Τεγεήτας. Male contra Tegeatas certabaut. Rem in bello adv. T. suscepto infeliciter gerebant. i. 67. EUEV. Ion. et poet. pro com. a. Certare. v. 22. dos, &, i. Ion. et poet. Certamen. Labor. ἐπιτελεσάντων τῶν Περ σέων τὸν προκείμενον ἄεθλον. Cum Persæ propositum certamen, ac laborem perfecissent. i. 126. dropópos, à. Ion, et poet. Victor. Qui præmium ex certaminibus abstulit. i. 31. aide. Ion. et poet, pro com. ᾄδειν. quod altero formatum sublato ɛ, et subscripto. Canere, cantare. .. Canere, cantare. Κεῖσαι. Cecinisse. αείσας. Cum cecinisset, i. 24. άideo. Canunt. ii. 60, 79. αείδοντες. ii. 79. τοὺς ἀειδομένως. iv. 35. aeixein, . Ion. pro com. deixesa. unde αἰκία, et αἰκίζεσθαι. Indignitas, contumelia, injuria, quæ præter alicujus dignitatem, meritaque fit. Quicquid præter decorum sive verbis, sive factis fit. Αὐτὲς τρηχέως κάρτα περιέσπε αεικείη. Ipsos aspere admodum, ac indigne tractavit. i. 73. dicitur et ἀεικίη. τὸν τοῦδε παῖδα αεικίη τοιῇδε περισπεῖν ἐτόλμησας ; Hujus flium tali contumelia afficere ausus es? i. 115. déíraos, i nai n. Ion. et poet. pro quo et dévaos, et avaos. i. 145. Sed avaos est etiam com. Semper fluens, perpetuo fluens, perennis. λίμνη ἀείναος. Lacus perennis. i. 93. asige, et dripea da. Ion. et poet. pro com. alge, et afgodas. Tollere, attollere, suscipere. Oi r Bagcap πόλεμον αειρόμενοι. vii. 132. Qui bellum adversus barbarum susceperunt. αειρόμενοι autem est præsens loco aor. 1. medii, apaμενοι, κατὰ χρόνε ἐναλλαγήν. Αειρα μéves woneμor airy. vii. 156. Qui bellum adversus ipsum susceperant. Qui bellum ipsi intulerant. τὰ ἱσία αειράμενον. viii. 94. sub latis velis. digs, et aligida. Ion. et poet. pro com. aipei, et apada. Tollere. ἱσία ἀείροντο ὡς ἀποθευσόμενοι. viii. 56. Vela sustulerunt ut celeriter abituri. noμa, Tos, Tó. V. H. pro quo com. aoua, ros. Cantus, cantio, carmen. ii. 79. dixwr, ortos, o. Ion. et poet. pro com, ακέσιος.) (ἑκὼν, ἑκάσιος. Invitus, nolens. Qui præter animi sententiam aliquid facit. Αέκοντες V. vii. 222. Inviti manserunt. Ibidem συνωνύμως dicitur eadem linea κατ' ἐπεξήγησιν, καὶ ἐ βελόμενοι. άλτé, sv. V. H. et poet. pro com. άveis. Desperare. In vulgatis Lexicis Herodoto tribuitur; sed nec liber, nec libri locus notatur, nec Latina interpretatio additur. hoc enim tantum scribitur. ἀελπτέοντες. ἀνελπι Sevres. Ex Herodoto Suidas. Varin. ̓Αελπτέοντες τὰς Ἕλληνας ὑπερβαλέεσθαι [τὸν Πέρσης.] vii. 168. Desperantes fore ut Græci [Persam] superarent. äedπtos, i naì . com, sed poeticum. Insperatus. i diante. Ex insperato. i. 111. او αέξειν. Ion. et poet. pro com. αὔξειν. Augere. mandos değer. Multitudinem popularem augere. iii. 80. degivres. Particip. aor. 1. pass. Ionic. et poet. ab deípw, pro comm. apw, solvo portu, ex portu discedo. ̓Αερθέντες ἐκ τῶν Οἰνουσσέων, ἔπλεον [ἐπὶ Κύρνον.] Ex Enussis solventes, Cyrnum navibus petierunt. i. 165. ἀερθέντας πλέειν. Solventes navigare. i. 170. d'epdeis, siσa, év. Ion. et poet. particip. aorist. 1. pass. ab digw, asp. ἀείρω, Tollo, attollo, levo, excito. indavτα αερθέντες οἱ πολλοὶ ἀπαλλάσσοντο. ix. 52. Valla: Plerique sumtis utensilibus abscesserunt. Æ. P. Tunc plerique surgentes, [excitati, se loco moventes, illinc] abierunt. vel, Tunc plerique cum surrexissent, [cum loco se mo vissent, illinc] abierunt. Sic et Galli, Alors plusieurs s'étant levés, s'en allerent. ἄζηλος, ὁ καὶ ἡ. #mulationis expers. Quem nullus æmulatur. Contemtus, vilis, neglectus, turpis, foedus. vii. 140. alios. com. Nulla mulcta mulctatus. Nulla clade accepta. Sine damno. i. 212. anderipos, . comm. Injucundior, insuavior, ingratior. ab ands, xai n, xai rò ándés. quod compositum ex a privante particula, et nomine dus, dela, dú. gratus, a, um. jucundus, a, um. vel ex verbo dw, Delecto. pàs ¿dév oi ándésepor oda. Dicens sibi nihil ingratius fore. vii. 101. andus, nai rò és. Ion. et poet. Inju→ cundus, insuavis, ingratus, molestus. i. 136. adavatile. comm. Immortalitate donare, immortalem esse, immortalem vivere, se immortalem ducere. Γέτας τὰς ἀθανατί Corras. V. s. Getas immortalizantes. i. se immortales esse ducentes. iv. 93. αθανατίζεσι τόνδε τὸν τρόπον. ἔτε ἀποθνήσκειν ἑαυτὸς νομί ζεσι, ἰέναι τε τὸν ἀπολλύμενον παρὰ Ζάμολξιν [δαίμονα.] iv. 94. Hic το αθανατίζειν interpretationem habemus. Γέται οἱ αθανατίζοντες. ν. 4. ἀθάνατος μελεδωνός. Immortalis curator. vii. 31. Quinam autem ἀθάνατοι μελεδωνοί apud Persas, et cur ita vocarentur, docet Herodotus his verbis. vii. 83. 'Exaλέοντο δὲ ἀθάνατοι οἱ Πέρσαι οὗτοι ἐπὶ τῇδε. εἴ τις αὐτέων ἐξέλιπε τὸν ἀριθμὸν, ἢ θανάτῳ βιασθεῖς, ἢ νούσῳ, ἄλλος ἀνὴρ ἀναίρητο, καὶ ἐγίνοντο εδαμᾷ, ἔτε πλεῦνες μυρίων, ἔτε ἐλάσσονες, &c. Vide Valla versionem, quæ bene habet hoc loco. vii. 211. irdaûta Μαρδόνιος ἐξελέγετο πρώτος μὲν Πέρα σας πάντας τὲς ἀθανάτες καλεομένες. viii. 113. 'Anvain. Ion. et poet. pro communi ¿ðým. i. 19, 22, 66. iv. 180. Αθηναίων. viii. 100. ὑποπτεύων αὐτὸν ων. [τὸν Ξέρξην] δρησμὸν βελεύειν ἐκ τῶν Anvaiwr. Si codex mendo caret, hoc figurate dictum, ari re in τῶν ̓Αθηνῶν. vel ἐλλειπτικῶς intelligendum, ἐκ τῆς πόλεως τῶν ̓Αθη valw. Nec enim commode diceres, Fugere ex Atheniensibus. At (nisi fallor) in twv 'A¶nvéwv scribendum, quod Ionice pro com. A prolatum fuerit. Vide igugalav. ix. 15. Quod pro igugia dictum videtur, ab ig Spai, v. com. et Ion. igugiwr. Error ex pronuntiationis affinitate natus. Dicitur autem non solum in singulari ipvŷęà, ãs, n. ut apud Stephanum sed etiam in plur. ai pu pai, wv. ut apud Herod. ix. 22. ἐς ἐρυθρὰς ταχθέντες. Illic de eadem urbe agitur. Infra tamen ix. 107. De eodem Xerxe verba faciens Herodotus, eodem modo nomen hoc scriptum usurpat, § 'Adnraíwv Quywv. Sed et illic 'Adnvéwv, pro 'Adnvwv scribendum videtur, ut et lib. ii. 7. Quam lectionem, conjecturamque nostram Valla sua versione confirmat. Vertit enim, Athenis illuc profugerat. ἀθυμίη, ης, η. Ιon. pro comm. ίνα uía. Animi dejectio. Animi de missio. i. 37. ἄθυμος, ὁ καὶ ἡ. com. Qui animum non habet. Non animosus. Ignavus. vii. 11. αθώωσις, εως, ή, απόλυσις) (καταδίκη. Absolutio, qua quis innocens pronuntiatur, et mulctæ fit immunis.) (Condemnatio, a9wwors μὲν παρὰ τῶν κριτῶν, καταδίκη δὲ παρὰ βασιλέως [γίνεται.] Ctes. Pers. 60. v. s. A judicibus quidem [illorum fit] absolutio, a rege vero, condemnatio. i. Illi a judicibus quidem absolvuntur, a rege vero condemnantur. Ab ados (de quo vulgata Lexica) formatur verbum awów, w. dwώσω. τὸ ἀθῶον ἀποφαίνομαι καὶ ἀπου λύω ὡς ἀθῶον. Hinc istud verbale αθώωσις. a. Ion. et poet. pro com. 9. Utinam. i. 27. α. ول alaro. Ion. terminatio 3. pers. plur. verborum in, pro comm. in auto desinente, in optat. modis. ut ἱςαῖντο, ἱσαίατο. ἐςαῖντο, ἐςαίaro. Quod fit sublato et inserto Vide ἐπανισαίατο, συναπιταίατο, pro ovvapisauto. Sic enim legendum videtur. v. 37. non autem συναπικέατο. Vide suo loco. δυναί ατο, pro δύναιντο. vii. 103. aiaro. Interdum Ionice (si modo codex mendo caret) etiam in tertia sing. opt. modi verborum in μ, pro com. in airo desinente. ut isalaro, pro isaïro, inserto a. Vide ἐπανιταίατο. iv. 166. alaro. Ion. terminatio tertiæ personæ plur. aor. 1. med. pro comm. auto in optat. yvoaiaro, gustarint, pro Yeoauto. ii. 47. δεξαίατο, γιο δέξαιντο. iii. 38. ἀνακτησαίατο, pro ἀνακτήσαιντο. iii. 75. τισαίατο. iii. 75. ἐνδεξαίατο. iii. 128. ain. Ion. et poet. in nominibus 2. declin. simpl. pro comm. n. 'Anvain, Minerva, pro 'A9vn. i. 19, 22. åvaynain, Necessitas, pro áváynn. i. 11, 74. iii. 75. vii. 104. alyén, ns, . Ion. Caprina pellis. iv. 189. ubi aiyidas vitiose scriptum videtur pro alyías, quod ad marginem notatur, et sequentibus Herodoti verbis confirmatur, ix δὲ τῶν αἰγέων τετέων αἰγίδας οἱ Ἕλ anves μετwróμασav. iv. 189. Ab istis autem caprinis pellibus, quas Græci vocant αἰγέας, Græci τὰς aiyidas, i. scuta caprinis pellibus tecta denominarunt. ditos in his montibus habitare dicunt. iv. 25. åïdenín, ns, ǹ. Ion. et poet. pro comm. día. Inscientia, ignorantia. vi. 69. αἴθειν. Ion. et poet. pro com. καίειν. Urere, cremare. iv. 61, αἴκιαν, αἰκίς, τό. Ν. Η. pro com. aixía, as. Foda verberatio, pulsatio, læsio. nános. Vexatio, damnum. Maleficium, quo quis afficitur. Contumelia, injuria, ἐπισχόντας ἀπὸ τὸ Αἰγινητέων αἰκίε. Valla: Ut ab Æginetis lædendis abstinerent. v. 89. v, s. ab Æginetarum læsione abstinentes. i. Ab Æginetis maleficio afficiendis abstinentes. aïm, ns, ǹ. H. V. Laus, honor, existimatio. ἐόντα ἐν αἴνη μεγίσῃ. in maximo honore. In maxima existimatione existentem. Qui in maxima existimatione erat. iii. 74. Valla perperam hunc locum vertit, quod maxima flagrabat invidia. Verba Græca, quæ præcedunt, et ipse sensus hanc interpretationem respuunt. in aim μeyish siva, viii. 112. In maximo honore esse. τοῖσι μετ ̓ ἐκεῖνον ἐν αἴνῃ ἐδσι Περσέων. ix. 16, Valla Iis Persis, qui secundum eum in honore sunt. ais. Ion. et poet. pro comm. o❤óδρα. δεινῶς, μεγάλως. πάνυ. λίαν. Ver hementer, admodum, valde. iv, 61, 76. : alopára. Vocabulum Scythicum, quod Græce sonat ανδροκτόνοι. i. Viricidæ, αἰὰρ γὰρ οἱ Σκύθαι καλές ὅσι τὸν ἄνδρα. τὸ δὲ πατὰ, κτείνειν. Sic autem Amazones a Scythis appellabantur. iv. 110. alyiaλès, 8, 8. Ion. et poet. vocabulum, quod et apud Thucydidem reperitur. Vide nostrum Græco- apes. 3. pers. imperf. Ion. pro com. lat. indicem. Pro eodem anrn, ñs, apes, hæcque pro g. capiebat. 2. dicitur ovvwvúμwę. littus. vii. 59. ab aigéw, w. Ion. et Æol. verso Eustath. consule. vii. 59, 100, aspero in tenuem. i. 162. 115, 188. ix. 98, 99, 102, 106. αἱρίειν, εἴν. com. τοῖς κρίασι χρᾶται αἰγίπες, ὁ καὶ ἡ, αἰγίποδος. Pedibus ὅ, τι μιν ὁ λόγος αἱρέει. Carnibus caprinis præditus. λέγεσι οἰκέειν utitur [ad id, ad] quodcunque ταῦτα τὰ ἔρεα αἰγίποδας ἄνδρας. animus ipsum capit, i. ad quod Homines pedibus caprinis præ- animus ipsum impellit. i. 132. s ἐμὴ γνώμη αἱρέει. Ut mea sententia αἰτιατικὴ αττικῶς, καὶ ἱωνικῶς ἀντὶ fert. ii. 43. αἱρεῖν κατ ̓ ἄκρης. Funditus evertere. Herodotea locutio. Vide κατ' ἄκρης αἱρεῖν. vi. 18. αἱρεῖν τι παρά τινος. Herodotea lo cutio, pro com. ἀφαιρεῖσθαί τι τινά. Auferre Aliquid alicui auferre, eripere. Σίγειον, τὸ εἷλε Πεισίστρατος αἰχμη παρὰ Μιτυληναίων. Sigeum, quod Pisistratus armis, sive bello, Mitylenæis abstulit, v. 94. αἵρεσις. Optio. Gall. Choir. δίδωμι σοι αἵρεσιν, ὁκοτέρην βούλεαι τραπέ σθαι. Optionem tibi do, utram ad viam te velis convertere. i. 11. διακρῖναί τινα αἵρεσιν. Ion. ἀντὶ τοῦ προαιρεῖσθαι. Aliquam optione eligere. i. 11. αϊκοῦν. Ion. et poet. pro com. ἀφα νίζειν. Ex hominum conspectu tollere, delere, perdere, interfcere. Αϊσώσει μιν. Ipsam perdet. iii. 69. Magnum Etymol. 43. 10. Αΐςος, ὁ ἄγνωσος, καὶ ἀφανής. καὶ ἀϊςῶσαι, [τὸ ἀφανίζειν.] γέγονε δὲ ἀπὸ τὸ ἴσημι ἰσὸς, καὶ κατὰ σέρησιν ἄΐςος, ὅθεν τὸ ἀϊςόω, ῶ, καὶ αϊςοσύνε ἡ ἀπώς λεια. Pind. Pyth. Od. iii. v. 67. αἴσωσεν ὅλαν. Vastavit, absumsit sylvam. Illic agitur de igne. αἰσχύνη. Dedecus, ignominia. τῦτο μεγάλην αἰσχύνην φέρει. Hoc magnam affert ignominiam. i. 10. αίτατος. Attica, Ionica, et poetica terminatio superlativi gradus in ώτατος com. desinentis. Ut, μεσαί τατος, pro inusitato μεσώτατος. iv. 17. Consule Eustath. in αίτατος term. αἰτεῖν δίκας. Vide δίκη.. αίτερος. Attica, Ionica, et poet. terminatio comparativi gradus in ώτερος com. desinentis, ut, μεσαί τερος, pro inusitato μεσώτερος, iv. 17. πλησιαιτέρω, pro inusitato πλησιωτέρω. Propius. iv. 112. σχολαίτερα, pro σχολώτερα, inusitato. Tardius. ix. 6. Consule Eustath. in αίτερος term. τῆς γενικῆς κοινῶς, καὶ τοῦτο μετὰ τὸ ὡς. ὡς συνιέντα ̓Αρταφέρνεα. ἀντὶ τοῦ, ὡς συνιέντος ̓Αρταφέρνης. vi. 2. αἰτιατικὴ ἀντὶ τῆς ὀνομασικῆς μετὰ τῶν ἀπαρεμφάτων. Vide απαρέμε φατα ἀντὶ τῶν παρατατικῶν, ἢ ο ρίζων. Items cum infinitivis, &c. 1 αἰτίη variis modis ab Herodoto usurpatum. ἔχειν τινὰ ἐν αἰτίη, pro αἰτιᾶσθαι. Aliquem culpare, aliquem accusare. ὅρα μὴ σεωϋτὸν ἐν αἰτίῃ σχῇς. Vide ne te ipsum culpes, accuses, v. 106. αἰτίη ἔσχε Αθηναίοισι, ἀντὶ τῆς ̓Αθηναίες. hocque ἀντὶ τοῦ, οἱ ̓Αθηναῖοι ἔσχον αἰ. τίην. Athenienses culpam sustinuerunt, insimulati fuerunt. vi. 115. Μαρδόνιον ἐν αἰτίη τιθέντες. viii. 99. Mardonium in culpa ponentes, i. Mardonio culpam tribu entes. αἰτίην ἔχειν. Ion. pro com, αἰτίαν ἔχειν. Culpam sustinere. Culpari, accusari. εἶχον αἰτίην φόνου. Cædis culpam sustinebant. Cædis accusabantur. Cadis nomine culpabantur. v. 70. καθ ̓ ὑπαλλαγήν vero dicitur et αἰτίη ἔχειν τινά. Τὸν Κλεομένεα εἶχε αἰτίη φοιτᾷν παρὰ τῆ Ἰσαγόρεω γυναῖκα. ἀντὶ τοῦ, ὁ Κλεο μένης εἶχε αἰτίην φοιτᾷν. &c. Cleomenes culpabatur quod ad Isagoræ uxorem frequenter iret. v, 70. Sic φονεῦσαι αὐτοὺς αἰτίη ἔχει ̓Αλκμαιωνίδας. ἀντὶ τοῦ, ̓Αλκμαιωνί δαι αἰτίην ἔχεσι φονεῦσαι αὐτές. Alcmæonidæ culpantur, accusantur quod eos interfecerint. v. 71. αἰτίας μεγάλας ἔχον. Magnam culpam sustinuerunt Valde culpati sunt. Vehementer accusati fuerunt. v. 73. ἐν αἰτίη μεγάλη εἶχεν · αὐτήν. V. H. c. 2. Ipsam vehementer culpabat, vel accusabat, objurgabat. αἰχμή, ἡ. Ion. et poet. pro com. δόρυ. Hasta, lancea. i. 52, 214, 215. ii. 106, 111. iii. 78. μετῆκάν οἱ τὰς αἰχμάς. Hastas in ipsius gratiam deposuerunt. iii. 128. iv. 71. v. 49. vii. 61, 63, 64, 67, 69, 77, &c. αἰχμή. Ion. et poet. τὰ ὅπλα. ὁ πό- λεμος. Σίγειον, τὸ εἶπε Πεισίσρατος αἰχμῇ παρὰ Μιτυληναίων. Sigeum, quod Pisistratus armis, sive bel- lo, Mitylenæis abstulit. v. 94. επειδή σφι πρὸς Λακεδαιμονίους κακῶς ἡ αἰχμὴ ἑσήκεε. vii. 152. Cum ipsis male stetisset, i. Cum prælium adversus Lacedæmonios ipsis non misso rem infeliciter gessissent. Sic enim Eustathius hoc elegan- tissimum, at rarissimum loquen- di genus interpretatur Iliados H. v. 259. Hæc sunt ejus verba, quæ rent, ̓Ανεγνάμφθη δὲ οἱ αἰχμή. φα νερῶς αἰχμὴν λέγει τὸν τοῦ δόρατος σίδηρον, ὃς καὶ ἐπιδορατὶς λέγεται. ἄλλως μέντοι, ὥσπερ τὸ δόρυ ἐςὶν ὅτε πόλεμον σημαίνει, ὡς δηλοῖ τὸ, δουρί κλυτός, ήγουν περιώνυμος ἐν πολέμῳ, οὕτω καὶ τὸ αἰχμή. διὸ καὶ ταυτὸν δορυάλωτον εἰπεῖν, καὶ αἰχμάλωτον. ἐν οἷς δηλοῦται ὁ ἐν πολέμῳ ἁλούς. Λέγει δέ που καὶ Ἡρόδοτος περί τινων ὡς κακῶς αὐτοῖς ἡ αἰχμὴ ἕσηκε πρὸς τοὺς δεῖνα, ἤγουν ἐδυςυχήθη αὐτοῖς ὁ πόλεμος. τοῦτο δὲ καὶ ἐκ τοῦ παρακο λουθοῦντος εἴρηται. παρακολουθεῖ γὰρ τοῖς ἐν μάχη δυςυχοῦσι, κακῶς αὐ- τοῖς ἑτάναι τὴν αἰχμήν. i. Incurvata vero est, ac reflexa cuspis. Ma- nifeste αἰχμὴν vocat ipsum hasta ferrum, quod et ἐπιδορατίς, i. cus- pis appellatur, quæ in extrema hastæ parte ponitur. Alias ta- nificat, ut declarat illud loquendi genus, δερὶ κλυτὸς, hasta inclytus, i. bello clarus, sic etiam αἰχμή. ρυάλωτον, et αἰχμάλωτον, i. hasta, vel cuspide, i. armis, belloque sus quosdam male stetisset, i. quod bellum, vel prælium infeli- citer ab ipsis gestum fuisset. Hoc autem etiam a consequenti dic- tum est. Illos enim, qui rem in prælio gesserunt infeliciter, hoc sequitur, ut hastarum cuspis ipsis male stet. Hinc ὁμαιχμίη, ή συμ αιχμοφόρος, ὁ. Idem ac δορυφόρος. Principis satelles armatus. Cus- tos corporis hastatus. i. 8. Miles hastatus, quod Gall. dici potest picquier, vel halebardier. i. 103, αἰών, ῶνος, ὁ. Hinc Latin. ævum. Sic enim more prisco æFon scri- bebatur ut Foῖνος, et Γανής, pro com. οἶνος, et ἀνήρ. Qua de re seum lib. antiq. R. I. pag. ex Wecheli Francof. typis. 16. 22. et deinceps. τελευτῶν τὸν αἰῶνα. διαφέρειν. Vitam traducere. iii. αἰῶνα τελευτᾷν. Vitam finire. ix. 17. τελευτήσαντας τὸν αἰῶνα. ix. 27. Qui vitam finierant. Qui mortem ἀκατάψευτος, ὁ καὶ ἡ. N. H. Non ementitus, non fictus. iv. 191. θηρία ἀκατάψευσα. Non ementitæ ἀκεῖσθαι. com. Mederi, curare, sa- nare. ̓Ακέσασθαι τὴν ἁμαρτάδα. ἀκέραιος, ὁ καὶ ἡ. comm. Integer, illæsus, intactus, non vastatus, non corruptus. τὴν πόλιν ἀκέραιον ἔμελλεν απολάμψασθαι. Urbem in- tegram, ac nullis maleficiis af- fectam erat recepturus, vel in- ἀκηκοότες. Ion. et Att. præt. med. κοα. ab ακούω. Audio. i. 69. προα |