τοῖς ῥήμασιν, ὅθεν παρῆκται. ἡ ἐπιχείρησις ὑπνωμένῳ ἔσαι. i. 11. Quia dicitur ἐπιχειρεῖν τινι. ibid. ἀπόςασος ἀπό τινος. quia dicitur ἀφίσασθαι ἀπό τινος. iii. 128. τιμωροί Ταραντίνοισι. vii. 170. quia dicitur τιμωρεῖν τινι. Opem alicui ferre. ἐς τιμωρίην ̓Αθηναίοισι. viii. 65. Ad opem Atheniensibus ferendam.

ὀνόματα πολλὰ εἰς κτος, 5ος, καὶ τοῦ desinentia, terminationem quidem passivam, at significationem activam, interdum habere. Vide ἄκριτος, ἀντὶ τοῦ, ὁ μὴ κρίνων, εἴτε ὁ μὴ κρίνειν βουλόμενος. In Ara Sinmiæ, ver. 10. Paris, κατὰ μετάλη ψιν, καὶ περίφρασιν, vocatur Θεόκριτος, ἀντὶ τοῦ ὁ τῶν θεῶν κριτὴς, ὁ τὰς θεάς κρίνας. Dearum Judex. Qui Deas judicavit, et de earum forma sententiam pronuntiavit. Soph. in Edipo Tyr. v. 904. ἀφός βητος, ὁ μὴ φοβέμενος. Qui non metuit. Plutarchus περὶ παίδων ἀγωγῆς. p. 22. ed. Reisk. ἀνέκπληκτος, ὁ μὴ ἐκπλήσσων. Illic agitur de dicendi genere, quod nullum animis pavorem incutit, nec illos percellit. Idem pag. 23. ἀθέατος, ὁ μὴ θεα σάμενος. Qui non vidit. Idem pag. 32. ἀπαραχώρητος, ὁ μὴ παραχω ρῶν. Qui nemini cedit, &c. Sic apud Soph. Electram. ver. 486. χαλκόπληκτος γένυς, ἡ χαλκῷ πλήσε σουσα. ἡ χαλκῆ, καὶ ἐν τῷ πλήσσειν ἦχον ἀποτελοῦσα. Idem Sophoc. Electra. ver. 1145. vocat. πὓς πάμφλεκτον, τὸ πάντα φλέγον, καὶ καῖον. Pindar. Nem. Ode 7. ver. 45. ἀδόκητος, ὁ μὴ δοκῶν. Qui non putat, vel, qui non exspectat, vel, qui est άδοξος. i. inglorius, obscurus. Vide Græca Scholia. &c.

ὀνόματα πόλεων, ἀντὶ τῆς χώρας αὐτ τῶν τῶν πόλεων. Vide in πόλεων ὀνό ματα.

ὀνοφορβὸς, οῦ, ὁ. Ν. Η. ὁ τοὺς ὄνους Φέρβων, καὶ τρέφων. Qui asinos_pascit, ac nutrit. Asinarius. vi. 68, 69.

όντων. Terminatio verborum Attice, et Ionice, in imperativi tertia plurali communiter in έτωσαν desinente, ut τυπτόντων, pro τυπτέτωσαν. Εst autem formatio eadem, quæ et genitivi pluralis masculi generis, temporis præsentis, ἐχόντων, pro εχέτωσαν. iii. 155. πασχόντων, pro πασχέτωσαν. vii. 10. §. 8. φοβεόντων, pro φοβεί τωσαν. vii. 235.

ὄνυξ, ὄνυχος, ὁ. Interdum accipitur pro mechanico instrumento sive ferreo, sive ligneo, quod ad humanorum unguium similitudinem factum est incurvum mediocriter, ad res aliquas constringendas. τρεβλοῦντες ὄνυξι ξυλίνοισι τὰ ὅπλα. Valla: Machinamentis ligneis armamenta contorquentis. vii. 36.

ὀπέων, ὀπέωνος, ὁ. N. H. Servus. Servitium. οἵ σφεων ὀπέωνες. ix. 50. Ipsorum servi. ὡς ἀναλάβοιεν τοὺς ὀπέωνας. ix. 51. Ut servos reciperent. Eustath. vero sic vocem hanc scribit, et interpretatur: ὁπάων. ὁ ἀκόλουθος. δασύνεται τοὔνο μα, ὡς ἀπὸ τοῦ ἵπω. Pedisequus. Famulus, qui aliquem sequitur. Sed Ιωνικῶς hoc vocabulum tenui notatur, eta in est versum. Vide Ion. terminationem w pro απ. Et e pro a, vel a in e mu

tatum.

ἔπις, ιδος, ἡ. Ion. et poet. pro comm. ἐπιτροφή. Eustath. ἡ τῶν ὄπισθεν, ἤτοι μελλόντων, ἐπιτροφή. Rerum futurarum cura. τῶν ἐκεῖνος οὐδεμίην ὅπιν ἔχων, ἐνέπρησε τάς τε οἴκους, καὶ τὰ ἀγάλματα. viii. 143. Valla : Quorum ille nihil pensi habens, et templa, et simulacra, incendit. E. P. Quorum ille, nullam curam gerens [ipsorum, i. ipsos nullo modo curans, omnino negligens, et contemnens,] templa, &c. θεῶν ὅπιν ἔχοντας. ix. 76. Deorum curam gerentes. ὄπισθεν. Ion. et poet. pro comm. Retro. Pone. A tergo. Post. ὁ

ὄπισθεν. Posterior. Sequens. απ τίην, τὴν ἐν τοῖσι ὄπισθεν λόγοισι σης μανέω. vii. 213. Caussam, quam in sequentibus significabo. ἔπισθεν τῶν πυλέων. viii. 53.) (ἔμπρος σθεν. ibid. ὄπισθε) (ἔμπροσθε. viii. 89. ἐν τοῖς ὄπισθε λόγοις. In sequenti oratione. v. 22. ἐπισθονόμοι βόες τίνες, καὶ διὰ τί ούπως ἐκλήθησαν. Boves præpostere pascentes quinam, et cur ita fuerint appellati. iv. 183. ἐπισθονόμοι δια τόδε εἰσί. τὰ κέρεα ἔχουσι κεκυφότα ἐς τὸ ἔμπροσθεν. διὰ τοῦτο ὀπίσω ἀναχωρέοντες, νέμονται. ἐς γὰρ τὸ ἔμπροσθεν οὐκ οἷοί τέ εἰσι, προεμβαλλόντων ἐς τὴν γῆν τῶν κερέων. Propterea præpostere pas

cuntur. Cornua in anteriorem partem indexa habent. Idcirco retro cedentes pascuntur. In anteriorem enim partem progredi nequeunt, cornibus in terram prominendo impingentibus. ὀπίσω. Ion. et poet. pro comm. ἑξῆς. μετὰ ταῦτα. ἔπειτα. τὴν αἰτίην ἐν τοῖσι ὀπίσω λόγοισι σημανέω, Caussam in sequentibus declarabo. i. .75.

ὀπίσω. Ion. et poet. pro comm. πάλιν. Iterum. alias Retro. ἀνακτᾶσθαι ὀπίσω τὴν τυραννίδα. Tyrannidem iterum recuperare. i. 61. ἀπίκοντο ὀπίσω. Redierunt. i. 62. συνέχωσα ὀπίσω. Iterum ag gesta terra texi. i. 68. ὀπίσω του ρευόμενοι. Redeuntes. i. 75. ἐπίσω ἀναπλῶσαι. Navigio redire. i. 78. ἤτε τὴν αὐτὴν ὀπίσω ὁδόν. Eandem viam retro ivit. i. 111. 6πίσω κατεςράφησαν. Iterum subacti sunt. i. 130. συῤῥάπτουσιν ὀπίσω. Iterum consuunt. ii. 86. vii. 239. ἐν τῇ ὀπίσω κομιδή. viii. 120. In reditu,

ὅπλα, τά. Arma. Castra. ἀντία θεντο τὰ ὅπλα. Castra adversa posuerunt. i. 62. Vel, Ex adverso castra posuerunt. v. 74. ἔθεντο πρὸ τὸ ἱρᾶ τὰ ὅπλα. ix. 52. Arma, vel castra ante templum posue

runt. Sequitur enim, καὶ οἱ μὲν περὶ τὸ Ἡραῖον ἐσρατοπεδεύοντο, quæ præcedentium verborum sunt interpretatio.

ὁποδαπές, δ, ὁ. N. H. Quod in vulgatis Lex. Græcol. sine ulla auctoritate scriptum legitur. Nomen indefinitum, Cujas, i. ex qua regione, patria, civitate. Nam interrogative dicitur, ποδαπός ; Cujas ? εἴρεσθαι αὐτὸν ὁποδαπός ἐsw. ix. 16. Ipsum interrogasse [ferunt] cujas esset.

ὀπτός. commun. κατὰ συγκοπήν fore matum ἐκ τοῦ ὀπτητός. Assus. Assatus. Tostus. ab ὀπτάω, ω. ήσω. Asso.) (εφθός. Elixus. ii. 77, 92. ὄπωπα. Vidi. Ion. Atticum, et poet.

iii. 63.

ὀπώπεε. Ion. et poet. pro comm. et Attico ὀπώπει. 3. plusquamp. med. ab ὄπτω. ἔπωπα. ὀπώπειν, εις, ει. Vidi, vidisti, vidit. i. 68. iii. 37. ἐπώπεε. ν. 92. §. 6. vii. 208.

ἐπώπεσαν. Ion. et poet. pro οπώς

πεισαν. Viderant. vii. 125. ὀπωπὼς, ὀπωπότος, ὁ, Ion. Att. et poet. Qui vidit. ii. 64. ὀπωρίζειν. comm. Fructus decerpere. Colligere fructus. ἐπωριεῦν τες τὰς φοίνικας. iv. 172. Palmulas decerpturi. Vel, Palmarum fructus collecturi. ὀπωριεῦντες autem Ion. et Dor. pro ὀπωριοῦντες Attico, et ὀπωρίσοντες comm. iv. 182. idem vocabulum eodem modo formatum repetitur.

ма

ὀργάζειν. μ. ὀργάσω. comm, ὀργάσας oda, Galenus in inyo apud Hippocratem, ἀναμίξαι, συγκερα σαι, permiscere, contemperare, subigere, exponit. Et οργασμός, ἀπὸ τὸ ὀργάσαι, quod Galenus λάξαι, Hesychius ἑτοιμάσαι, et φυράσαι, vertit. In quibusdam scholiis manu scriptis, quæ in exemplaribus regiis Hippocratis exstant, ut tradit auctor Economiæ Hippocraticæ, legun tur hæc verba, οργασμός, μαλα

γμός. μέμνηται τῆς λέξεως καὶ Σου φοκλῆς ἐν Πανδάρῳ, λέγων, Καὶ πρῶς τον ἄρχον πηλὸν ὀργάζειν χεροῖν. καὶ ̓Αττικοὶ δὲ ἰδίως λέγουσιν ὀργάσαι, τὸ τὰ ὑγρὰ τοῖς ξηροῖς μίξαι, καὶ ἀναφυράσαι, καὶ οἷον πηλὸν ποιεῖν. His, et Eustathii verbis adductus, credo apud Herodotum pro ὀργίσας legendum ὀργάσας. iv. 64. Qua de re pluribus in verbo capnia, ubi totus Herodoti locus explicatur, quem Valla parum fideliter videtur interpretatus. Consule Economiam Hippocratis in voce ἀνωργισμένον. όρyi (quod irritare significat) ad rem præsentem non facit. gy. Cupere. Appetere. Concupiscere. comm. Ab Herodoto tributum regionibus, in quibus aliquid feri solet. τὰ παραθαλάσε σια τῶν καρπῶν ὀργῇ ἀμᾶσθαι, καὶ Tpvyãodai. Fructus, qui in plaga maritima nascuntur, meti, et vindemiari solent. Vel, propter maturitatem metuntur, et vindemiantur. iv. 199. Verba sonant, meti, et vindemiari cupiunt, expetunt, concupiscunt. Sed est poetica suavitas. ὀργή. comm. Ira. ὀργὴν οὐκ ἄκρος. Qui iram superare nequit. Qui iram continere, frænareque non potest. Iræ impos. i. 73.

py,

x. Ut erat ira percitus. Ut iratus erat. i. 114. ὀργῇ ἐχόμενος. Ira commotus. i. 141. gyn wo!εἴσθαι. ὀργίζεσθαι. Irasci. οὐκ ἐποιήσaro ögynv ovdeμíny. vii. 105. Nullo modo iratus est. ὀργίσας. Vide ὀργάζειν.

opyvia. Quæ mensura. ii, 149. Spéw. Ion. pro comm. dg. Video. i. 68, 80. δρέων. i. 111, 123. δρέοντες. i. 190. ii. 37, 121. §. 3. ii. 167. iii. 14, 128, 139, 145. ὁρέωντες. iii. 156, 157, 159. iv. 125. v. 75. irogów. viii. 140. ὄρθιος νόμος. i. 24.

épés. comm. Rectus. Justus. xarà To op for dinaZur. Recte, juste, et

incorrupte judicare. i. 96. ὀρθὸς, *, ὁ. comm. pro ἀληθής. Rectus, pro Verus. pay. Re vera. vi. 68.

ὀρθοῦν. commun. Recte, feliciter aliquid gerere. ἂν ἡ διάβασις ἐπὶ Μασσαγέτας ὀρθωθῇ. Si adversus Massagetas trajectus, sive trajectio, feliciter succedat. i. 208. gov. commun. Erigere. De illis dictum, qui calamitatibus afflicti jacent, ac ab aliquo eriguntur, et in pristinum statum restituuntur. ὀρθώσεις σεωϋτόν. Τα ipsum eriges. Rebus tuis prospicies ita, ut ex afflicta fortuna emergas, et caput erigas. iii. 122.

opov T. Herodotea locutio, pro comm. ὀρθῶς, καὶ ἀληθῶς τι λέγειν. Aliquid recte, id est vere, dicere. οὕτω μὲν ὀρθοῦτ ̓ ἂν ὁ λόγος παρά σs signμévos. vii. 103. Ita quidem oratio a te habita recte, id est, vere habita fuerit. Verba, quæ fecisti, vera fuerint. ognior, et opria, wr. Jusjurandum. Foedus. Ion. et poet. ¡píσ μγάλοισι κατείχοντο. Magno jurejurando detinebantur obstricti. i. 29. ἐποιήσαντο ὅρκια ξεινίης πέρι, nai Evppaxins. Hospitii, societatisque fœdus, interposito jurejurando, fecerunt. i, 69. oi CTEÚσαντες ὅρκιον γενέσθαι. Qui festinarunt ut fœdus iniretur. i. 74. κατὰ τὸ ὅρκιον. Ex fœdere. i. 77. πρὸς τέτους ὅρκιον ὁ Κῦρος ἐποιήσατο. Cum his Cyrus fœdus fecit. i.

141.

ὅρκιον τάμνειν ἐπί τισι. Ion. et poet. locutio. Aliquibus conditionibus fœdus percutere. vii. 132. rò g210 ads six. Foedus ita habebat. Hoc erat foedus. Hæ erant foederis percussi conditiones. ibid. gxos. comm. Jusjurandum. opion αὐτῇσι ὅρκους ἐπήλασαν. Sibi ipsis jusjurandum obtulerunt, dederunt, se ipsas jurejurando obstrinxerunt. i. 146. [quod et waĘ

έδωσαν ibidem συνωνύμως dicitur.] ἐπὶ τάτοισι ὅρκους ἐπήλασαν. De his jusjurandum interposuerunt. vi. 62. ὅρκους προσάγων σφι. v. s. Jusjurandum admovens, i. offerens ipsis. i. Eos jurejurando obstringens. Vel, Ad jusjurandum eos adigens. vi. 74.

ὁρμῖν, εἰ ὁρμᾶσθαι, interdum apud Herodotum sumitur pro incipere, vel incipi. Initium facere, vel fieri. Quodam animi impetu ad aliquid faciendum ferri. TMS yūs sũs wégi à Xóyos öde üpuntar déYoda. Agri, vel regionis, de qua hæc oratio cœpit haberi. Regionis, de qua hæc oratio primum est instituta, de qua verba facere cœpimus. iv. 16. λóγον, τὸν ὥρμητο λέγειν. Orationem, quam habere incipiebat, vel habere paratus erat. v. 50. & xóγος ὅδε ωρμήθη λέγεσθαι ἐς ὑμέας. Hæc oratio apud vos est instituta, vel est habita. vi. 86. §. 4. πρότερον ἤπερ ὁρμῆσαι σρατεύεσθαι ἐπὶ TEAháda. vii. 150. Priusquam animi quodam impetu ad bellum Græciæ inferendum ferretur. Vel, Priusquam bellum Græciæ inferre coepisset. ωρμίατο βου „Jéɛw. i. 61. Ad opem ferendam ferebantur.

Spuãoda. comm. Propensum esse in rem aliquam, Βασιλῆος ταύτῃ punpr. viii. 140. Rege in hanc rem propenso.

oppiaro. Ion. 3. plural. plusq. perf. pass. pro comm. punto. neglecto augmento temporali, rejecto v, et in a dissoluto. viii. 35. Vide έατο.

ท

in aliquem. ἡ ὁρμὴ ἔσαι ἐκ τοῦ αὐτῷ χωρίου. Impetus ex eodem loco fiet [in eum.] i. 11.

ὅρμον ἔν τινι χώρῳ ποιεῖσθαι. Herodotea locutio, pro comm. ogue, et ὁρμίζεσθαι ἔν τινι τόπῳ. vii. 193. In aliquo loco stationem habere.

ὀροσάγγαι Περσετὶ καλέονται οἱ τοῦ βασιλῆος εὐεργέται. viii. 85. Orosangæ Persarum lingua vocantur homines de rege bene meriti.

oppwder. Ion. poet. comm. Metuere. Formidare. i. 34. naroppaδήσας τὸν ὄνειρον. Cum hoc insomnium metueret, formidaret. prácar. Ion. pro comm. iopráceiv Diem festum celebrare. ii. 60, 122. pracov. Diem festum celebrabant. ix. 7.

igrn, . Ion. sublato s. pro comm. ἑορτή. Dies festus. i. 31. ἄγεσιν όρTv. Diem festum celebrant. i. 147. ἄγεσκον ὁρτήν. i. 148. ορτὴν ποιεῖσθαι. i. 150. ἐπεὰν τὴν ὁρτὴν ἄγωσι τῷ θεῷ τούτῳ. Valla: Quum huic suo Deo sacra faciunt. i. 183. at vertendum, Tunc quum huic Deo, in hujus Dei honorem, diem festum celebrant. μeyir oi ὁρτὴν ἀνάγουσι. i. 40, 48, 60, 61, 122. iii. 97.

opxndóv. Adverbium Herodoteum. Vulg. Lexica per diphthongum, ὀρχειν, et ὀρχειδόνως scribunt, et indov, i. viritim, interpretantur, ac Herodoto vocabulum hoc tribuunt: sed nec liber, nec locus, nec exemplum ullum notatur. Suidas, ipxndóvws ündér. Ηρόδοτος. Hinc nihil certi potest colligi. Sed apud Suidam legendum exndor, we ndór. id est, Dicitur ipadov ad similitudinem ToŬ ἡβηδόν. Cæteri Θησαυρογράφοι tacent. Εμελλον λάξεσθαι ὀρχηδὸν ἕκα 505 Séna Spaxμás. vii, 144. Valla : Eaque [pecunia] esset æque dividenda viritim denis in singulos puberes drachmis. Æ. P. Singuli

'viritim decem drachmas erant accepturi. Quod enim alias nar' ἄνδρα, et κατά κεφαλήν dicitur, il est viritim, et in singula capita, nunc συνωνύμως ὀρχηδὲν ab Herodoto dicitur, quasi dicas nar' ögxes, qui mares, virosque suo testimonio demonstrant. Idcirco vulgatam Lexicorum lectionem per & non damno. Sed apud Herodotum doyyos in " vertetur, ut et Æolice, et Dorice non raro factum videmus. Locutionem κατά κεφαλήν usurpat -Dionysius Hal. Antiq. Rom. lib. iv. 220, 33. et 245, 46. et lib. v. 296, 33. ex Wechelianis typis. ὁρατο. Ion. pro comm. ὁρῶντο. 3. plur. opt. ab opάoμar, wμal. V. Hom. 32. Videant. Spectent. . comm. pro ixevos. Îlle. xai of διαλυθέντες ἐκ τοῦ συνεδρίου ἐσέβαινον is ràs vñas. viii. 56. Illi vero digressi ex concilio, naves conscendebant, vel conscenderunt, vel . conscendere cœperunt. icin, ns. Ion. pro comm. ioia. Sanctitas. Pietas. Fas. Tva Dúer én sw doin. Nefas est pecudes immolare. ii. 45.

ὅσονπερ. idem ac ὅσοντε. Circiter, ferme. Gall. Environ. Presque. ÖσCUTEρ reía rádia. ix. 51. Circiter tria stadia.

ὅσον τε. cor TE. Ion. magnitudini alicujus rei declarandæ servit, et idem valet ac circiter, fere. oo Te diπήχεα ξύλα. Ligna circiter bicubitalia. i. quæ duos cubitos circiter habent. Gallice, Des ais d'environ deux coudées. ii. 96. ὅσον τε ἑκατὸν ςαδίους. Circiter centum stadia. ii. 90. ὅσον τε ἐπὶ δύο - δακτύλους. iii. 30. βλαςὸν ὅσον τε wnxvator. viii. 55. Surculum fere cubitalem. Germen instar cubiti. .ix. 57.

dovav. Ion. pro comm. iσover. Quantulumcumque. ii. 22.

oos. Ion. interdum (si Vallæ versioni credas) ponitur pro réJOS,

tantus, et in plurali ὅσοι pro τόσο, tot. Hoc ad numerum, et quantitatem discretam; illud ad magnitudinem, et quantitatem concretam, refertur. τῆτε φήσονται τὸν πόλεμον, τά τε ποιήσεσι, ὅσοι τε πλῆς Sóc io. vii. 236. Valla: Hic illi bellum sistent, hæc agent, tot numero sunt. Sed E. P. sic ista; Ubi illi bellum sistent, et quæ agent, et quot sint numero. Nam TTE dictum Ionice pro communibus ἧτε, ἧπες, ὅθι. ubi. et τά τε, pro άτε. Ipsa vero το ὅσοι propria significatio non mutanda. Sed Valla sensum potius, quam verba sequutus videtur, cum tamen utrumque satis commode præstare potuisset, si vertisset, Et ubi bellum illi sistere statuerint, et quidnam sint acturi, et quot sint numero.

σos, n, ov. Ion. et poet. pro comm. ὅσος. ὅσσα, ριο ὅσα. Quotquot. Quæcunque. i. 47.

ὀτρακίζειν. Quid sit ὄτρακον, quid ἐτρακίζειν, et ἐξοςρακίζειν, quid oτρακισμός, et ἐξοςρακισμὸς, in vulgatis Græco-latinis Lexicis aperte docetur. Consule et Suidam in voce ἐξωρακίσθη. ἐξωρίσθη. ἐπειδὴ εἰς ὄσρακον ἔγραφαν [τὸ τῶν ἐξορισθησομένων ὄνομα.] Vide et ὀτρακισμός. Ubi Suidas τοῦ ὀτρακισμοῦ, καὶ τῆς Quys, apertum discrimen tradit. Sed Aristophanis commentator i Ἱππεῦσιν, ν. 851. in voce Οτρακίν δα, τὴν ἐτυμολογίαν, caussam, modum, et cetera fuse declarat, quæ ad horum intelligentiam faciunt. Idem in v. 941. dum versum hunc interpretatur: πότε φεύγων ἔπαθε καὶ. Θουκυκίδης. rem eandem pluribus explicat. · ἐξωςρακισμένος ὑπὸ τοῦ δήμου. viii. 79. Valla: In exilium a populo ejectus. E. P. A populo relegatus. Ovid. Trist. libr. 2. v. 135. Adde quod edictum, quamvis immite, minaxque, Attamen in pœnæ nomine lene fuit. Quippe relega