λοῖς λόγοις, καὶ ὅρκοις, πληροφορή σαντες Μεγάβυζον. Ctesias Pers. 38. Cum multis verbis, et juramentis,Megabyzum replevissent. Vide vulgata Græco-lat. Lexica, πλησιαιτέρω. Ion. adverbium, pro comm, ἐγγύτερον. Propius. iv. 112. πλησίος, ὁ. comm. ὁ πέλας. Vici nus. τοῖσι πλησίοισι. vii. 152. πλησιόχωρος, ὁ καὶ ἡ. comm. Vicinus. Alicujus agro vicinus. iv. 30, 33, 102, 118. φλήσσεσθαι. comm. Percuti. Plagam, vel cladem accipere. Μιλή σται μάλισα επλήγησαν. Milesii gravissimam cladem acceperunt. ν. 120. πλίνθος, ου, ή, comm. Later, is. Lateres. Gallice, Briques. πλίν θους ἱκανὰς [ἐκ τοῦ ὀρύγματος] ἑλκύσαντες. Cum satis laterum ex fossa] extraxissent. i. 179. πλινθεύειν. Lateres formare. τὴν γῆν ἐπλίνθευον. Lateres ex terra ducebant, formabant. ibid. Φλόκαμος, ου, ὁ. comm. Crinis longus. Cincinnus, Casaries. Coma. iv. 34. πλᾶς, οὔ, ὁ. comm. ἀντὶ τοῦ εὔπλοια. Secunda navigatio. ὁ πλοῦς ὑμῖν ἔται. V. Hom. 19. Navigatio secunda vobis erit. Hoc autem vocabulum ita nunc accipiendum, ex præcedentibus Herodoti verbis patet. Vide. φλώειν. Ion. et poet. pro comm. πλεῖν. Navigare. viii. 23. κατα Γλώσαντας. 1. 2. συνεκπλῶσαι. 1. 5. πλῶσαι. i. 24. iv. 148, 156. ἐκε πλώσας. 1. 29. ἐπιπλώσαντες νηυσὶ μακρῇσι. Cum longis navibus adversus [eos] navigassent. i. 70. ὀπίσω ἀναπλῶσαι. Navigio redire. 1. 78. διεκπλῶσαι. Navigio transire. ii. 29. διεκπλώσας. ibid. ἐκπλώσαντες. ii. 44. ἐκπλώουσι. ii. 93. ἀναπλώουσι. ibid. ἐκπλώοντες. ibid. ἀναπλώοντες. ibid. καταπλώουσι ἐς θάλασσαν, καὶ ἀναπλώοντες. ibid. In hac pag. verbum πλώον de piscibus dicitur, qui in aquis natant, ac natatu feruntur. ἀναπλώς σας. ii. 119. ἐκπλώσαντας. ii. 152. περιπλώοντες. iv. 42. περιέπλωσε Λιβύ ην. iv. 43. περιπλώειν, ibid. v. 108. διεκπλώσας. iv. 43. περιπλῶσαι. iv. 43, 44, 179. vi. 115, 116. Sexπλώσας. iv. 89. ἀναπλώσας. ibid. παραπέπλωκε. iv. 99, &c. προσπλώ ... Adnavigare. Contra navigare. viii. 6. ἐπιπλώειν τινί. Adversus aliquem navigare. viii. 9, 10. aiτοὶ ἐπανέπλωον ἐπὶ τοὺς βαρβάρες. viii. 9. Ipsi adversus barbaros navigarunt. πλωιύσας, pro πλωέσας, ο πλωέω, ως quod a πλώω. Ion. et poet. pro comm. πλεούσας. [Naves] navigantes. viii. 10. περιπλώειν Εὔβοιαν. viii. 13. ἀπέπλωον ὀπίσω ἐπὶ τὸ ̓Αρ τεμίσιον. viii. 14, 25. ἀποπλώειν. viii. 74. ἐκπλῶσαι. viii. 81. Navigio evadere ex aliquo loco. πλωεύσας. Vide πλώειν. πλωτός, ή, όν. Ion. et poet. Natans in aquis. νῆσος πλωτή. Insula in mari natans. ii. 156. [πλέουσα dicitur. ibid.] ποταμὸς προσπλωτός. Fluvius navigabilis. iv. 47, 71. ποδαβρός, ὁ. Ion. et poet. Pedibus delicatis, mollibusque præditus. i. 55. πόδα ξύλινον προσποιησάμενος. ix. 37. Vide προσποιεῖσθαι. ποδανιπτήρ, ήρος, ο. Pelvis. ii. 172. ἦν δὲ ἀγγεῖον, ἐν ᾧ τοὺς πόδας ἐναπερν ζέατο, τουτέσιν ἐναπενίζοντο. Erat autem vas, in quo [convivæ, cœterique] pedes abluebant. ibid. ἐκ τοῦ ποδανιπτήρος, ἐς τὸν [ἔφη] πρό τερον τοὺς Αἰγυπτίους ἐνεμεῖν τε, καὶ ἐνουρέειν, καὶ πόδας ἐναπονίζεσθαι. ibid. τῷ ποδανιπτῆρι. ibid. ποδαπός, ή, όν. comm. Cujas. Ex qua regione, q. d. ἐκ ποίας δᾶς, ἤγουν γῆς. Ex quali terra. Ex qua regione. Nomen interrogationi serviens. εἰρωτέωντος τοῦ Δαρείου ποδαπή εἴη. Quærente Dario cujas esset. v. 13. ~ ποδιών, ώνος, o. In utribus vocatur pediculas e pellibus dependens, qua liquor infunditur, et effunditur, soluto funiculo, vinculoque, quod utres claudit, ac obturat. τῶν ἀσκῶν ποδιῶνας ἀπαμμένους Aús. Pendentes utrium pediculos solvere. ii. 121. §. 4. EuripiIdes in Medea rodas appellat, pagin. ex Plantini typis, 169. Md. τί δητ' ἔχρησε, λέξον, εἰ θέμις κλύειν. Αἰ. ἀσκῶ με τὸν προὔχοντα μὴ λύσαι wóda. M. Quid vero [Deus] respondit, dic, si fas [est me hoc] audire. E. [Vetuit] ne ego prominentem utris pedem solve rem. ποδιών, ώνος, οι μεταφορικώς apud Herodotum accipitur pro rei alicujus figura in angustum desinente, idque ad humani pedis similitudinem. τῆς γὰρ Δωρίδας χώρης ποδιών σεινὸς ταύτῃ κατατείνει. viii. 31. Agri enim Dorici podeon, sive tractus angustus, hac in parte extenditur. Valla vocem Græcam et ipse retinet. Alii tractum, alii aditum vertunt. Suidas, Ποδεῶνας, εἶδος γεωργικόν. καὶ τρητοὺς πολεῶνας ὁ γατόμος ἄνθετο Δηοὶ Πάρμις, ἀνιηρῶν παυσάμε vos xapáτar. Aristoph. Comment. in Vespis. v. 670. å¡éño (inquit) τῆς μηλωτῆς οἱ πόδες, οὓς ποδεῶνας καλοῦσι. Sed hoc Aristophanis bere non potest. Theocritus Idyllio vigesimosec. v. 52. wodevas vocat pellis leoninæ pedes, αὐτὰρ ὑπὲρ νώτοιο, καὶ αὐχένος ἠωρεῖτο ἄκρων δέρμα λέοντος ἀφημμένον ἐκ ποδιώνων. wodnveuns, i nai n. Ion. et poet. Toga, pallii, tunicæque ad pedes usque pertingentis. . wodnoEx. Tunica ad pedes usque pertingente. i. 195. πάθος, ὁ. Poet. quinetiam comm. Desiderium. ὑπὲρ ἡμίσεας τῶν ἀγῶν ἔλαβε πόθος τε, καὶ οἶκτος τῆς πόλιος, καὶ τῶν ἠθέων τῆς χώρης. Lat. interpres parum fideliter hunc locum vertit. Plusquam medietatem desiderium cepit ingens paterni soli, morumque Phocensium. i. 165. Sed ita locus est vertendus, Plusquam dimidiam civium partem cepit desiderium, et commiseratio urbis, et assuetarum illius regionis sedium, vel, et illius regionis domicilii sibi noti, et in quo habitare consueverant. ἀποθανόντος πόθον ἔχειν. Defuncti desiderio teneri. iii. 67. ποιεῖν. Poetis tributum, ut canere Latine de iisdem dicitur. pdūs μοι δοκέει Πίνδαρος ποιῆσαι, νόμου πάντων βασιλέα φήσας εἶναι. Recte mihi videtur Pindarus cecinisse, qui dixit, Morem esse omnium regem. iii. 38. exemplum ad Herodoti locum. Ion. et Attice pro ποιεῖσθαι facere nihil videtur. Sunt etiam qui Prominentiam interpretentur. Sed nullum horum vocabulorum ipsam vocis Græcæ vim satis declarat. Quare cum Valla ⚫ vocem Græcam retinere præstat, donec aliquod Latinum vocabulum his commodius inveniamus. Quamvis enim Pes apud Latinos accipiatur etiam pro mensura, qua terras metimur, quæ quatuor minores palmos, hoc est 16 digitos continet, hic tamen Pes, nisi καταχρησικώτερον, καὶ καθ ̓ ὅτα μοιότητα, καὶ κατ ̓ ἀναλογίαν, rem intelligas, commode locum ha positum videtur apud Herodotum. ix. 99. Τούτους μὲν Ιώνων, τοῖσι καὶ κατεδόκεον νεοχμὸν ἄν τι ποιέειν, δυνάμιος ἐπιλαβομένοισι, τρό ποισι τοιούτοισι προεφυλάσσοντο οἱ Пépoa. Valla: Hunc in modum ab iis Ionibus, qui aliquid rerum novarum molituri videbantur, si facultatem nacti essent, Persæ sibi præcaverunt. Æ. P. Sensus a Valla fideliter est expressus : at verba non satis fideliter explicantur, propter loquendi genus obscurum, quod aliis verbis dilucidioribus alias ița enuntiaretur, τοῖσι καὶ, ἀντὶ τοῦ, οἷς καὶ, τουτέςιν ὑφ ̓ ὧν καὶ κατεδόκεον νεοχμὸν ἄν τι ποιέεσθαι, ἤγουν ποιηθήσεσθαι. Ac illos quidem Jones, a quibus aliquid novi factum iri putabant, facultatem nactis, his rationibus Persæ præcaverunt. Vel, a quibus facultatem nactis aliquid novi factum iri putabant, &c. id est, quos aliquid rerum novarum molituros arbitrabantur, si facultatem nacti fuissent, hoc modo præcaverunt, vel mature caverunt. Vide τοῖσι καὶ κατεδόκεον. ποιεῖν ἱρά. Herodotea, et poet. locutio pro comm. ἱερὰ ποιεῖσθαι. Sacra facere. ποιήσαντες ἱξά. Cum sacra fecissent. ix. 19. ποιεῖν ἔξω. Herodotea locutio, pro comm. ἔξω τιθέναι. Extra ponere. ἔξω μὲν τὴν κεφαλὴν ποιεῦντας, ἔσω δὲ τὸ σῶμα. Caput quidem extra [navem] ponentes, corpus vero [reliquum,] intra [navem statuentes.] ν. 33. ποιεῖν cum gemino accusativo Ion. et Attice. μεγάλα κακὰ ἐποίησαν Αἰγινήτας. Magnis maleficiis Αginetas affecerunt. iii. 59. ἔλεγε ὅσα ἀγαθὰ Κῦρος Πέρσας πεποιηκοι. Recensuit quot beneficiis Cyrus Persas afecisset. iii. 75. ποιεῖσθαι. νομίζειν. κρίνειν. Existimare. Judicare. ὁ δὲ δεινόν τε, καὶ ἀνάρσιον ἐποιέετο, γυναῖκα ἀναιτίην ἐᾶσαν το πρήγματος τούτε παραδέναι. ix. 110. Ille vero rem atrocem, ac indignam, [minimeque ferendam] judicabat, mulierem hujus negotii culpa carentem tradere. ποιεῖσθαι. comm. Facere. Ducere. Putare. Existimare. ἐν ἀδείη οὐ ποιευμένων τὸ λέγειν. ix. 42. Herodotea locutio. Haud tutum existimantibus loqui. Vel, Quia libere dicere quod sentiebant, metu periculoque carere non putabant. περὶ πολλοῦ ποιεόμενος αὐτούς. Ipsos multi faciens. i. 73. συμφορὴν ποιησάμενοι μεγάλην. Id magnam calamitatem ducentes. Hoc magnæ calamitati tribuentes. i. 83. οὐκ ἐν ἐλαφρῷ ἐποιεύμην. Rem non leviter ferebam. Rem non levem esse ducebam, ac proinde non leviter eam ferebam. i. 118. μεγάλα ποιησάμενος. Magni faciens, quod &c. i. 119. ἑωυτοῦ ποιέεται τὸ Κύρου ἔργον. Cyri facinus suum facit, i. sibi vendicat, ac attribuit. i. 129. ἀγώνισμα τοῦτο μέγα ποιεῦνται. Hoc in magni præclarique facinoris loco ponunt. Hoc magnæ virtuti laudique tribuunt. At interpres Lat. vertit, Hoc palmarii loco ducunt. Quæ versio vim Græcorum verborum non satis explicat. Vide ἀγώνισμα. i. 140. συμφος ρὴν μεγάλην ἐποιήσαντο. Magnam calamitatem duxerunt. iv. 79. ποιεῖσθαι variis modis apud Herodotum eleganter sumtum. ἐποιέετο τρατηίην ἐπὶ Κάρας. Expeditionem adversus Caras suscepit. i. 171. πένθος ποιεῖσθαι. Lugere. Defere. ii. 1. ποιεῖσθαι τρατηλασίην ἐπί τινας. Expeditionem adversus aliquem facere. Copias adversus aliquem ducere. ibid. ὁδοιπορίαν ποιεῖσθαι. Iter facere. ii. 29. μέγα ποιεύμενος ταῦτα. Hæc magni faciens. Hæc valde æstimans. iii. 42. ἐν ἀνδραπόδων λόγῳ [αὐτοὺς] ποιεύμενος εἶχε, pro ἐποιεῖτο. Eos in mancipiorum loco habebat, ac ut mancipia tractabat. iii. 125. περὶ πολλὰ ποιεῖσθαι. Multi facere. iii. 154. προσβολήν ποιεῖσθαι, pro προσ βάλλειν. Oppugnare. ii. 158. τι νὸς μνήμην ποιεῖσθαι. Alicujus mentionem facere. iv. 16. προσβολὰς ἐποιέοντο. iv. 128. Incursiones faciebant. σκηψιν ποιεῖσθαι, pro σκής πτεσθαι. Simulare. Prætexere aliquid. v. 30. σπουδήν ποιεῖσθαι. Studium adhibere. Sedulam operam dare. ibid. φίλα ποιέεσθαι τῇσι πόλισι. Civitatibus res gratas facere. Gratificari. v. 37. ποιεῖσθαι ληίην. ληίζεσθαι. Prædari. i. 161. ληίην ποιεύμενος τῷ σρατῷ. Latin. interpres hunc locum male vertit, frumentationem militibus faciens. At Stephanus in margine versionem vulgata longe deteriorem notavit: Illo in prædam suis militibus exposito. Vertendum enim, Exercitu, i. cum suis copiis, prædam faciens, totam Mæandri planitiem diripiens, populans. Quod enim Herod. ληίην ποιεῖσθαι dicit, id Cic. in Verr. l. 3. §. 50. ed. Ern. prædam facere dicit. Μασσαγέτας ὑπ ̓ ἑαυτὸν ποιήσασθαι. Massagetas in suam potestatem redigere. i. 201. ποιεῖσθαι τὴν ζόην ἀπὸ κριθέων. Hordeo victitare. ii. 36. οὐκ ὅσιον ποιεῦμαι. Nefas esse puto. ii. 86, 170. τὰ τοῦ θεοῦ πρεσβύτερα ποιεῖσθαι, ἢ τὰ τῶν ἀνδρῶν. Res divinas antiquiores habere, quam humanas. Sic enim Cicero passim loquitur, quod loquendi genus hoc ipsum feliciter exprimit. v. 63. ἀσπαςόν τι ποιεῖσθαι. Aliquid gratum habere, ducere. Voluptatem ex aliqua re percipere. v. 98. ποιεῖσθαι πάσας τὰς πόλιας ὑπ ̓ ἑωϋτῷ. In suam potestatem omnes urbes redigere. v. 103. ποιεῖσθαι τὸ κελευόμενον. Imperata facere. vi. 12. ποιεῖσθαι κατατροφὴν τινῶν. ἀντὶ τοῦ καταςρέψασθαι τινά;. Aliquos subigere. In nostram potestatem aliquos redigere. vi. 27. πρᾶγμα οὐδὲν ἐποιήσαντο. Rem nihili fecerunt. vi. 63. τὸν πλέον ποιεῖσθαι. πλεῖν. Navigare. vi. 95. βουλὴν ποιεῖσθαι. Consultare. Statuere. In animo habere. βουλὴν οὐκ ἐποιεῦντο μαχέσασθαι. Pugnare non habebant in animo. Vel, Pugnare non statuerant. vi. 101. περὶ πολλοῦ ἐποιεῦντο λαβεῖν μιν. Multi faciebant ipsum capere. vi. 104. ἐν οὐδενὶ λόγῳ ποιεῖσθαί τι Rei alicujus nullam habere rationem, vii. 14, 57. τῶν λόγον οὐ δένα ποιησάμενος. Horum nulla ratione habita. vii. 58. τῆς σρατιής ἀριθμὸν ποιεῖσθαι, ριο τὴν σρατιήν ἀριθμεῖν, ἐξετάζειν. Exercitum numerare. Copias recensere. Copias lustrare. vii. 59. τῆς μάλισα θώϋμα ποιεῦμαι. vii. 99. Quam maxime admiror. ἐκ ἐποιήσατο όρο γὴν οὐδεμίην, pro οὐδαμῶς ὠργίσατο. vii. 105. Nullo modo iratus est. Δι ̓ ὧν τῆς χώρης ὁδὸν ἐποιέετο. Per quorum agrum iter faciebat. vii. 110. παρ' αὐτὰ τὰ τείχεα τὴν ὁδὸν ἐποιέετο. Juxta muros ipsos iter faciebat. vii. 112, 121. τοῦπες λόγον ἐποιεύμην. vii. 113. Cujus mentionem feci. συμφορὴν ποιεῖ σθαι μεγάλην. vii. 117. Aliquid ingentem calamitatem ducere. Aliquid molestissime ferre, magnaque suæ calamitati, atque jacturæ tribuere. πρῆγμα ποιήσασθαι. Rem confecisse. vii. 150. Sic Vall. Sed jam hoc loquendi genus significat id quod Galli sua lingua dicerent, Faire cas de quelque chose. En avoir fait cas. Lat. rationem rei alicujus habere. Rem aliquam curare. ἐν νέῳ ἔχων πᾶσαν τὴν Ἑλλά δε ποιήσασθαι. vii. 157. In animo habens totam Græciam in suam potestatem redigere. Δεινὸν, καὶ οὐκ ἀνασχετὸν ποιησάμενος [πρήγμα.] vii. 163. Rem gravem, [indignam,] nec tolerandam ratus. Διαδέξιόν τι ποιεῖσθαι. ἀντὶ τοῦ, δὲν ξιόν τι, αἴτιον, εὐτυχές τε νομίζειν. vii. 180. Aliquid dextrum, faustum, fortunatum, et felix existimare. περιποιῆσαί μιν περὶ πλείςε ἐποιήσαν το. vii. 181. Ipsum conservare plurimi fecerunt. ὅρμον ποιεί σθαι. pro ὁρμεῖν, et ορμίζεσθαι. vii. 193. Stationem in aliquo loco habere. σπουδὴν ἐποιήσατο τέ τους παραλαβεῖν. vii. 205. Operam dedit, ut hos assumeret. ἐν ὁμής ρων λόγῳ ποιεύμενός σφεας κατείχε. vii. 222. Ipsos obsidum loco ducens [apud se retinebat. πρόσοδον ποιεῖσθαι. προσέρχεσθαι. Accedere. vii. 223. Μέγα πεποιημένοι περιεῖναι τὴν ̔Ελλάδα. viii. 3. Magni facientes Græciæ salutem. περὶ τ τῆς ἡγεμονίης τὸν ἀγῶνα ποιεῖσθαι. ibid. De principatu contendere. τῶν νεῶν ποιεῖσθαι τὸν ἀριθμὸν, pro τὰς νέας ἀριθμεῖν. viii. 7, 8. bis. τινὸς ἀπόπειραν ποιεῖσθαι. viii. 9. Alicujus periculum facere. Gallice, Faire essai de quelqu'un. Essayer, eprouver quelqu'un. Vide διάπειρα, et ἀποπειρᾶσθαι. δεινὸν χρῆμα ἐποιέοντο. viii. 16. Rem gravem, atrocem, indignam, intolerabilem, judicabant. ἐς ἀναβολὰς ἐποιέοντο τὴν ἀποχώρησιν. viii. 21. Discessum in aliud tempus distulerunt. Vel, in longum temp. dist. οὐ περὶ χρήσ μάτων τὸν ἀγῶνα ποιεῦνται, ἀλλὰ περὶ ἀρετῆς. viii. 26. Non de pecunia, sed de virtute contendunt. βουλὴν ποιεῖσθαι. viii. 40. quod unico verbo βουλεύεσθαι dicitur ibid. περὶ πλείσου ποιευμένους [ταύ την] περιεῖναι. ibid. Plurimi facientes [hanc] superstitem, [et incolumem] esse, [vel servari. Hujus salutem plurimi facientes.] &c. ποιεῖσθαι ἐς τὸ συμμαχικόν. Herodotea locutio, pro qua diceretur alias ποιεῖσθαι συμμάχους. i. Socios facere. Vel, ἐς τὴν συμμαχίαν δέχεσθαι. In societatem recipere. τοὺς ἄλλους ἐς τὸ συμμαχικὸν ἐποιή σαντο. ix. 106. Ceteros in societatem receperunt. ποιηφαγεῖν. Ion. et poet. Herbas comedere. iii. 25. ποιηφαγέουσι. iii. 100. πολεμιςήριος. Στο quo alias πολεμικός. Belicus. ἵπποι πολεμιτήριοι. Equi bellici. i. 192. πολεμιτήρια άρματα. Bellici currus. v. 113. πόλεων ὀνόματα, ἀντὶ τῆς χώρας, τῆς τῶν πόλεων. Ut, σρατιὴν ἐς Μίλητον ἐσέβαλεν. ἀντὶ τοῦ Μιλησίαν χώραν. Copias in Milesium agrum duxit. Cum copiis in agrum Milesium 'irrupit. Nisi dicas, Copias adversus Miletum urbem duxit. Sed illud έσβαλλειν aliam vim habere videtur, quam τοῦ ἄγειν. i. 14, 15. Significat enim magna celeritate, ac impetu immittere aliquo copias, quemadmodum qui telum jaculantur. Sic is Κλαζομενὰς ἐσέβαλεν. pro ἐς τὴν τῶν Κλαζομενῶν, εἴτε τῶν Κλαζομενίων, χώραν. i. 16. Quod manifeste demonstratur. i. 18. ὁ ἐσβαλὼν τηνικαῦτα ἐς τὴν Μιλησίην τὴν σρατιήν. quod enim. i. 14. dixit obscurius is Μία λητον, id nunc dilucidius explicat, quum dicit, ἐς τὴν Μιλησίην, ubi subauditur χώρην. ἐσέβαλε ἐς τὴν ̓Ελευσίνα. pro, ἐς τὴν Ελευσινίαν χώραν. ν. 74. Δωριέες ἐσέβαλον ἐς ̓Αθήνας. ἀντὶ τοῦ, ἐς τὴν ̓Αττικήν. V. 76. Vide præcedentia Herodoti verba. ἐσβεβληκὼς ἐς Μηλιέας. pro, ἐς τὴν τῶν Μηλιέων χώραν. vii. 196. ἐσβαλόντες ἐς τοὺς Φωκέας. viii. 27. pro, ἐς τὴν τῶν Φωκέων χώραν. quod viii. 32. aperte dicitur, ἐς τὴν Φως κίδα ἐσέβαλον. Ἐσέβαλε ἐς Βοιωτούς. pro, ἐς τὴν Βοιωτῶν χώραν. viii. 34. ἐσέβαλον ἐς τὰς ̓Αθήνας. pro, εἰς τὴν ̓Αθηνῶν χώραν, εἰς τὴν ̓Αττικήν. viii. 66. Quamquam hic et urbs ipsa potest intelligi. at ix. 17. συνεσέβαλον ἐς ̓Αθήνας accipiendum pro εἰς τὴν ̓Αττικήν. Nam (ut patet ix. 13.) Athenæ crematæ fuerant, et omnia earum ædificia solo æquata, et manifesta edrum vestigia fuerant confusa. πολήων. Ion. gen. plur. pro Attico πόλεων, et Ion. altero πολίων. Urbium. ii. 137. πολίζειν. comm. Urbem condere. Urbes ædificare. Collocare aliquo in loco. ἡ Παιονίη ἐπὶ τῷ Στρυμόνι ποταμῷ πεπολισμένη ἐς'. Pæonia ad Strymonem fluvium suas urbes habet conditas. Vel, Urbibus conditis est sita. Vel simpliciter, Est sita. v. 13. ἐπ' ὦ πόλις πεπόλια Γαι. Ad quem [fluvium] urbs condita est. v. 52. vii. 59, 108, 199. πολιήτης, ου. Ion. et poet. pro com. πολίτης, δ. Civis. τοῖσι πολιήτησι. Civibus. i. 37. πολιήτεω. i. 120. ii. 129, 160, 167. iii. 36. πολιητέων. |