Philippus tum fua fponte, tum patris invitatu, multa ei oftendit benevolentiae argumenta. Nam & inter equites Aurei Velleris eum ftatim adlegit: conficiendae pacis cum Henrico Galliarum Rege interpretem, eaque confecta obfidem dedit: -. Caeterum in Indice Vitarum, qui, huic paginae appofitus, in oculos nobis incurrit, advertunt nos hi tituli: Jacobus Simonides Rykius, & Petrus Cornelides Hoofdius, quae patronymica prorfus à Latinorum Graecorumque ratione ab. horrent. Nam poetis quidem talia ufitata funt, Pelides, Aeacides, & fimilia, cum de fingulis hominibus, tum de totis gentibus: & fic Latini, Scipiades, Memmiades: at in profa oratione, ubi quis addito patris nomine fignificatur, fimplex ratio unice valet, & apud Graecos, MAτιάδης ὁ Κίμωνος, Κίμων ὁ Μιλτιάδου, Αριστεί dus o Avoiμáxou & apud Latinos, Marcus Tullius Cicero, Marci Filius. Itaque, ut noftro more Simon & Cornelius funt praenomina, ex his patronymica Simonides & Cornelides duci nequeunt; fed ex nominibus gentilibus poterant poetae quidem facere Rykiades, Hoofdiades: & ex Romano gentili nomine Cornelio fecundum analogiam fiat Corneliades. In praenominibus autem fi ratio, quam fequitur fcriptor hujus libelli, valeret, pro Cornelio Petri filio, confentaneum erat dicere Cornelium Petridem, quod

runt.

ineptum fit: & pro M. Tullio Cicerone, Marci Filio, M. Tullium Ciceronem, Marcidem, quod inauditum eft. Ergo maneat, vetus Jacobus Rykius, Simonis filius: & caetera ad eamdem rationem. Haec quamvis ad pauciffimos libelli locos annotata, vel fic ad juftae cenfurae modum exieNoftra autem animadverfio eo pertinet, non ut ex fcriptoris laudibus quidquam detrahamus, fed ut viam oftendamus, qua augeantur; quae quidem egregiae jam nunc in eo exftant. Ad quas fi accefferit diligens hiftorica ratio, optimorum Veterum continua meditataque lectio, puritatis elegantiaeque grammatica obfervatio; tum vero eximium efflorefcat scribendi genus.

XII. Epicrifis Cenfurarum Bibliothecae Criticae, Vol. III. P. III. auctore G. L. Mahnio, Gymnafii Amisfurtani Rectore. Trajecti ad Rhenum, apud J. Altheer. 8. pagg. 96. Duo cenfores Belgici temere & indocte Biblio. thecam Criticam reprehendentes, à Mahnio confutantur, docte, eleganter, & cum fubtili Latinita tis judicio; ut hic libellus inftar fit & appendicis hujus Bibliothecae, & exempli, quod alii fimili in argumento fequantur.

NVMER VS ROMAN VS NOTA T

PARTEM, VVLGARIS PAGINAM.