uterinus, qui ex ejusdem matris utero prodiit. i. 92.

Spots. Simul edere. comm. ¿μoσιτῆσαι τοῖσι ἀνδράσι. Cum maritis edere. i. 146.

ὁμόσιτος, ὁ καὶ ἡ. comm. Qui cum aliquo edit. τοῖσι ὁμοσίτοισι μετ' insivov. Qui cum eo comedebant. vii. 119.

ὁμοτράπεζος, ὁ καὶ ἡ. comm. Qui eadem mensa utitur, qua quis alius. vulgo Commensalis. orgά

πεζος βασιλέϊ ἐγένετο. Regi commensalis factus est. Ad mensam cum rege sedere cœpit. Eadem mensa, qua rex, utebatur. iii. 132. ix. 16. Ctesias Pers. 40. ὁμότροπος, ριο ὁμοιότροπος. cum dativo. Similis. ii. 49.

ôμórgowos, ov, ò xaì . comm. Similibus moribus præditus. Ingenio simili præditus. Similis. Deα öμóтрожα. viii. 144. Similes mores. μovpsiv. Ion. et poet. Finitimum esse. cum dativo. ii. 33. vii. 8. ὁμουριουσίων τῷ Θερμαίῳ κόλπῳ. vii. 123. ὁμουρέοντες ̓Αμπρακιώτῃσι. viii. 47.

oμovpos, è naì n. Ion. pro comm. ὅμορος. Finitimus. i. 57, 134. ὅμου pos đội Ain. ii. 65. iv. 125, vii. 8.

Q. comm. Eadem voce, linguaque uti. i. 142. ¡μóparos, ô naì . comm. Qui ›eadem voce, linguaque utitur. Dve οὐκ ὁμόφωνα σφίσι. Gentes, quæ inter se eadem voce, linguaque non utuntur. iii. 98. μoxpon. Ion. pro comm. duóxposα. Coloris similitudo. ἐπεὰν τὰς βρα χίονας ἐπιτάμωνται, ἐς τὴν ὁμοχροιίην τὸ αἷμα ἀναλείχουσι ἀλλήλων. Sed locus hic sic distinguendus, et corrigendus, ἐπιτάμωνται ἐς τὴν αἱμοῤῥοιίην, τὸ αἷμα ἀ. ἀλ. Postquam inciderint, atque secuerint brachia usque ad sanguinis profluvium, donec sanguis profluat, sanguinem mutuo delingunt. i. 74. Idem fere scribitur. iv. 70. de Scythis, quum foedera cum aliis faciebant.

duo@pavésw, siv. Ion. et poet. Consentire. Concordem esse. Conspirare. ἐκ ἐθελῆσαι ὁμοφρονέειν, ἀλ λὰ γνώμη διενειχθέντας. &c. vii. 229. Noluisse consentire: sed sententiis discrepantes [abiisse ferunt.] Στάσις ἔμφυλος πολέμου ὁμοφρονέοντις τοσούτῳ κάκιον ἐτι, ὅσῳ πόλεμος sipnns. viii. 3. Seditio civilis, [et intestina] tanto deterior est bello, quod concorditer geritur, quanto bellum pace [deterius est.] xań20101 ôμo@govéovat. viii. 75. Inter se consentiunt. oopgoréorras. ix. 2. ¡μó↓nços, ò xai . N. H. Suffragii ferendi socius. Qui cum aliis ferendi suffragii jus, ac potestatem habet. Alias idem valet ac foc4n

φος. Qui parem ferendi suffragii potestatem habet. vii. 149. ὀνείδεα κατιόντα ἀνθρώπῳ, φιλέει ἐπα· νάγειν τὸν θυμόν. vii. 160. Valla : Contumeliæ homini factæ solent irritare indignationem. Sed hoc loquendi genus a Cicerone verbis disertissimis damnatur. Philippica tertia. sect. 9. ed. Ern. Quid est porro facere contumeliam ? Quis sic loquitur? Α. Ρ. Contumeliæ, quæ in hominem jaciuntur, vel intorquentur, iram inferre solent. Vel, Probra, quæ homini inferuntur, iram excitare solent. Vide ἐπανάγειν. ὀνείρατα. Ion. et poet. pro comm. ὄνειροι, vel ὄνειρα. Insomnia. τὰ τῶν ὀνειράτων ἐχόμενα, τελέως ἐς ἀσθενὲς ἔρχεται. Quæ ex insomniis pendent prorsus, omnino, ad infirmitatem rediguntur. i. infirma evadunt, et evanescunt. i. 120. ἐνειροπόλος, ὁ. Ion. et poet. Somniorum conjector, ac interpres. i. 107, 108, 128.

ὄνειρος, ὁ. Ion. et poet. οἱ εὕδοντι ἐπέση ὄνειρος. Εi dormienti insomnium astitit, oblatum est. pro comm. ἐνύπνιον. i. 34, 36. ὄψις ὀνείρου ἐν τῷ ὕπνῳ ἐπιςάσα. Visum, quod in somnis oblatum est. i. 38. τὸ ὄνειρον. idem. i. 39. τὸν ὄνειρον Εξήκειν [ἡγοῦμαι.] Insomnium ad exitum perductum esse, suum exitum jam habere, puto. i. 120. ὄνομαι. Ion. et poet. pro comm. ψέγω καὶ καταφρονῶ. Vitupero. Contemno, οι Κορίνθιοι τις χειροτέ χιας ἥκισα ὄνονται. Corinthii minime vituperant, vel contemnunt, artifices. ii. 167. τὸν ̓Αμασιν και τώνοντο. ii. 172.

ὀνομασικὴ ἀντὶ τῆς γενικῆς, Ἰωνικῶς, καὶ ̓Αττικῶς. Δόξαν. ἀντὶ τοῦ δόξαν τος. Cum visum fuisset. Cum placuisset. vi. 77. Αλής γενομένη πᾶσα ἡ Ἑλλὰς, χεὶς μεγάλη συνά γεται. vii. 157. ἀντὶ τοῦ, Αλέος πάσης τῆς ̔Ελλάδος γενομένης, χ. μ. σ. Si universa Græcia congregata

fuerit, Vel, si in unum cogatur, magna manus contrahitur, contrahetur, cogetur. Vide παρα σχόν, et παρεόν. Οἱ δὲ τῶν λοιπῶν Λακεδαιμονίων, καὶ Ἑλλήνων ψιλοί, ὡς εἷς περὶ ἕκαστον ἐὰν ἄνδρα, πεντα κόσιοι, καὶ τετρακισχίλιοι, καὶ τρισ μύριοι ἔσαν. ix. 29. pro ὡς ἑνὸς περὶ ἕκασον ἐόντος ἄνδρα. Sic paulo sulperius. τρισμύριοι ἄνδρες, ὡς ἐόντων ἑπτὰ περὶ ἕκασον ἄνδρα. Reliqui vero Lacedæmoniorum et Græcorum milites leviter armati (quippe quod singuli singulos viros circumsistebant, [vel, quippe quod singuli singulis viris adstabant,]) erant quingenti supra triginta quatuor millia.

ὀνομασικὴ πρὸ τῶν ἀπαρεμφάτων, ἡ μετὰ τὰ ἀπαρέμφατα, ἀντὶ τῆς αἰτιατικῆς. Ut ἔφη εἶναι γυμνή. ἀντὶ τοῦ, αὐτὴν εἶναι γυμνήν. v. 92. §. 7. φησὶ τριῶν ἄξιος εἶναι, pro ἑαυτὸν ἄξιον εἶναι. vii. 104. ἔφασαν οὐκ οἷοί τε γενέσθαι. pro οὐκ οἵούς τε γενέσθαι. vii. 168. γνωσιμαχέετε μὴ εἶναι ὁ μοῖοι ἡμῖν. viii. 29. Mutata sententia agnoscite vos nobis non esse viribus pares. [ἔφασαν] οὐκ ἔσεσθαι προδόται. viii. 30. Se non fore proditores [dixerunt]. φάμενος ἐκπλῶσαι λαθών. viii. 81. pro λαθόντα. ὃς οὔτε αὐτὸς ἔφη τῷ Ξέρο ξῃ ἑκὼν εἶναι δουλεύσειν. viii. 116. pro ἑκόντα.

ὀνομασικὴ τῆς μετοχῆς, ἀντὶ τῆς αἰτιατικῆς, μετὰ τοῦ ἀπαρεμφάτε. Νοminativus participii, loco accusativi cum infinitivo. ἔμαθον προς δεδομένοι, pro ἑαυτοὺς προδεδομένους εἶναι, ἤγουν προδεδόσθαι. Cognoverunt, senserunt se proditos esse. iii. 158. Vide ἔμαθον προδεδομένοι.

ὀνομασὸς, οῦ, ὁ. comm. Nominatus. Nomine clarus. Nobilis. πολλοί ὀνομαςοί Περσέων. viii. 89. Multi Persarum viri nobiles. Multi de Persis illustres viri. ὀνομαςότατοι. ix. 72. Celeberrimi, clarissimi. ὀνόματα τὴν αὐτὴν σύνταξιν τηροῦντα