ページの画像
PDF
ePub

vi

retardabant, hoc IONICUM GRECO-LATINUM DICTIONARIUM, quod accuratissime conscripsi, nunc primum typis curavi mandandum. Verum ut omnes intelligant, qua fide, qua diligentia, quo studio, laboriosum ac molestum opus, divina gratia fretus, confecerim, quid in eo præstiterim, dicere non gravabor.

Hoc opus perpetuam Herodoteæ Latinæ versionis, Græci textus multis in locis, emendationem, Ionicæ Linguæ proprietates et formationes ad minime dubia præcepta summatim revocatas, utque facilius a quovis inveniantur, elementorum ordine descriptas, simplicium, et compositorum vocabulorum fidelem interpretationem, atque dilucidam integrarum gáσew explicationem, τοῖς φιλέλλησι, καὶ φιλομούσοις, abunde suppeditat. Idem etiam plurimas voces Græcas, tam simplices quam compositas continet, ac probabiliter explanat, quas in aliis Lexicis, et Thesauris, vel omnino prætermissas, vel perperam explicatas, fuisse constat. Quoniam autem Suidas, Jul. Pollux, et alii, qui vel Græca tantum, vel etiam Græco-latina, Lexica jampridem composuerunt, Herodoteis exemplis suas interpretationes passim confirmant; sed vel in ipso librorum nomine numeroque per imprudentiam sæpissime labuntur, vel in allatorum locorum verbis gravissime peccant, ideo paginas et paginarum lineas in hoc meo Dictionario notavi, ut veram horum lectionem et correctionem ex ipsius Herodoti fontibus confestim hauriamus. Sequor autem Henrici Stephani codicem, et editionem in fol, anni 1570. quod omnium, quæ ad hunc usque diem in lucem prodierunt, sit emendatissima. Prior numerus paginam, posterior lineam significat. Librorum nomen, et numerum, brevitatis caussa consulto non adscripsi. Lectores tamen illud scire volo (quod etiam suo loco diligenter a me notatur) Herodotum non semper, nec in omnibus, ac iisdem nominibus, verbis, aut locutionibus, eodem lavio constanter uti: sed modo Ionicam, eamque variatam, modo Atticam, modo communem, Doricam etiam Linguam liberius usurpare; ita tamen, ut in ejus scriptis Ionica inter alias Dialectos palam emineat, atque dominetur. Unde factum, ut Ionice locutus censeatur. Sic etiam Pindarus, sic et Theocritus, carmen Doricum scripsisse dicitur, quod in utriusque carmine Dorismus præcipue dominetur. Idem est de multorum aliorum scriptis sentiendum. At Homerus omnes Dialectos per suum poema dispersas, mixtumque dicendi genus habet; quod carmen ejus reddit magnificentius, et admirabilius, et insignem

vii

Poetæ doctrinam, et poeticæ venæ felicitatem, commendat. Herodotus vero Tv ivoμv mira varietate, frequentia, suavitate, καὶ τῇ τῶν λέξεων καὶ φράσεων ποιητικωτέρων καινοπρεπείᾳ, vel ipsum Hippocratem longe superavit, cujus Economiam typis Wechellianis nuper excusam habemus, ubi quicquid in Hippocratis operibus observatu dignum videtur, fuse declaratur, ut actum agere non sit opus. Illic tamen ipse Toũ ivioμo proprietates, et præcepta, non exponuntur, verba nec Herodotea nec phrases explicantur, ut in nostro Lexico Lector manifeste factum videbit, et sine magno labore, magno tamen cum fructu, cognoscet. Quamobrem etiam in Ionicæ Dialecti proprietatibus describendis, auctoritatem Herodoti ceteris anteposui. Quam autem feliciter in his præstandis sim versatus, ipse non dicam, ne proprias merces importune laudibus efferre videar, quasi (quod non pauci malæ fidei mercatores apud imperitos facere consueverunt) earum extrudendarum desiderio flagrem. Liberum judicium cuilibet relinquam: peritis tamen et æquis alienorum laborum æstimatoribus hoc nostrum opus haud ingratum fore confido. Doricum etiam Lexicum a me pari diligentia, cura, studioque conscriptum, Linguæ Græcæ studiosis jam exhibeo fruendum. Valete, vestrorumque commodorum fautoribus favete, Datum Heidelbergæ, Cal. Sept. 1602.

LEXICON IONICUM.

A Ion. pro e comm. ἐπιτραφθέν τες, pro ἐπιρεφθέντες, i. educati. i. 7. ai, pro εἴθε, utinam. i. 27. μέγαθος, pro μέγεθος, magnitudo, i. 51. i. 70. ἐπιτάμνειν, pro επιτέμνειν. 1.74. incidere. μέγαθος. i. 178. ἐτάμνετο, pro ἐτέμνετο. i. 186. ἐπιτράπειν, ριο ἐπιτρέπειν. iii. 81. ἐκτράπομαι, pro ἐκτρέπομαι. ii. 80. τράπουσι, μιο τρέπουσι. ii. 92. ἐπιτράψονται, pro ἐπιτρέψονται. iii. 155. άτερος, pro ἕτερος, alter. iv. 11. τραφθέντες. iv. 12. conversi. [Idem fit Dorice, ut αἴκα, πόκα, ὅκα. pro εἴκε, ποτὲ, ὅτε. Theocritus Idyllio i. sæpius, et alibi passim.]

[ocr errors]

a in Ionice in multis conversum. κρέεσσι, μιο κρέασσι. i. 47. ἔρσην, pro ἄρσην. i. 109, 192. ii. 35. και ταρέονται. ii. 39. pro καταράονται. πλανέονται, pro πλανάονται. ii. 41. vide χέρια. vide φοιτέω. ἐπεσεὼς, pro ἐπεραὼς, ἐφεςακώς. vii. 117. ὀπέων, pro ὀπάων. ix. 50, 51. Vide έω pro άω.

a pro communi, ab Ionibus sæpe usurpari. μεσαμβρίη, pro μεσημ βρία. i. 6, 142. ii. 8, 99. iv. 33. λάμψεαι, μια λήψη. 1. 199. ματρί, pro μητρί. ii. 64. ματρός, pro μητρός. ii. 64. λαμφθῆναι, pro ληφθῆναι. ii. 89. ἀπολαμφθέντες, pro ἀποληφθέντες. ii. 115, 120. μεσαμ βρίην. ii. 158. διαλελαμμένος, πιο διαλελημμένος. iii. 117. iv. 68. vide λάμψομαι. πακτᾶν, ριο πηκ τῶν, et καταπακτὸς, pro καταπηκε τός. vide suo loco.

a pro η Ion. in verborum temporalibus augmentis, quod fortasse

[blocks in formation]

a pro ab Ionibus interdum usurpari. ἀξωθεῖν, pro οῤῥωδεῖν. i. 9, 80, 111, vide suo loco. ἀβελίη, ης, ή. Ion. pro com. ἀβελία. Temeritas,inopia consilii. vii.210. ἀπολέεται ἡ Ἑλλὰς ἀβελίησι. viii. 57. Græcia propter [suam] temeritatem peribit. Vel, ob inopiam consilii, ut et viii. 74. ἀβελότατα. Adverbium Herodoteum. Inconsultissime, inconsideratissime. vii. 9. ἀθέλως. com. Inconsiderate, temere. iii. 71.

ἁβρός. com. Delicatus, mollis, lautus. i. 71. ἁβρότατοι. iv. 104. ἄβρωτος, 8, ὁ καὶ ἡ. Non voratus. νεκρὸς ἄβρωτος. Ctesias Pers. 5. cadaver non voratum. ἄβυσσος. com, ὁ πολύβυσσος. Immensæ profunditatis. Νείλε πηγὰς ἀ

βύσσους. Nili fontes immensæ profunditatis. ii. 28.

ἀγαγεῖν τὴν μελέτην εἰς πράξιν. Ctesias Pers. 10. Cogitationem, vel consilium aliquod in actum perducere. Vel, Quod cogitavimus, ad exitum, vel ad finem perducere. Gallice, Mener à quelque fin ce que nous avons prémédité, ou pensé. Effectuer, mettre en effet quelque conseil, ou délibération.

B

αγαθοεργίη, ης, η. Herodot. ac poet. vocab. Beneficentia, beneficium. iii. 160.

ἀγαθοεργοί. Ion. et poet. Benefici, benemeriti de aliquibus. Quinam apud Spartanos sic appellarentur, et quot essent numero. i. 67. et deinceps.

ἀγαθοεργίη, ης, η. Ion. pro com. εὖεργεσία. Beneficium. Vel, forte facinus. αἱ ἀγαθεργίαι ἐς τὸ πρόσω μεγάθεος κάρτα τιμῶνται ἐν τοῖσι Πέρα σησι. Beneficia, vel fortia facino ra, ad honorum incrementa acquirenda multum valent. iii. 154. ἀγαίεσθαι. Ion. et poet. ἀγαίω, καὶ ἀγαίομαι (ut docet Eustat.) τὸ ἐκπλήττω, καὶ τὸ θαυμάζω, καὶ τὸ μέμφομαι, ἐκ τῶ ἀγῶ παρήχθη. Objurgare, admirari, succensere, indignari, irasci, invidere, æmulari, male consultum alicui velle. of de ἀγαιόμενοι, καὶ φθονέοντες αὐτῇ. Illi vero male consultum ipsi volentes, ac invidentes. viii. 69. ἀγάλλεσθαι. Ion. et poet. Re aliqua delectari, exultare, præ nimio gaudio vehementer saltare. Dictum enim hoc, παρὰ τὸ ἄγαν ἄλλεσθαι. iv. 64. ix. 110. ἄγασθαι, comm. Admirari, suspicere. ὑμέων ἀγάμεθα τὴν προνοίην. viii. 144. Valla: Vestram providentiam gratam habemus. Am. P. Suspicimus, admiramur, quasi dicat: quia præter morem vos nostris commodis, ac saluti nunc provide consulere videmini. ἀγαυρὸς, α, ον. Ion. et poet. ab ἀγανὸς, inserto vel ab a intendente, et γαύρος. Consule Eust. Splendidus, illustris, comtus, ornatus, magnificus, voce clara præditus, valde strepens, insolens, superbus. ἀγαυρότατα, καὶ μεγαλοπρεπέςατα. Valla : Cum maximo strepitu, et ambitiosissime. Ego vero, Insolentissime, et magnificentissime. Vel, superb. et splendidissime. vii. 57. ἀγγαρηϊον, ου, τό. Nomen barbarum,

f,

et Persicum. Eustath. ἄγγαροι, οἱ

ἐκ διαδοχής γραμματοφόροι. καὶ βαρε βαρικὴ ἔσα ἡ λέξις ἐπιχωρίασε τοῖς Ἕλλησιν, ὅθεν τὸ ἀγ[αρεύειν. 1854.27. Idem, ἀγαρο ορεῖν, τὸ φορτία φέρειν ἐκ διαδοχῆς. παρὰ τὸ ἄγγαρος, ζητεῖ. καὶ ἀγγαρεύεσθαι, τὸ εἰς φορτηγίαν καὶ ὑπηρεσίαν τινα ἄγεσθαι. παρὰ τὸ ἄγγαρος. ζήτει. Suidas vero sic, ἄγγαρος. ὕτως ἐκάλεν οἱ Πέρσαι τὲς βασιλέως ἀγγέλους. πέμπει τῶν τις σοτάτων ἄγγαρον παρὰ τὸν Βαβυλών νιον. Idem, ἄγγαροι, οἱ ἐκ διαδοχῆς γραμματοφόροι. οἱ δὲ αὐτοὶ καὶ ἀςάνδαι. τὰ δὲ ὀνόματα περσικά. Αἰσχύο λος ̓Αγαμέμνονι, Φρυκτὸς δὲ φρυκτὸν δεῦρ ̓ ἀπ' ἀγγάρου πυρὸς Ἔπεμπε. Sed apud Esch. p. ex H. S. typ. 185. legitur π ̓ ἀγγέλω πυρός. Quare hoc exemplum est controversum. Subjicit idem Suid. τίθεται τὸ ὄνομα καὶ ἐπὶ τῶν φορτηγῶν, καὶ ὅλως ἀναισθήτων, καὶ ἀνδραποδω δῶν. καὶ τὸ ἀγγαροφορεῖν, ἐπὶ τᾶ τὰ Φορτία φέρειν. καὶ ἀγγαρεύεσθαι και λᾶσιν ὥσπερ ἡμεῖς νῦν, τὸ εἰς φορτηγίαν, καὶ τοιαύτην τινα ὑπηρεσίαν ἄγεσθαι. Idem, ἀγγαρεία, καὶ ἄγγαρος. ἐςγάτης, ὑπηρέτης, ἀχθοφόρος. καὶ ἀγε γαρείαν ἀνάγκην ἀκούσιον λέγομεν. καὶ ἐκ βίας γινομένην ὑπηρεσίαν, &c. Vide et vulgata Græco-lat. Lex. ica. Ab hoc autem nomine äyya

ρος

formatur τὸ ἀγγαρεῖον, ου, quod Ionice ἀγγαρήϊον vocatur. Quid autem hoc esset, et quomodo fieret, Herodotus viii. 97, 98. his verbis docet : καὶ ἔπεμπε ἐς Πέρσας ἀγγελέοντα τὴν παροῦσαν σφι συμφορήν. τετέων δὲ τῶν ἀγγέλων ἔτιν ἐδὲν ὅ, τι θάσσον παραγίνεται θνητὸν ἐόν. ὕτω τοῖσι Πέρσησι ἐξεύρηται τοῦτο. λέγουσι γὰρ ὡς ὅσων ἂν ᾖ ἡμερέων ἡ πᾶσα ὁδὸς, τοσοῦτοι ἵπποι τε, καὶ ἄνδρες διετᾶσι κατὰ ἡμερησίην ὁδὸν ἑκάτην τεταγμένοι. τὸς οὔτι νιφετὸς, εκ ὄμβρος, οὐ καῦμα, & νὺξ ἐέργει μὴ οὐ κατανύσαι τὸν προκείμενον ἑωυτῷ δρόμου τὴν ταχίτην. ὁ μὲν δὴ πρῶτος δραμὼν παραδιδοῖ τὰ ἐντεταλμένα τῷ δευτέρῳ, ὁ δὲ δεύτερος, τῷ τρίτῳ. τὸ δὲ ἐνθεῦτεν ἤδη κατ ̓ ἄλλων διεξέρχεται παραδιδόμενα, κατάπερ "Ελλησι ή

« 前へ次へ »