λαμπαδηφορίη, τὴν τῷ Ηφαίσῳ ἐπιτελέσον. τῦτο τὸ δράμημα τῶν ἵππων καλέουσι Πέρσαι ἀγγαρήϊον. Valla totum hunc locum bene vertit, Eum consule. Itali hoc patrio sermone vocant, la posta, unde locutio, correre la posta, et andar in posta, quod nihil aliud est, quam per equos dispositos currere. Nomen enim Italicum a Latino formatum, et a ponendo ductum, quasi postam barbare diceres, quod equi, quibus in itinere conficiendo utimur, in certis locis sint posti, id est, positi, et collocati. Per syncopen enim hoc est dictum, ut et Virgil. Georg. iii. 527. Munera, non illis epulæ nocuere repostæ, pro repositæ. Virgil. Æn. iii. 364. Italiam petere, et terras tentare repostas, pro repositas. Idem En. vi. 59. Tot maria intravi duce te, penitusque repostas Massylum gentes, &c. Et ipsi equi sic dispositi, vocantur ab Italis, Cavalli di posta. Hinc et Galli dicunt, la poste, chevaux de poste, aller en poste, courir en poste, et courir la poste. Quis autem, quando primum, et cur veredos, sive veredarios equos (sic enim a Latinis appellantur) instituerit, Xenoph. Cyropæd. lib. viii. ex Weche lianis typis p. 232. C. D. E. aperte declarat. κατεμάθομεν δὲ αὐτῷ [τε Κύρι] καὶ ἄλλο μηχάνημα πρὸς τὸ μέγεθος τῆς ἀρχῆς, ἐξ οὗ ταχέως ησθάνετο τὰ πάμπολυ ἀπέ χοντα ὅπως ἔχοι, σκεψάμενος γὰρ, πόσην ἂν ὁδὸν ἵππος κατανύτοι τῆς ἡμέρας ἐλαυνόμενος, ὥσε διαρκεῖν, ἐποιήσατο ἱππῶνας τοσοῦτο διαλεῖποντας, καὶ ἵππους ἐν αὐτοῖς κατέςησε, καὶ τοὺς ἐπιμελεμένους τούτων. καὶ ἄνδρα ἐφ' ἑκάσῳ τῶν τόπων ἔταξε, τὸν ἐπιτήδειον παραδέχεσθαι τὰ φερόμενα γράμματα, καὶ παραδιδόναι, καὶ παραλαμβάνειν τὰς ἀπειρηκότας ἵπε πους, καὶ ἄλλους πέμπειν νεαλεῖς. ἔτι δ ̓ ὅτε ἐδὲ τας νύκτας φασὶν ὅσα

αν

σθαι ταύτην τὴν πορείαν, ἀλλὰ τῷ ἡμερινῷ ἀγγέλῳ τὸν νυκτερινὸν διαδέ χεσθαι. τούτων δὲ ὅτως γιγνομένων, φασί τινας θᾶττον τῶν γεράνων ταύτην τὴν πορείαν ἀνύττειν. εἰ δὲ τῦτο ψεύ δονται, ἀλλ ̓ ὅτι γε τῶν ἀνθρωπίνων πεζῇ πορειῶν αὕτη ταχίςη, τῦτο εὔδής λον. ἀγαθὸν δὲ, ὡς τάχιςα, ἕκασον αἰσθανόμενον, ὡς τάχιςα ἐπιμελεῖσθαι. Vide Latinam Leunclavii versionem. Hæc Herodoti loco magnam afferunt lucem. Quamobrem etiam hic scribenda censui. ἄγγελος, ὁ. Nuntius, legatus. i. 3. πέμψαντα ἄγγελον κατειπεῖν. Nuntio legatove misso denuntiare aliquid. i. 20. [pro eodem ἀπό σολον dicit. i. 21.] i. 36, 69, 81, 141. et alibi passim.

ἄγγελος. Internuntius. δι ̓ ἀγγέλων πάντα χρέεσθαι. Per internuntios omnia transigere. i. 99. ἄνευ άγγίλυ, sine internuntio. iii. 118. [hic ἐσαγγελεὺς alias vocatur. vide suo loco.]

ἀγγελίη, ης, η. Ionice, pro communi ἀγγελία. Peculiari quodam modo apud Herodotum sumitur pro præcipua potestate renuntiandi oraculi, quod quis audivit. oi Δελφοὶ ἔδοσαν Κροίσῳ προμαντηΐην, ἀγγελίην, καὶ προεδρίην. Delphi Croeso dederunt in oraculo consulendo primas partes, et in oraculo renuntiando prærogativam, ac in sedendo principem locum. i. 54.

ἀγγελιηφόρος, ὁ. Ionice, pro communi ἀγελιαφόρος. Nuntius, internuntius, i. 120. iii. 118, 126. iv. 71.

ἀγγήϊον, ου, τό. Ionice et poetice, pro communi ἀγγεῖον, vas. iv. 2. ἄγειν. Commune quidem verbum, si literas vocis spectes: at significatio non communis : sed quibusdam, ut et Herodoto, satis familiaris, pro ἡγεῖσθαι, νομίζειν. Ducere, existimare. πολλῷ ἔνεςθε ἄγων αὐτὸν μέσου ἀνδρὸς Μήδου. Ipsum longe infra mediocris conditionis viros ducens. i. 107.

[eodem modo sumitur apud Xenophontem. 673. C.] ovdaμès μéζονας ὑμέων ἄξω. Nullos vobis majores ducam. Nullos in majore pretio, quam vos, habebo.

vii. 150.

ayu, et ayodai. Ducere, existima

re, habere in aliquo loco, pretio, honore.

ayada i Tp. Ionica, et Herodotea locutio. In pretio habere. τὲς ἑωυτῶν ἑκάσῳ οἰκημένους ἐν τιμῇ ayorta. Eos, qui procul a se habitant, in pretio habent, ac honorant. i. 134. yɛ μáλısa Ev τιμῇ πάντων ἄγονται. ii. 83. Quod omnium maxime honorant. iv ἐδεμια μοίρῃ μεγάλη αὐτὸν ἦγον. Eum in nullo magno pretio habebant, eum non magni faciebant. ii. 172. ayaw, com. Facere pro ducere, existimare. περὶ πλείςε ἦγον τὰ τὸ θεῖ mopoúvely. ix. 7. Valla: Quæ festa Dei celebrare plurimi faciebant. Sed hoc verba sonant, Plurimi faciebant [res] illas Dei parare, i. illa Dei festa celebrare. ἄγειν, com. pro φέρειν. Sic et apud Lat. naraxpusins agere, et ducere, pro ferre. κρητῆρα χάλκεον ἦγον. 1. 70. ὁ κρητὴρ ἀγόμενος ἐς τὰς Σάρδις. i. 70. ii. 63. ayu, xai égar.com. Agere, et ferre. (diagram. i. 88.) diripere, populari. i. 88. ἄγον, καὶ ἔφερον ἅπαν τας. Omnes agebant, ac ferebant. Omnes populabantur. i. 166. φερε, καὶ ἦγε πάντας. iii. 39. μὴ ἀλλήλες φέροιεν, καὶ ἄγοιεν. vi. 42. ἄγειν. Celebrare, com. ἄγουσιν ὁρτὴν Ararépa, diem festum Apaturia celebrant. i. 147. ἄγεσκον ὁρτήν. i, 148, 183.

ἄγειν interdum accipi videtur pro oix, incolere, habitare. Cus δέ σφεας ἔτει παραιτησάμενοι Λίβυες, ὡς ἀμείνονα χῶρον ἄξουσι, ἀνέγνωσαν inλπv. iv. 158. Valla: Hunc locum sex annis quum incoluissent, septimo deserendum putaverunt, admonitu Libyum, ut in meliorem transirent. Sed a

verbis Græcis nimium recessit. Sic enim hæc sunt vertenda. Septimo vero anno cum Libyes ipsos rogassent, vel monuissent, ut meliorem locum incolerent, persuaserunt ipsis ut [hunc, quem incolebant,] desererent. Sensus: Cum eos monuissent de sedibus mutandis, ut in meliores se conferrent, rem ipsis persuaserunt, ac effecerunt ut pristinum domicilium relinquerent, et in melius migrarent. Nisi locum sic accipias, dicendum i^^πtixò, esse loquendi genus, ἀντὶ τῷ, ὡς κατ' ἀμείνονα χῶρον ἄξουσι τὸν βίον. τετἐσιν ἐν ἀμείνονο χώρῳ τὸν βίον διάξωσι. Ut in meliore loco vitam degerent. Vel sic, ὡς εἰς ἀμείνονα χω ρον αὐτοὺς ἄξουσι, vel άξωσι. U ipsos in meliorem locum ducerent. Hanc postremam conjecturam ipsa Herodoti verba sequentia confirmant. Statim enim subjicitur, ἦγον δέ σφεας ἐν τεῦθεν οἱ Λίβυες, αναςήσαντες, πρὸς ἑσπέρην, καὶ τὸν κάλλισον τῶν χώρων. Valla: Ita illinc eos Libyes vesperum versus, et ad locorum speciosissimum abduxerunt. Æ. P. Libyes autem ipsos illinc excitatos, occidentem versus, et in pulcherrimum, vel amœnissimum [omnium] locorum duxerunt. Quamobrem τὸ ἄξουσι ad Libyas referetur, qui se facturos pollicebantur, quod postea re ipsa præstiterunt.

aysipe, comm. Cogere, colligere. ἤγειρον δωτίνας ἐκ τῶν πολίων. Μunera ex civitatibus collegerunt. 1. 61. τὰ χρήματα ἤγειρε. Pecunias collegit. i. 62.

ἄγερσις. vii. 48. Vide ἔγερσις, et ἐπέσ

γερσις.

ἀγηλατέειν, εῖν. Ion. et poet. Sui das. ἀγηλατεῖν, ὡς ἄγος, καὶ ἐναγεῖς τινας ἀπελαύνειν. Ut piaculum, et aliquos piaculo obstrictos expellere. Idem, ἐὰν μὲν δασέως, τὸ τὰ ἄγη ἀπελαύνειν. ἐὰν δὲ ψιλῶς, ἀντὶ τοῦ ἀπελαύνειν, sic enim po

tius quam areλdow ibi scribendum videtur. id est, Ac si verbum hoc cum aspero spiritu legatur, significat piacula expellere. Si vero cum tenui, simpliciter expellere. Affert autem pro exemplo hunc Herodoti locum, qui exstat v. 72. aynλatéEL ἑπτακόσια ἐπίτια 'Αθηναίων. Valla: Septingentas familias militares Atheniensium, tanquam piaculo contaminatas, relegavit. Sed potes ita longe simplicius locum interpretari, septingentas Atheniensium familias, ut piaculo obnoxias, expellit. Vel, septingentas Atheniensium familias ejecit. Nam τὸ ἀγηλατεῖν, ut docet idem Suidas, sæpe significat ro ἁπλῶς διώκειν, καὶ φυγαδεύειν, interdum et imitárTev, id est, imperare, quinetiam ii apud Herodotum. Sed hanc postremam significationem nullo exemplo confirmat. Lib. v. 73. de hac ipsa re verba faciens Herodotus, ita loquitur, τὰ ἑπτακόσια ἐπίτια τὰ διωχθέντα. Septingentas familias expulsas. Unde patet verum esse quod a nobis ante dictum. aywie. Ion. pro communi ayew, ducere. iii. 11. Supa ayivor, dona adducebant, afferebant. iii. 89,97. vi. 74. vii. 25, 33. viii, 105. αγνεύειν. Per sanctimoniam a re aliqua abstinere, sibique temperare. ἁγνεύουσι ἔμψυχον μηδὲν κτείVELV, εi μὴ ὅσα θύεσι. Per sanctimoniam ab omnis animalis cæde sibi temperant, præter quam eorum, quæ in sacrificiis immolant. i. 140.

¿yrwμocúr, na, n. com. Inhumani

tas, imperitia. πρὸς ἀγνωμοσύνην Teamóμro. Valla: Per imperitiam resistentes. iv. 93. v. s. ad imperitiam conversi. ὑπὸ ἀγνω pooms, præ imperitia, propter imperitiam. vii. 9.

αγνωμοσύνη διαχρᾶσθαι. Herodotea locutio, pro com. άyrwμcoveîv, öλywprív, xara¶govei, contemnere,

negligere, άγνωμοσύνη διεχρέωντο. Hæc negligebant, contemnebant, non curabant. vi. 10. aywμocum, ns, . Commune. Contumacia. ἐλπίζων σφέας ὑπήσειν τῆς ayraucous. ix. 4. Sperans ipsos de contumacia remissuros. ȧyvwμocúm, ns, . Commune. Fa

stus. Superbia. ὑπ ̓ ἀγνωμοσύνης. ix. 3, 4. Valla: Animi fastu. dywμoom. Ingrata memoria, quæ vulgo ingratitudo vocatur. Perfidia. Improbitas. Iniquitas. γνωμοσύνη χρησάμενοι. v. s. Ingratitudine usi. i. Per animi ingrati vitium. v. 83. vel per perfidiam. Nam ab illis defecerant, a quibus beneficium non contemnendum acceperant.

ἀγνώμων, ὁ καὶ ἡ. comm. Pertinax. Gallice, opinidtre. Mapdorice dé [γνώμη ἦν] ἰσχυροτέρη τε, καὶ ἀγνωμο νεφέρη, καὶ οὐδαμῶς συγγινωσκομένη. ix. 41. Valla: Mardonii vero sententia erat ferocior, pertinaciorque, et nullo modo cedens. ἀγνώμων, ὁ καὶ ἡ. com. Inhumanus. V. Hom. 21.

ayopatos arpwos. comm. Circunforaneus, mercenarius, ac vilis homo. i. 93.

ayopãoda, Ion. et poet. pro com. δημηγορεῖν, concionari. καί σφι ἄλλοι yogówTo. Et ipsis alii concionabantur. vi. 11.

vogn. Forum judiciale, et ipsa judicia, quæ in eo exercentur. ayoτὴ δέκα ἡμερέων ἐκ ἵςαταί σφι. v. s. Forum judiciale decem dierum non statuitur ipsis, id est, Judicia per decem dies ab ipsis non exercentur. Per decem dies est justitium apud ipsos. vi. 58. Quod ex sequentibus patet, αρχαιρεσίη συνίζει. Nec ullus magistratus creatus considet, i. e. Nec ullus est magistratuum consessus, vi. 58.

aypEVEL, comm. Venari, capere, captare. ixus aygeÚV. Pisces venari, capere. ii. 95.

ayen, Ionice, pro communi aya,

aygurvín, ns, . Ionice, pro communi aypurría, vigilia, qua fit ut dormire nequeamus. ὁ Δαρεῖος ἀγρυπνίησι εἴχετο. Darius vigiliis detinebatur, id est, dormire non poterat. iii. 129.) (üπvov iλáyxave somno fruebatur, dormiebat. iii. 130.

axa. Ionice et poetice, pro communi ἔγγισα, sive ἐγγύτατα, proxime. τῶν ἄγχισα οἰκειόντων oplo, qui proxime se habitant. i. 134. v. 79. ἄγχισα τὸ βωμᾶ. ix. 81.

ἀγχίςροφα βουλεύεσθαι. Herodotea locutio. Sententiam superiori contrariam habere. Consilium, vel sententiam mutare. In consilio sententiaque mutanda celerem esse. Inconstantem, ac levem, et quodammodo volubilem, ac versatilem esse. vii. 13. ayxóder. Ex propinquiore loco, prope, cominus. iv. 31. ayxorára. Adverb. Ionice et poetice, pro communi iyyúrara, vel ἔγγισα, proxime. αγχοτάτω το με yápov, proxime templum. ii. 169. iv. 35. i dyxoráτw apоonnortes, maxime necessarii. vel, proximi quique. iv. 73. αγχοτάτω τῆς Ἐρετρίης. vi. 102. αγχοτάτω τῶν Μηδι xv. vii. 64, 73, 74, 80, 89. viii. 122, 135.

ἀγχοτάτω τὸ κρητῆρος. viii. 122. Proxime craterem.

¿yxóregos, n, ov. Ion. pro com. iyyúτερος, α, ον. Propior, propinqui or, vicinior. vii. 175. ἀγχε, cum dativo. αγχὲ τῇ ἵππῳ. Prope equam. iii. 85. αγχοτάτω τῇσι Αἰγυπτίησι μαχαίρῃσι, qui

maxime similes erant gladiis Egyptiis. vii. 91.

axe, cum genitivo. Prope. ayx τῆς Τίρυνθος. Prope Tirynthem. vi. 77.

na æquo

áɣxáμarosμáxn. Ctes. Pers. 2. PugMarte commissa. ἀγωγεὺς, έως. Ion. et Att. Deductor. ἄνδρες ἀγωγίες. ii. 175. ἀγῶνα ποιεῖσθαι. αγωνίζεσθαι. Prælium facere, præliari, pugnare. ix. 63.

ἀγωνίδαται. Ion. pro com. ἠγωνισμέ νοι εἰσί. ἀγῶνες ἀγωνίδαται, ix. 26. Certamina decertata sunt. Vide δαται.

ayavin, ns. Ion. et poet. pro com. γῶν, ἀγῶνος. Certamen. ii. 91.

noua. Com. Certamen. Præ-` lium. Præclarum facinus, pro quo certamen suscipitur. Decus. Laus. Res præclara, dignaque certamine. Res pro qua

obtinenda homines inter se certare debent. Palma. Certaminis præmium. Consule nostrum indicem Græcum in Thucyd. ubi rỡ ἀγωνίσματος varias significatianes, easque raras disces. 'Ayanoμα τοῦτο μέγα ποιεῦνται. Hoc in præclari facinoris loco ponunt. Hoc præclarum certamen esse ducunt. i. 140.

adańμwv, ovos, ò nai. Ion, et poet. Inscius, imperitus, ignarus. a Twv içŵr ádankova. viii. 65. Sacrorum imperitum esse. Com. x εἰδὼς, ἄπειρος. adans, i xai. Ion. et poet. pro com.

pos. Imperitus) (μgos. ii. 49. τῶν ἔσαν ἀδαίες. Quorum erant imperiti. v. 90. Quorum erant ignari. ἀδαίες τουτέων τῶν ἀνδρῶν. ix. 46. Horum virorum imperiti. [Ibidem συνωνύμως dicitur άπειροι τούτων. et, Σπαρτιητέων οὐδεὶς πεπείρηται Μήδων. et ix. 46.] adein, ns, . Ion. pro com. adera, as. Vacuitas metus. dopáλ. quæ vulgo securitas vocatur. Latinis incolumitas, locus, status ve rerum tutus, et omnis metus

expers. iv adeín súv. viii. 120. Quod metus esset expers. Quod in tuto jam esset, ac proinde nihil formidaret. ἐν ἀδείῃ ἐ ποιευμένων τὸ λέyen. ix. 42. Quod non putarent tutum esse, [vel, periculo vacare,] loqui, [et libere proferre quod sentirent.]

adv. Ion. et poet. pro com. açéoxiv. Placere. opì ådeîv. sibi placere, vel placuisse. iii. 45. EmagΣπαρ τιήτησι ἀδήσεις. Spartanis placebis. V. 39.

adeλpeOxTóros, . H. V. Fratricida. iii. 65.

adeλpeòs, ò. Ion. et poet. pro com. adapós. Frater. iii. 61, 62, 63, 64, 65. passim. ut et adλpen, pro com. ἀδελφή.

a. com. Satis, abunde. ix. 39. άδοιμι, οις, οιο Optat. aor. 2. act. Eustath. άδοι, ὅ ἐσιν ἀρέσκοι, δεύτε ρος αόρισος ἀπὸ τοῦ ἥδω θέματος, ὅτι ψιλᾶται ἰωνικῶς, καὶ συςέλλει τὴν παραλήγεσαν ὡς δεύτερος αόρισος ἐν τῷ, καὶ οἱ ἄδοι αὐτόθι μίμνειν. Οδυσσ. Ζ. 1561. 51. Apud Herodotum tamen aspero spiritu notatum legitur. ix. 79. ἐγὼ δ ̓ ὦν τέτε εἵνεκα μήτε Αἰγινήτησι ἅδοιμι, μήτε τοῖσι ταῦτα ἀρέσκεται. Ego igitur hac de causa neque Æginetis placeam, [i. placere cupio,] neque illis, quibus hæc placent.

adensos, & xain. Ion. et poet, pro com. ἄδρατος. ὁ μὴ δρῶν ἐθέλων, ἢ siwdws. Qui non vult, aut non solet fugere. Non fugitivus, a fuga alienus. Mancipii epithetum. παρὰ τὸ α σερητικὸν, καὶ τὸ δρᾷν, τὸ φεύγειν. ̓Ανδράποδα άδρης α μάλισα. Mancipia a fuga maxime aliena. Minime fugitiva. iv. 142. adpos nagrós. Fruges adultæ. i. 17. sic παιδίον ἁδρόν. Puer adultus, iv. 180.

apés. Ion. et poet. Copiosus. aden xáva. Nivem copiosam. iv.31. adpuredda. com. Augescere, adolescere, crescere. i. 193. aduvauin, ns, . Ion. pro com. adura pía. Impossibilitas. Imbecillitas,

per quam aliquid nullo modo fieri potest. viii. 111.) (Auvaus, *. ibid. Οὐδέκοτε γὰρ τῆς ἑωυτῶν αδυναμίας τὴν ̓Αθηναίων δύναμιν εἶναι xpicow. [Dicebant] enim Atheniensium potentiam sua impotentia, vel impossibilitate potentiorem nunquam fore.

Sed im

potentia apud Cicer. et laudatos linguæ Latinæ scriptores aliud significat, nimirum quam Græci angára vocant, de qua Cic. Tuscul. Quæst. 1. iv. c. 9. iidem [animorum motus] inflammant appetitione nimia, quam tum cupiditatem, tum libidinem dicimus, impotentiam quandam animi a temperantia, et moderatione plurimum dissidentem. Quidam tamen de recentioribus hanc vocem, ut et alteram impossibilitatis, usurpare non dubitant, ut Græci vocabuli vin melius exprimant, quod alia vocabula his commodiora non reperiantur. At qui puritatis, et elegantiæ Lat. sunt studiosi, th advvaμíav vocant infirmitatem, et imbecillitatem. Ego quoque sic appellandam censeo : sed addendum aliquid, quod nominis Græci naturam ἐμφατικώτερον explicet, ita videl. Imbecillitas, vel infirmitas, per quam aliquid fieri non potest. Steph. cum Vall. prolixitatis vitandæ caussa, reique commodius explicandæ gratia, nomen Impossibilitatis retinet. aduvaoin, ns, n. Ion. pro com, aduvaσία. Barbare impotentia, quæ Latine imbecillitas vocatur, qua fit ut aliquid facere non possimus. iii. 79. αδυνασίης ανάγκη κρέσσων ἔφυ. Necessitas imbecillitate potentior est. vii. 172, αδυνάτως ἔχειν. Herodotea locutio, pro qua diceretur alias ἀδυνατεῖν, adeve. Infirmum esse. Adversa valetudine laborare, Egrotare, V. Hom. 34.

dhéw, Ev. Ion. pro com. a. Certare. κακῶς ἀέθλεον πρὸς τοὺς