ac ακέραιος. Intactus, illæsus, intemeratus, non vastatus, non corruptus. Eustath. ακήρατα κτή ματα, τὰ ἀκέραια, ἢ τὰ μὴ κειρόμενα πρὸς βίαν, καὶ λῃσρικῶς. ἀκήρατον ὕδωρ, τὸ καθαρὸν, τὸ μὴ ἔχον κῆρα. ἀκήρατος, ὁ ἀκέραιος, καὶ σῶος, ἐκ τοῦ • σερητικοῦ, καὶ τὸ κὴρ, καὶ τοῦ ἄτη σύγκειται, ἡ παρὰ τὸ κείρεσθαι κατά σέρησιν. Hæc ille. ἐμπόριον ακήρατον. Emporium intemeratum. iv. 152. ἀκήρατος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. Non mixtus, purus, sincerus, innoxius. σμύρνης ακηράτου. Smyrnæ pure. ii. 86. χρυσὸς ἀκήρατος. Αυrum purum. vii. 10. εἰκήρυκτος, ὁ καὶ ἡ. com. Per præconem vel caduceatorem non denuntiatus. Ut ακήρυκτον πόλεμον Αθηναίοισι Αἰγινῆται ἐπέφερον. Αginetæ bellum Atheniensibus non indictum, non denuntiatum intulerunt. v. 81. ακίβδηλος, ου, ὁ καὶ ἡ. Ν. Η. Incorruptus, sincerus, purus. καὶ τὸ μὲν ἡμέτερον οὕτω ακίβδηλον ἐὸν νέμεται ἐπὶ τὰς Ἕλληνας. ix. 7. Valla: Et hæc quidem nostra sunt, quæ in Græcos præstamus oficia. In vulg. vero Lex. ita, Nostrum officium, seu beneficium, et obsequium adeo sincerum Græcis impenditur. Æ. P. Et nostra quidem [opera,] quæ est adeo sincera, in Gracos impenditur. Vel, et nostrum quidem [officium, ac beneficium] quod est adeo sincerum, in Græcos impenditur. Subaudiendum enim videtur vel pyar, vel εὐεργέτημα, quod ad illud ακίβδηλον referatur. Vide νέμειν. ἀκινάκης, 8., vel 8. Persicum vocabulum, quo gladius significatur, iii. 118. σπασάμενος τὸν ἀκινάκα. stricto acinace. Περσικὸν ξίφος, τὸ ἀκινάκην καλέεσι. Persicum ensem, sive gladium, quem acinacem [Persæ] vocant, [in mare projecit.] vii. 54. σπασάμενοι τοὺς ακινάκεας. iii. 128. iv. 62. ἀκινάκει.

iv. 62. ἀκινάκια. iv. 70. viii. 120.

legitur ἀκινάκη, ut a recto primæ declin. simpl. ἀκινάκης, ου. ut in vulgatis Lex. scribitur. Sed fortasse est τροπὴ τῆς ει διφθόγγου in ̓Αττικῶς, καὶ ̓Ιωνικώς, ut apud Εurip. in Hippolyto, v. 1289. ἀφανῇ, pro ἀφανεῖ. et in lone, v. 1154. χρυσήρη, pro χρυσήρι. Vel, si nulla est diphthongi τροπή, res (ut ante dictum) accipietur. Quod confirmatur ab Herodoto, qui lib. ix. 80. τὰς ἀκινάκας dicit. Sic et Pausanias ἐν Λακωνικοῖς, 99. 43. τὴν παίδα τῷ ἀκινάκη παίει.] σπᾶται τὸν ἀκινάκεα. ix. 107. gladium stringit. Gallice, Il tire, il dégaine son épée.

ἀκλεῶς. Ion. et poet. pro com. αδόέως. Inglorie, sine gloria, cum ignominia. v. 77.

ακοή. Vide ακουή. ακοντίζειν. Jaculari. Jaculis petere. Ion. et comm. ακοντίζων τὸν σῦν. Aprum jaculis petens. i. 43. ίσακοντίζειν. Jacula conjicere. i. 43. iv. 114.

ακόντιον, τό. Jaculum, telum. i. 34. ακοντισὴς,,o.com.Jaculator. viii.90. ἀκόσμως. V. Η. quod in vulgatis

Lexic. sine ullius scriptoris auctoritate legitur. Forde, turpiter, deformiter. ακόσμως οἴχεσθαι. Turpiter abire. vii. 220.

ἀκούειν. com. Audire, nominari, haberi, ferri, existimari. ̓Αργείοι ἤκουον μουσικὴν εἶναι Ἑλλήνων πρῶτοι. Argivi Græcorum primi musica esse ferebantur. Cæteris Græcis musica præstare putabantur. Inter Græcos musica principes esse credebantur. iii. 131. φὰς ἄμεινόν με ακούσεσθαι. ix. 79. Dicens me melius auditurum.

ἀκοῦσαι γυναικὸς κακίω, παρὰ τοῖσι Πέρσησι δέννος μέγιστός ἐςι. ix. 107. Audire se muliere ignaviorem esse, apud Persas maximum est dedecus. Vel, Si quis muliere ignavior appelletur, [ac babeatur, hoc] maxima censetur ignominia.

ἀκούειν ἄριςα δικαιοσύνης πέρι. vi. 86. Propter justitiam optime audire. ἀκούειν κακῶς. Male audire. Vel probris ac maledictis ab aliquo peti. ἐμὲ ἀκούσαντα πρὸς σεῦ κακῶς. Me probris ac maledictis a te petitum. Sic enim apte locus hic verti potest. vii. 16. ἐν τῇ ναυμαχίη ταύτη ἤκουσαν Ἑλλήνων ἄριτα Αἰγινῆται. viii. 93. Æginetæ in hoc navali prælio Græcorum omnium optime audiverunt. ἤκουεν εὖ ἐς δικαιοσύνην τε, καὶ φιλοξενίην μακρῷ μάλιςα τῶν ἐν Ἰθάκη ἀνδρῶν. V. Hom. c. 7. Propter justitiam et hospitalitatem longe optime omnium hominum in Ithaca [degentium] audiebat. φως ἄμεινόν με ακέσεσθαι. ix. 79. Dicens me melius auditurum.

ακούειν cum genitivo, pro ὑπακούειν, καὶ πείθεσθαι. Parere, morem gerere, obtemperare, imperio ac potestati alicujus subjectum esse. οἱ Αἰγινῆται Επιδαυρίων ήκεον, τά τε ἄλλα, καὶ δίκας, διαβαίνοντες ἐς Ἐπίδαυρον, ἐδίδοσαν τι, καὶ ἐλάμβανον παρ' ἀλλήλων. ginetæ Epidauriis parebant, cum. aliis in rebus, tum etiam [in hac, quia] in Epidaurum transeuntes, [apud Epidaurios] jure inter se disceptabant et rei, et actores. v. 83. ἀκονὴ, ης. Rumor, fama. ακουῇ ἱςου ρέων. Rumore, famaque sciens, vel accipiens. ii. 29. vel cognoscens, pro eodem dicitur et ακοή. παραλαβόντες ἀκοῇ λέγομεν. Dicimus, quæ fama accepimus. ii. 148. ὅσον ἡμεῖς ἀτρεκέως ἐπὶ μακρό τατον οἷοί τ' ἐγενόμεθα ἀκοῇ ἐξι κέσθαι. Quam longissime auditu, vel fama vere, vel accurate pervenire potuimus. iv. 16. ἀκρητοποσίη, ης, ή. N. H. pro com. ἀκρατοποσία. Meri potatio. Meraci vini potus. vi. 84. ἀκρητοπότης, ε, ὁ. N. H. pro comm. ἀκρατοπότης. Meri potator. Merum vinum potans. vi. 84. ἄκριτος, ου, ὁ καὶ ἡ. Proprie quidem

passive sumitur, et de eo dicitur, qui aliquid re non judicata facit. De quo nullum factum est judicium. Qui causam non dixit. Ut, ἄκριτος ἔθανεν. Indicta causa obiit. ἄκριτος ἐζημιώθη. Indicta causa, nulloque judicio facto mulctatus est. Interdum tamen active sumitur pro eo, qui de alio nullum fecit judicium. Qui de re aliqua judicare noluit. Où βουλομένων δὲ ταῦτα κρίνειν τῶν Ἑλ λήνων φθόνῳ, ἀλλ ̓ ἀποπλωόντων ἑκάτῶν ἐς τὴν ἑωυτῶν ἀκρίτων, ὅμως. viii. 124. Quamvis autem Græci invidiæ stimulis acti de his judicare nollent, sed singuli in suam patriam abirent nullo [his de rebus] judicio facto, tamen, &c. Hic aperte videmus hæc ἄκριτον ἀποπλώειν, et οὐ βούλεσθαι κρίνειν, συνωνύμως ab Herodoto poni, ita ut οὐ βούλεσθαι κρίνειν sint τῶν ἀκρίσ τον ἀποπλώειν interpretatio. Quod minime παράδοξον. Nam et apud Sophoclem ἐν τῷ Φιλοκτήτη, ν. 688. ἀμφίπληκτος, pro αμφοτέρωθεν πλήτ των accipitur, quod et a scholiaste notatum. Sic apud Hom. Odyss. Λ. v. 38. πολύτλητος dicitur ὁ πολλὰ τλὰς, καὶ παθών. Sic νεμεσητὸς, pro νεμεσητὴς, καὶ νεμεσῶν. Eustath. Sic et λαλητὸς, pro λαλῶν. Eustath. in λαλητὸν ζῶον. Sic et in Sophoclis ̓Αντιγόνη, ν. 645. ανωφέλητα τέκνα, τὰ ἀνωφελῆ, καὶ μηδὲν τὲς γονεῖς ὠφελῶντα vocantur. Sic etian ἐν Τραχινίαις ejusdem poetæ, v. 453. Legitur μεμπτός, ἀντὶ τῶ μεμφόμενος. Sic apud Moschum Idyll. vii. ver. 7. ανέραςος, ὁ μὴ ἐρῶν. qui non amat, ab amore alienus. et in Ara Simmiæ, v. 10. θεόκριτος, ὁ τὰς θεὰς κρίνας. Sic apud Pind. Olymp. Ode vi. ν. 113. ψευδίων ἄγνωςος, pro ὁ μὴ γιγνώσκων ψεύδια. ὁ ψεύδεσθαι μή εἰδώς. Sic αναμάρτητος, ὁ μηδὲν ἁμαρτήσας. Sic et Sophocl. Ajace, ν. 254. λιθόλευτος, pro λίθοις λεύων, καὶ λιθοβολῶν, &c. Quæ profecto

digna sunt, quæ diligenter observentur. Vide ὀνόματα πολλὰ εἰς κτος, τος, καὶ τος.

ακρίτως. com. Sine judicio facto. Nullo judicio facto. Causa non cognita. Indicta causa. κτείνειν τινὰς ἀκρίτως. Aliquos indicta causa interficere. iii. 80.

ακροβολίζεσθαι ἔπεσι. Ion. et poet. atque adeo com. Velitare verbis. Altercationibus velitari. viii. 64. ἀκροθίνια, τά. Ion. et poet. Opima spolia. Spoliorum primitiæ. Frugum primitia. Primitiæ. ἀκροθί νια ταῦτα καταγιεῖν. Has primitias consecrare. i. 86, 90. ακροθίνια, ων, τά. Ion. et poet. τὰ ἄκρα θινός τινος, ὅ ἐςι σωροῦ. καὶ τὰ λάφυρα, καὶ αἱ ἀπαρχαί. Eustath. q. d. Alicujus acervi summitates, et spolia, et primitiæ [rerum aliquarum.] Τοῖσι θεοῖσι ἐξεῖλον ακροθίνια. viii. 121. [Prædæ] primitias Diis exemerunt, [exemtasque consecrarunt.] viii. 121, 122. εἰκρομανὴς, ὁ καὶ ἡ. N. H. Summe insanus, maxime insanus, supramodum insanus. v. 42. ἄκρος, ὁ. comm. Summus, eximius, præstans. ὀργὴν οὐκ ἄκρος ανήρ. Vir, qui iram superare nequit. Impos iræ. Qui iram continere, frænareque nequit. i. 73. ν ψυχὴν οὐκ ἄκρος. Mentis compos non erat. v. 124. εἰσὶ τὰ πολέμια ἄκροι. In rebus bellicis sunt eximii. Rebus bellicis excellunt, sunt præstantes. vii. 111. ἀκρωτήριον νηός. viii. 121. Navis fragmentum. Valla truncam navis partem vocat.

̓Αλαζόνες, ων, οἱ. Gens Scythiæ proxima, ut docet Stephanus ἐν τῷ περὶ πόλεων. Valla vocat Alizonas : at τὸ τῶν ̔Αλιζώνων ἔθνος differt ab ista gente. iv. 52. Consule Steph. Strabonem, Plin. Volaterr. Hom. 11. B. in navium catalogo, v. 856. αὐτὰρ ̔Αλιζώνων δίος, καὶ Ἐπίτροφος ήρχον.

ἀλαίη Αθηναίη. νηὸς ἀλαίης Αθηναίης ἐν Τεγέη. i. 66. ix. 70. ἀλγεῖν. Ion. et poet. pro com. λυπεῖς σθαι. Dolere. αλγήσας. ix. 22. Cum doleret. Cum dolorem sensisset. αλέξασθαι. Ion. et poet. κατὰ συγκοπὴν pro αλεξήσασθαι, hocque pro com. ἀπώσασθαι. Propulsare, repellere. vii. 207.

ἀλέξειν, et αλέξεσθαι. Ion. et poet. pro comm. απομάχεσθαι. ResisVim illatam propulsare,

tere.

τὰς αλεξομένες ἐφόνευσεν. Eos interfecit, qui resistebant. i. 211. ii. 63. Consule Eustath. αλέξειν, et αλέξεσθαι. μ. αλεξήσω, et αλεξήσομαι. Infinit. med. αλεξήσασθαι, καὶ κατὰ συγκοπὴν ἀλέξασθαι. Arcere, propulsare. Ion. et poet. pro com. απωθεῖν, καὶ ἀπώσασθαι. καὶ ἀποκρούεσθαι. ὡς ἀλεξησομένους. Ut [hostem] propulsaturos. viii. 81. ὡς ἐλεξησόμενοι. viii. 108. ἀλέξησις, ιος, ἡ. Ν. Η. quod in vulgat. Lex. sine cujusquam auctoritate scriptum legitur. Defensio, propulsatio. πρὸς ἀλέξησιν τραπομένες. Ad defensionem, vel, ad vim propulsandam conversos. Vide αλκή. αλεξησόμενος, η, ον. viii. 108. Vide ἀλέξειν.

αλέξομαι. Ion. et poet. Propulso. ii. 63. τὸν σρατὸν τῶν Μήδων αλέξασθαι. vii. 207. Medorum exercitum propulsare. σφέας αλεξο μένος. vii. 225.

αλεξόμενοι χρόνον ἐπὶ συχνόν. ix. 119. Ad multum tempus [hostem] propulsantes. Se diu defendentes. αλεωρή, ης, η. Ion. et poet. pro com. αλεωρα, ας. Eustath. ἡ ἔκκλισις. ἐκ τὸ ἀλέω, κατὰ πρόσληψιν συλλαβής. Declinatio, vitatio [alicujus mali,] ab αλέω, declino, vito, assumta syllaba pn. Levamen, remedium. apn. Αὐτοί τινα ἀλεωρὴν εὑρήσονται. ix. 6. Ipsi remedium aliquod invenient. ἀληθεϊ λόγῳ. Re vera. v. 41. Vide λόγος. Res.

αληθέως. Ion. pro com. ἀληθῶς. Vere. i. 11, 158. ii. 56, 156. iii. 156.

αληθίζεσθαι. Ion. et Herodot. verbum pro com. αληθεύειν. Verum dicere, vere loqui. i. 136. αληθίζονταί τι. Aliquid vere dicunt. iii. 72. αληθιζόμενος. ibid.

αληλεσμένος σῖτος. Frumentum molitum. vii. 23. παρὰ τὸ ἀλήθων Molo.

αλήτης, adjective sumtum. βίον αλή την εἵλευ. Vitam mendicam elegisti, sequi maluisti. iii. 52. ἁλὴς, ὁ καὶ ἡ. com. pro συνήθροισε μένος. Congregatus, confertus, frequens. is ἓν χωρίον ἐσάγεσκον αλέας. In unum locum frequentes ducebant. i. 196. ἁλέες ἐσᾶσι. frequentes, vel congregati stabant. ii. 63. iii. 13. ̔Αλέσι γάρ σφι ἐςὶ "Ατλαντες ὄνομα, ἑνὶ δὲ ἑκάσῳ αὐτέων ὄνομα ἐδὲν κίεται. Ipsis enim universis nomen est Atlantes, singulis vero nullum est nomen. i, commune nomen ipsis est Atlantes, singuli vero nullum proprium nomen habent. iv. 184. vii. 104, 157, 211, 225. viii. 23. ἁλίζειν, et συναλίζειν. Congregare, cogere, colligere, contrahere. Ion. et poet. pro quo com. ἀγείζειν, συναγείρειν. ὅκως μὴ ἀλισθεῖεν οἱ Αθηναίοι. Ne congregarentur Athenienses. i. 63. ἁλίσας τέτους. His congregatis. i. 77. ἁλισθῆναι. i. 79. ταύτας ἁλίσας. 1. 80. ἁλίσας πάντα. 1. 119. ὁ Κῦρος τὰ μὲν συνάλισε. Cyrus has quidem [gentes] congregavit. i. 125. πάντα συναλί σας ἐς τωϋτό. i. 126. τοὺς βασιλέας αλισμένους. Reges congregatos. iv. 118. αλισθέντες. congregati. v. 15. σρατὸν αλίζειν. Cogere copias. vii. 12. ἔσαν αλισμένοι. Erant congregati. vii. 172. αλισμένη σρατιή. Exercitus congregatus. vii. 208. αλίη, ης, ή. Ν. Η. pro com. συνά θροισις. ἐκκλησία. Congregatio, concio. ὁ Κῦρος αλίην τῶν Περσέων ἐποιήσατο. i. 125. Cyrus Persarum congregationem fecit. Concionem Persar. convocavit. Persas ad concionem convocavit, αλίην

ποιησάμενοι. Concione convocata, coacta. v. 29, 79. αλίης πολλάκις συλλεγομένης. vii. 134. Concione sæpius congregata, sive convocata, vel concione sæpius coacta. ἅλινος, ὁ καὶ ἡ. N. H. Ex sale confectus. Οἰκία ἐκ τῶν ἁλίνων χόν δρων οἰκοδομέαται. Domus ex salis grumis ædificatæ sunt. iv. 185. Valla, micis: at male. ἅλινοι τοί χοι. Parietes ex sale confecti, ex salis grumis confecti. iv. 185. αλκή. Ion. et poet. Robur. Vires. ἐς αλκὴν τρέπεσθαι. Poetica locutio. Gall. Se mettre en défense. Ad vim propulsandam se convertere. ii. 45. πρὸς αλκὴν ἐτράποντο. Ad vim propulsandam se converterunt. iii. 78. iv. 125. Vide ἀλέξησις. Πρὸς ἀλκὴν ἐκ ἐτράποντο οἱ βάρβαροι. ix. 102. Barbari ad [hostilem] vim propulsandam se

non converterunt.

ἀλκῆς μνήσασθαι. Poet, locutio. Fortitudinis recordari. οὔτε τις αὐτέων αλκῆς ἐμέμνητο. ix. 70. Nec ullus ipsorum fortitudinis est recordatus.

ἄλκιμος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. pro com. ἀνδρεῖος. οὐδὲν ἔθνος ἦν τοῦτον τὸν χρόνον αλκιμώτερον τοῦ Λυδίου. Tunc nulla gens erat robustior ac fortior Lydia gente. i. 79, 99. πολλὸν ἀλκιμώτερος. i. 103. ἄλκι μον ἔθνος. i. 201. ἀλκίμοισι. ii. 102. τὰ πολέμια ἄλκιμος. Rebus bellicis strenuus. iii. 4. ἐς αλκὴν ἄλκιμος. Robore strenuus. iii. 110. ν. 49. vii. 10.

αλλάσσεσθαι, sive αλλάττεσθαι. Αl. terum com. alterum Att. Mutare, permutare, commutare. τὰ οἰκήϊα κακὰ ἀλλάξασθαι τοῖσι πλη σίοισι. ἀντὶ τοῦ, τοῖς τῶν πλησίων κακοῖς. vii. 152. Domestica mala cum vicinis. i. cum vicinorum malis commutare.

άλλ ̓ ἤ. Nisi τοῦ ἔμελλε οὐδεὶς ἄρξειν ἀλλ ̓ ἢ ἐκείνη. ix. 109. Cui nullus erat imperaturus nisi illa. άλλῃ. Ion. poet, et com. Alibi,

alio. διαπέμψας ἄλλες ἄλλη, pro άλλaxóos. Cum alios alio dimisisset. i. 46.

ảλλnλoQayin. Ion. et Herod, vocabulum. Mutua depastio, qua fit ut alii alios edant. iii. 25. åλλódρoos, ò xai ǹ. Ion. et poet. pro com. ἄλλοεθνής, καὶ ἀλλόγλωσσος. Alienigena, peregrinus, externus. i. 78. τρατὸς ἀλλόθρους. iii. 11. ¿λλołos. Ion. pro com. λño. Alius. ἵνα μή τι ἀλλοῖον περὶ σοῦ οἱ Σπαρ τιῆται βελεύσωνται. Ne quid aliud de te Spartani statuant. v. 40. ἀλλ ̓ οὐ γὰρ ἔπειθε. ix. 109. ἀντὶ τοῦ, · ἀλλὰ γὰρ οὐκ ἔπειθε.

At

xo@povées, ev. Ion. et poet. Alienatam mentem habere. Mentem a recta ratione alienam habere. De sano mentis statu déturbatum esse. ἀλλοφρονῆσαι. v. 85. άλλpovéεiv, Ev. Ion. et poet. Aliud sentire, aliud in animo habere. Οἱ δὲ, ἀλλοφρονέοντες, ἔπεμπον [συμε paxínv.] vii. 205. Illi vero, aliud in animo habentes, [societatem, socios, auxilium] miserunt. ν. 85. ἀλλοφρονείν accipitur pro a mente alienari, de sano mentis statu deturbari. Vide suo loco. άλoys. Ion. ac H. V. pro com. xαταφρονεῖν, καὶ ὀλιγωρεΐν. Negligere, contemnere, spernere. Пáons ovμβουλίης ἀλογήσας. Omni consilio neglecto, vel contemto. iii. 125. ἀλογήσαντες τῶν ἐντελέων. viii. 46. Neglectis mandatis. viii. 116. ἀλογίη. Ion. pro com. καταφρόνησις. Contemtio, qua fit ut alicujus nullam, vel perexiguam rationem habeamus. ἔχειν ἐν ἀλογίησι, pro κατηλογεῖν. utraque est Herodotea locutio. Contemnere. ii. 141. Lat. interpres per imprudentiam vertit, Contemtui habens, pro habentem, qui accusativus jungendus cum pronomine præcedente, eum. Vel cæcus hoc videat. Et tamen Lynceus hic, ut et in sexcentis aliis locis, oculis captus fuit, nec tantam erroris

molem animadvertit. Consule pag. 63. ἀλογίην εἶχον τοῦ χρησηρία. Oraculum contemserunt. iv. 150. τὸ ἄλσος ἐν ἀλογίῃ ἔχων. Lucum contemnens. vi. 75. ἀπήλαυνε ὀπίσω κατ' ἡσυχίην. ἔτε γάρ τις ἐδίωκε, ἀλο γίης τε ἐνεκύρησε πολλῆς. vii. 208. Valla Per otium sese recipit. Nemo enim illorum insequebatur: sed hominem magno contemtui habebant. Æ. P. Per otium retro cessit, [ac se recepit.] Nullus enim [ipsum] insequebatur, contemtionemque [sui] magnam nactus est. Vel, in contemtionem magnam incidit. Hoc verba sonant sed hic est sensus, Per otium se recepit, quia nullus eum insequebatur, qui cogeret eum festinari. Hoc autem accidit, quia 'nullus inter Lacedæmonios erat, qui speculatoris hujus adventum, aut discessum ullo modo curaret. Sed omnes pariter et ipsum, et ipsius speculationem magnopere contemnebant. Lexicum Græco-lat. ἐγκυρέω, et ἐγκύρω μ. vgw, et úgow. Incido, obvio. Herod. vezúpnoe aλoying. Contemtui habuit. Sed et in ipsa scribendi ratione, et in interpretatione graviter est peccatum, ut ex iis, quæ supra diximus, aperte patet. Haud igitur Lexicis hujusmodi fides inconsiderate semper est adhibenda. Vide iyxʊpeł. ἐν ἀλογία ποιεύμενον τὸ Μήδων πλή 905. vii. 226. Valla: Parvi faciens Medorum turbam. E. P. Quod Medorum multitudinem nullo modo curaret, vel, Quia M. m. contemnebat.

áλunтáče. V. H. Quod in vulgatis Lexicis Herodoto quidem tribuitur: sed nec liber, nec locus, nec ullum exemplum notatur. Valla vertit, Opprimi. Sed idem videtur significare, quod vo ἀλυκτέειν, εἶν, unde τὸ ἀλυκτάζειν, τὸ δυσφορεῖν, ὃ παρὰ τὸ ἀλύειν, de quibus Eustathius. Aliquid mo

C