liquid facit. ἐπὶ τὴν Λυκίδεω οἰκίην ᾔεσαν αὐτοκελέες. ix. 5. In Lycidæ domum iverunt ultro, vel sua sponte, ab aliis non jussæ hoc facere.

αὐτομολεῖν. comm. Transfugere. αὐ τομόλιον παρὰ τὰς Πέρσας. Ad Persas transfugerunt. i. 127. αὐτομολήσειε ἐς αὐτοὺς, ad ipsos transfugeret. iii. 154. αὐτομολήσω ἐς τὸ τείχος. In urbem transfugiam. iii. 155, 156. ἐς Αθήνας ηὐτομόλησε ἐκ Περσέων. Athenas ex Persis transfugit. iii. 160. αὐτομολήσειν. viii. 8, 11, 82, 87.

αὐτόμολος, ὁ. comm. Transfuga. iii. 156. vi. 38, 79, 80. vii. 219. viii. 26. γυνὴ αὐτόμολος. ix. 76. Fomina transfuga.

αὐτόπτης, ε, ὁ. comm. Qui suis propriis oculis aliquid vidit, vel videt. οὐδενὸς αὐτόπτεω γενομένου δύναμαι ἀκᾶσαι τοῦτο. Hoc audire non possum ex ullo, qui ipsemet rem suis oculis viderit. iii. 115. iv. 16. viii. 79, 80.

αὐτοῦ. Ion. poet. et conim. pro αὐτ τόθι. Illic.) (τῇπερ, ᾗπερ, ὅθι. i. 30,

94.

αὐτοχειρίη. Ion. pro comm. αὐτοχει ρία. Manu propria. iii. 13, 66, 74. αὐτοχειρίῃ κτείνειν τινά. Aliquem manu propria interficere. i. 140. αὐτοχειρίῃ ποιῆσαι. Manu propria facere. iii. 154.

αὐτόχθονα ἔθνεα. Gentes indigenæ, 'quæ in aliqua regione sunt natæ. viii. 73.) (ἔθνεα επήλυδα. Gentes advenæ, quæ aliunde aliquo habitandi caussa venerunt. viii. 73.

αὐχέειν, εἶν. Ion. et poet. Gloriari. ii. 160. αὐχεῖτε. Gloriamini. vii. 103.

ἀφάνισις, ἡ. Ν. Η. Abolitio. Ex hominum conspectu sublatio, quæ facit ut aliquid, quod ante nobis apparebat, non amplius appareat. iv. 15.

ἀφάω, w. fut. ἀφάσω. Ion. et poet. Tango, tracto, contrecto. παρὰ

τὴν ἀφήν. i. a tactu deductum, quod παρὰ τὸ ἅπτω, τὸ ψηλαφῶ. ἄφασον αὐτοῦ τὰ ὦτα. Ejus aures palpa. Quod Galli dicerent, Tate ses oreilles. iii. 69. ἀφήσουσαι, tangens, palpans, participium fut. ibid. ἤφασε τὰ ὦτα, aures palpavit. ibid.

ἀφειδέως. Ion. et poet. pro comm. ἀφειδῶς. Non parce, liberaliter. i. 163. abunde, sine misericordia. i. 207. ἀφειδέως ἐφόνευον, φειδόμενοι οὔτε υποζυγίου οὐδενὸς, οὔτε ἀνθρώπε. ix. 39. [Omnes] sine misericordia trucidabant, nec jumentis, nec hominibus parcentes. αφείθη. Ctes. Pers. 3. Dimissus est. ἀφείθησαν. ibid. Dimissi sunt. ἀφέται, ὤν, αἱ. Locus ita vocatus. ἐνθεῦτεν γὰρ ἔμενον ὑδρευσάμενοι, ἐς τὸ πέλαγος ἀφήσειν. ἐκ τούτου δὲ τῷ χώρῳ ὄνομα γέγονε ἀφεται. vii. 193. Valia : Illinc enim aquati in pelagus erant abituri. [Sed pro ἔμενον legendum ἔμελλον. Plena autem locutio est, ὠφήσειν τὸ σκάφος, εἴτε τὴν ̓Αργὼ ναῦν. i. Erant in pelagus dimissuri, vel immissuri navem Argo.] Propter hoc autem huic loco nomen inditum est ἀφέται, q. d. dimissæ. Sunt qui τὸ ἀφιέναι vertant, in altum vela dare, quod bonum habet sensum: sed ipsam Herod. mentem non satis explicat, nec τὴν ἐτυμολογίαν τῶν ἀφετῶν. Stephanus, ἀφεταὶ (quod ὀξυλονεῖται apud ipsum) πός λις τῆς Μαγνησίας, Ελλάνικος, ὅτι ἐντεῦθεν δευτέραν ἄφεσιν ὁ ̓Αργὼ ἐποι ήσατο. ἢ ὅτι ἐκεῖ οἱ ̓Αργοναῦται τὸν Ηρακλέα κατέλιπον. Hanc sententiam et Schol. Græcus confirmat τῶν ̓Αργοναυτ. lib. i. 1289. Ησίοδος (inquit) ἐν τῷ Κήυκος γάμῳ ἐκβάντα φησὶν αὐτὸν ἐφ ̓ ὕδατος ζήτησιν, τῆς Μαγνησίας παρὰ τὰς ἀπὸ τῆς ἀφέσεως αὐτῷ ̓Αφέτας καλεμένα;, απολειφθεί ναι, Alias etiam hac de re sententias aliorum illic vide. Th. Idyll. 13. scribit Herculem a sociis desertum, dum quæreret

τῇ ἀφίξει τῶν Λυδῶν. Lydorum adventu lætati sunt. i. 69. pro eodem dicitur Ιωνικῶς ἄπιξις. ii. 116. iii. 69, 145. τῆς ἐνθαῦτα ἀπίξιος. ν. 49. ἄπιξιν. ν. 92. §. 6. τὴν ἄπιξιν TOLEUMEROS, iter faciens. vii. 58. viii. 41. ἄπιξιν προφέρων. viii. 125. τὴν ἄπιξιν τὴν ἐς Θήβας. ix. 17, 77. τῆς apis. V. Hom. 23.

aphasor, &, só. Ion, et poet. Summa navis pars. Suidas, rò äxpov rñ πρύμνης, ἢ τὸ ἀκροπόλιον τῆς νηός, κατ' ἀντίφρασιν. εὔθλασα γάρ. κατά με τάθεσιν τοῦ 9 εἰς φ. Consule et Eustath. vi. 114. ἄφοδος, vide άποδος.

apógnlos, à xai ǹ. Ion. et poet. Intolerabilis. Non ferendus, iv. 28. ἄφρασος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. pro comm. κρυπτός, occultus. ἐς τὸ ἀφραςότατον. sub. χωρίον. In occultissimo loco. v. 92. §. 4. ágúnτws. V. H. quod in vulg. Lexicis sine ullius auctoritate scri

ptum exstat, comm. αφεύκτως. Citra spem effugii. Sine fugæ spe. Inevitabili ratione. ix. 116. ἀφ ̓ ὧν ἐδύνατο. V. Hom. 3, κατὰ δύο ναμιν. κατὰ τὴν τῶν ὑπαρχόντων δύνα. Pro facultatum viribus. Pro viribus.

ἀχάριτος, ὁ καὶ ἡ. comm. Ingratus i. 90.

αχθεσθαι. comm. μ. αχθέσομαι, et ἀχθήσομαι. π. ἤχθεσμαι. αορ. ἠχθέ 9. Gravari, dolere. Rem aliquam iniquo animo ferre. vii.

134. viii, 99. άχθεσθαι περί τινος πρήγματος. He rod. locutio, pro comm. ini Tin duopops. Aliquid graviter vel moleste ferre, περὶ τῶν νεῶν ἀχθόμενοι. viii. 99. De navibus soliciti. Classis jacturam moleste ferentes, vel graviter ferentes.

xos, ró. Ion. et poet. pro comm, φόρτος, et βάρος. Onus. ἀπελὼν τὰ axa. Detractis oneribus. i. 80. axdea Qége. Onera ferre. iii. 102. ἀχθοφόρος, 8, . comm. Qui sarcinas fert, qui onera fert. Epithetum est jumentorum, et hominum mercenariorum. vii. 187. ̓Αχιλλήϊος δρόμος. iv. 76. Vide Dionys. de situ orbis, v. 306, 545. et Eurip. Iphig. in Tauris, v. 436, 437.

ἄχρησον λόγον λέγειν. ix. 111. Verba inutilia dicere. Verba proferre, quorum nullus est usus. Inania, vana verba proferre. äxpusos, &, i nai n. comm.) (xpnsós. Inutilis) (utilis. θεοὺς δύο ἀχρήσους οὐκ ἐκλείπειν σφέων τὴν νῆσον, ἀλλ ̓ αἰεὶ φιλοχωρέειν, πενίην τε, καὶ ἀμησ xavín. viii. 11. Vall. Andriorumque insulam totidem propitia numina nunquam derelinquere : sed semper incolere, inopiam, et impossibilitatem. Stephanus longe melius, Duas inutiles Deas nunquam insulam ipsorum relinquere: sed in ea gratum domicilium semper habere, Paupertatem videlicet, et Impossibilitatem. His duobus numinibus opponit Herod. Θεοὺς χρηςοὺς, viii. 111. quos δύο θεοὺς μεγάλους appellat. ibid. τὴν Πειθώ, καὶ τὴν Αναγκαίην. Vide Πειθώ.

xpios. Ion. et poet. pro comm. ἀχρεῖος. Inutilis. σὺν τῷ ἀχρηΐῳ τοῦ σρατοῦ. Cum inutili exercitus parte. i. 191, 211. iii. 81. ἀχρήματος, ὁ καὶ ἡ. comm. Qui est sine pecuniis. Qui nullas habet pecunias. Pauper. i. 89. ä¥avsos, ou, i naì ǹ. Ion. et poet.

Intactus. Illibatus. μελιτόεσσα ἄψαυσος. viii. 41. Placenta melle condita intacta, vel illibata. αψευδέως. Ion. et poet. pro comm. ἀψευδῶς, ἤγουν ἀληθῶς. Non falso, vere, revera. ix. 58. Sed nec αψευδέως, nec αψευδώς in vulgatis Lexicis Græco-latinis exstat. ἀψευδής, ὁ καὶ ἡ. Verax, veridicus. μαντήϊον αψευδὲς, oraculum veridicum. i. 49. Oraculum verax.

B.

B pro Φ, apud Macedones interdum usurpatur, Βρίγες, pro Φρύ γες. vii. 73.

βάδην. comm. Pedetentim. Lento gradu. ix. 57.

βαθέη. Ion. pro comm. βαθεῖα. Profunda. i. 75. Dicitur et βαθέα. τάφρος βαθέα. Fossa profunda. i. 178. ἐν λίμνη βαθέη. In palude profunda. iii. 110

βαθύκληρος, ε, ὁ. Nomen Homericum, q. d. Qui profundas hereditates habet. Qui latos amplosque fundos habet. Opulentus. Prædives. V. Hom. 35. τοίων γὰρ παλέ ρων ἐξ αἵματος ἐκγεγάατε, οὔτε βαθι κλήρων, οὔτ ̓ ἄσπετα μῆλα νεμόντων. Talium enim parentum ex sanguine nati estis, nec amplos fundos habentium, nec innumeras oves pascentium. βαίνειν. Ion. et poet. transitive pro βιβάζειν, et αναβιβάζειν, imponere. Gall. Faire monter. Mettre sur quelque chose. άνδρας ἐπ ̓ αὐτὰς [τὰς καμήλους] ἔβησεν. In ipsas camelos imposuit viros. Viros jussit ascendere camelos. i. 80. βαίνειν, et αναβαίνειν, dictum de brutorum congressu, quem ascendendo faciunt. et αναβαίνειν dicuntur mares τας θηλείας. Fominæ vero αναβαίνεσθαι, et βαίνεσθαι. i.

192. βαίτη, ης, ή. comm. Vestis genus ex pellibus consutis factum. Bata, Pastoralis, et pellicea vestis. iv.64.

βαλανάγρη, ης, ή. Ion. et poet. pro comm. βαλανάγρα, ας, et κλείς, κλειδὸς, clavis. τὰς πυλέων βαλανάς γρας οἱ Βαβυλώνιοι ἐμοὶ ἐπιτράψονται. Babylonii portarum claves mihi committent. iii. 155.

βαλανηφάγος, ὁ. comm. Qui glandes edit. Qui glandibus vescitur. i. 66.

βάλλεσθαι. Ion. pro comm. βουλεύ εσθαι, consultare. οἱ ἄγγελοι ἐπί σφεων αὐτέων βαλλόμενοι. v. 73. Legati inter se collocuti. Vel, Consultatione inter se habita. ἴσθι αὐτὸν ἐπ ̓ ἑωυτοῦ βαλλόμενον [ταῦτα] πεπρηχέναι. ν. 106. Scias ipsum per se, solum, habita consultatione, i. non alieno, sed suo consilio usum, sua sponte, hæc fecisse. καὶ ἐπί σφεων αὐτέων βαλλό μενοι. viii. 109. Etiam inter se ipsos consultantes.

βάλλεσθαί τι ἐς θυμόν. Herodotea locutio. Aliquid animo mandare. viii. 68. ὦ βασιλεῦ, τόδε ἐς θυμὸν βαλεῦ. Ο rex, hoc animo manda. Homerus Iliad. o'. v. 566. dicit ἐν θυμῷ βάλλεσθαι. ἐν θυμῷ δὲ βάλοντο ἔπος, Φράξοντο δὲ νῆας. Iden ἐπὶ φρεσὶ βάλλεσθαι. Iliad. δ'. ν. 39. ἄλλο δέ τοι ἐρέω, σὺ δ ̓ ἐνὶ φρεσὶ βάλε λεο σησι.

βαλλέσκελο. Ion. et poet. pro comm. ἐβάλλετο, hocque pro ἔβαλλε, jaciebat. ix. 74.

βαρέα. Ion. pro comm. βαρεῖα. vi.

119.

βάρις, ή. Herod. vocabulum. Navis, navigium. ii. 41. αἱ βάρις, Naves. ibid. ἐν ἑκάσῃ βάρι. ii. 60. τὴν βάριν. ibid. βάρις, quid proprie dicatur. ii. 96. ἐν βαρισι. ii. 179.

βαρβαρόφωνος, ὁ καὶ ἡ. comm. Barbara lingua utens. Barbarus. φρά· ζεο, βαρβαρόφωνος· ὅταν ζυγὸν εἰς ἅλα βάλλη. viii. 20.

βαρβαρόφωνος ἰϋγή. Barbarus clamor. ix. 43. βαρυσύμφορος, ὁ καὶ ἡ. Ion. et poet. pro comm. δυτυχής. Infelix, mi

ser. Qui graves calamitates fert. ἀνθρώπων βαρυσυμφορώτατος. Omnium hominum miserrimus. i. 45. βασανίζειν. comm. Torquere. Tormentis adhibitis interrogare. Quæstionem habere. Gall. Torturer. Bailler la torture. βασανισθέντες ὑπὸ τῶν σρατηγῶν. vii. 146. Valla: A ducibus torti. βασιλέας. Ion. et comm. pro altero Ion. βασιλῆας, accus. plur. ii. 169. βασιλέες. Ion. nom. plur. pro Attiτο βασιλεῖς, vel βασιλῆς. i. 13. communiter etiam βασιλέες. βασιλέϊ. comm. et Ion. ut et βασιληϊ. vii. 139.

βασίλεια. Ion. et comm. ἡ καὶ βασί λισσα. Regina. i. 11, 185, 187. βασιλέος. gen. sing. Ion. et comm. pro βασιλέως Attico, et altero Ionico βασιλῆος. ii. 142. vii. 138, 145, 146.

βασιλέως. Ion. et Attice pro Ion. altero βασιλῆος. i. 192. βασιλῆα. Ion. accus. singul. 3. contract. pro comm. βασιλέα. i. 14, 94.

βασιλήνα, ων, τά. Ion. et poet. pro comm. τὸ βασίλεια. Regia. Regium palatium. i. 30, 178. βασιληΐη, ἡ. Ion. pro comm. βασιλεία. Regnum, dissoluta diphthongo et in ei, et producto e, quod in η versum. i. 11, 12, 13. iv. 5, 7.

βασιλήϊος. Ion. pro comm. βασί

λειος. i. 14, 178.

βάττος, ε, ὁ. Rex ab Afris ita vocatur. Λίβυες τὸν βασιλέα Βάττον καλέουσι. iv. 155. Βάττε, i. ὦ βασι λεν. ibid.

βεβάναι, vide συμβεβάναι.

βεβουλευμένα. Ion. et Attice, pro comm. βεβυλευμένον. ἔτε ἡμῖν κακῶς βεβελευμένα ἔται. Nec male a nobis consultatum fuerit. Nec malum consilium a nobis initum, captumque fuerit. Nec male nobis consultum fuerit. i. 112. Non male nobis consuluerimus. βεβωμένος. Ion. et Dor. pro comm.

βεβωημένος. Celebris, clarus. iii. 39. βέκκος, ὁ ἄρτος, κατὰ Φρύγας. Phryges panem vocant Bec, et Beccum. ii. 2.

βέλος, εος, ους, τό. comm. Fulmen. ἐς ταύτην ὁ θεὸς ἐνέσκηψε βέλος, καὶ κατεκάη πᾶσα. In hanc Deus fulmen immisit, et tota combusta est. iv. 79.

βιᾶσθαι. Cogi, vim pati, per vim ferri, violenter agitari. τὸ λήϊον ἀνέμῳ βιώμενον. Seges a vento per vim vel violenter agitata. i. 19. βιᾶσθαι. Cogere, vim afferre. iv. 139. per vim aliquid facere. μην δαμῶς βιῶ πρήγματος τοι δε δεόμενος. ix. 111. Ne rem bujusmodi per vim petas. Vel, Ne rem hujusmodi petens utere vi. Ne per vim extorquere coneris, quod a me petis.

βιβλίον, ε, τό. Apud Herodotum sepe non pro libro : sed pro tabellis literisque sumitur. i. 125. quod alibi γράμματα vocat, et ἐπισολήν. βιβλία γραψάμενος πολλὰ, καὶ περὶ πολλῶν ἔχοντα πρηγμάτων, σφρηγίδα σφι ἐπέβαλε την Δαρείου. Cum multas literas, et multis de rebus agentes scripsisset, Darii sigillum imposuit. iii. 128. τῶν βιβλίων ἓν ἕκασον ἐδίδου τῷ γραμματ τιςῇ ἐπιλέγεσθαι. Singulas literas, singulas epistolas, scribæ legendas tradidit. iii. 128. τὸ βιβλίον ἐπιλεξάμενος. Literis lectis. v. 14. vi. 4. τὸ βιβλίον. viii. 128. ἐπιλεξα μένοισι τὸ βιβλίον. ibid.

βίβλος, ἡ. Liber. τὰς βίβλες διφθέρας καλέουσι ἀπὸ τοῦ παλαιοῦ Ἴωνες, ὅτι κοτὲ ἐν σπάνει βίβλων ἐχρέωντο διφθέ ρησι αἰγείησί τε, καὶ οἰίησι. Iones antiquam consuetudinem servantes, Biblos appellant pelles, quod quondam Biblorum, [id est, Ægyptiæ papyri] penuria laborantes, caprinis ovillisque pellibus sint usi. v. 58.

βίκος, ὁ. Dolium. βίκους οἴνου πλέες. Dolia vini plena. i. 194. βίος, ὁ. Victus, fortunæ, facultates.

βίος αὐτοῖς ἀρκέων ὑπῆν. Victus sufficiens, i. qui satis esset, ipsis aderat. Ipsis victus suppeditabat, sive suppetebat. Facultates ad vitam degendam ipsis suppetebant. i. 31. βραχέα τοῦ βίου ἔχων. V. Hom. 1. Exiguas fortunas habens. κάρτα εὖ ἔχων τε βίε. V. Hom. 2. De re familiari valde bene constitutus. Vel, Vitæ facultatibus valde amplis instructus. TOU Bly apxeóvTws εixe. V. Hom.7. Vitæ facultates satis amplas habebat. Vel, Satis facultatum ad vitam sustentandam habebat. ἄπορος ἐὼν Bie. V. Hom. 9. Victus inops. άò τῆς ποιήσιος τῷ βία τὴν μηχανὴν ἔχων. V. Hom. 10. Ex poesi victus subsidium habens, victum sibi pa

rans.

BIOTELEV. Ion. et poet. pro comm. Biov, vivere. V. Hom. 15. Vel victum habere. Ctesias, Ind. 20. 24.

Bioτǹ, ñs, ǹ. Ion. et poet. pro comm. Bios, vita. vii. 47. V. Hom. 1. victus. V. Hom. 16. άπò Ts Tonσios τὴν βιοτὴν ἔχων. Ex poesi victum habens, victitans.

Biovoda. Ion. et poet. pro comm.

βιοῦν καὶ ζῆν, vivere. ὅθεν βιοῦται, unde vivit, unde victum sibi parat. ii. 177.

βιώσιμον. λέγων ὅτι ἐκ εἴη οἱ βιώσιμον. Dicens sibi non esse vivendum. i. 45. ἐκ ἂν ἦν βιώσιμα ἀνθρώποισι. Ab hominibus vita traduci non posset. Homines vivere non possent. iii. 109. Homines nullam vivendi facultatem haberent. Bλábos, ró. Ion. et poet. pro comm. βλάβη, ης. μήτι τοι ἐξ αὐτῆς γένηται βλάβος. Ne quod damnum ab ea tibi contingat. Ne quid damni ab ea accipias. i. 9.

Brasòs, où, i. comm. Germen, ramus, virgultum, surculus. vi. 37. viii. 55. Vide ἀναδραμεῖν, et πίτυος τρόπον ἐκτρίβειν. Bañμa, Tos, Tó. Jactus, ictus, vulnus, plaga. iii. 35.

βληχρῶς, ἀσθενῶς. Leviter) (ἰσχυρῶς. Graviter, vehementer. aadas alχεν, εἰ καὶ βληχρῶς, καὶ ἐκ ἰσχυρῶς. Ctesias. Pers. 41. Infirma erat, ægrotabat, quanquam leviter, non autem graviter. Boes, of. Boves. i. 31. Bone, comm. Opem ferre. Eruptionem facere ex aliquo loco. Cum copiis aliquo ire. Bondiovar in' avτóv. Ex [urbe] eruptionem faciunt in ipsum. Adversus ipsum cum armata militum manu propere feruntur. i. 62. ǹ äλan sgaτιὴ ἐπεβοήθεε. Reliquus exercitus ad opem [ipsis] ferendam accurrebat. iii. 146. Condeo aury. vi. 23. vii. 157, 158, 159. Bondeiv és Tiva Tómov. Herodotea locutio. ἀντὶ βοηθείας χάριν ἔς τινα Tómov xaps. viii. 72. In aliquem locum ad opem ei ferendam, ejusque tutandi gratia ire. Bónos, . Ion. et poet. Funda, verriculum, rete piscatorium. Bóλος ἔῤῥιπται, verriculum jactum est. i. 62.

Bopn, ñs, . Ion. pro comm. Bopćć. Cibus, esca, ferculum, epulæ. ἅλις ἔχειν βορῆς. Cibi satis habere. Cibo satis depastum esse. i. 119. Bóoxa. Ion. poet. et comm. Hinc Latinum pasco. i. 44. τὰ ἡλίου πρόβατα βόσκεται παρὰ ποταμόν. ix. 93. Solis oves ad fluvium pas

cuntur.

βουλεῖον, ου, τό. Ν. Η. quod in vulgatis Lexicis non exstat, pro comm. Tò BOUλEUTńpov, 8. Curia, locus publicus, in quo de republ. consultatur. V. Hom. 12. βουλεύειν. comm. Consultare, deliberare, νεώτερα βουλεύειν περὶ σέο, aliquid novi moliri in aliquem. i. 210. ἐβέλευσε πρῶτος τὸ πρῆγμα. Hac de re primus consultavit. iii. 84.

βουλεύειν ὄλεθρον τινί. ix. 110. Per niciem alicui moliri. Boyλeveda. comm. Statuere, decernere. βεβούλευμα, ζεύξαι γέφυ