ページの画像
PDF
ePub

Tal insta arcier, tal s'erge torre in poppa.
Face a ria man, volatil ferro a telo,
Spargesi i flutti un nuovo scempio innostra.
Sta in mezzo, e i suoi col patrio sistro instiga,
Colei; nè a tergo anco i due serpi avvisa.
Mille mostri di numi, e il bracco Anubi,
Contro Nettun, Palla e Ciprigna, in armi
Stan fier: Gradivo entro alla mischia indraca
Sculto in acciar; smanian l'eterie Erinni,
Discordia incalza in fesso manto altera,
Lorda a sangue il flagel vien poi Bellona.
L'Aziaco Iddio, d'alto al mirar tal nembo,
L'arco tendea: l'Indo atterrito, e il Faro,
E ogn' Arabe e Sabeo, volgean le terga.
L'Arbitra anch'essa a'chiesti venti i lini
Dar si vedea, tutte omai scior le sarte.
Lei fra il macel, sul vicin fato smorta,
D'euri e maree cesse all'arbitrio il Fabbro:
E in duol le oppose ampio di corpo il Nilo,
Ch'apre ogni seno, e al fosco grembo appella,
Scotendo il manto, e al cieco fonte, i vinti.
Trionfator, tratte al Tarpeo tre pompe,
Sacra agl' Itali iddii trecento in Roma,
Voto immortal, massimi templi Augusto.
Freme a gioja ogni via tra plausi e giuochi:
Di madri un coro è in ogni tempio e un'ara;
D'ogn'ara al piè svenati buoi fan strato.
Di Febo Ei siede ai candid' uscj, e accoglie
VIRGIL. Eneid. Tom. II.

P

Dona recognoscit populorum, aptatque superbis
Postibus: incedunt victae longo ordine gentes,
Quàm variae linguis, habitu tam vestis et armis.
Hic Nomadum genus et discinctos Mulciber Afros,
Hic Lelegas, Carasque, sagittiferosque Gelonos,
Finxerat. Euphrates ibat jam mollior undis,
Extremique hominum Morini, Rhenusque bicornis,
Indomitique Dahae, et pontem indignatus Araxes.
Talia per clypeum Vulcani, dona parentis,
Miratur, rerumque ignarus imagine gaudet, 730
Attollens humero famamque et fata nepotum.

Delle genti i tributi, e all'ampie imposte
Stesi li vuol: lunga fan lista i domi,
Quanto all'armi e al vestir, dissoni a lingua.
Qui Nómadi intagliò, Léleghi, e Cari,
Gli Afri discinti, e i frecciator Geloni,
L'Etnéo Rettor: v'ammorbidì l'Eufrate,
Mórini estremi, ispidi Dai; fe' il Reno
Bicorne umil, docile al ponte Arasse.
Tal don materno, opra Vulcania, ammira,
Gode all'imago, inscio de' gruppi, il Frige,
De' nepoti già imbraccia e i fati e il vanto.

ENEIDOS

P. VIRGILII MARONIS

LIBER NONUS.

ATQUE ea diversa penitus dum parte geruntur,

Irim de caelo misit Saturnia Juno

Audacem ad Turnum. Luco tum fortè parentis
Pilumni Turnus sacrata valle sedebat.

Ad quem sic roseo Thaumantias ore locuta est:
Turne, quod optanti divům promittere nemo
Auderet, volvenda dies en attulit ultro:
AEneas, urbe, et sociis, et classe relicta,
Sceptra Palatini sedemque petit Evandri.

Nec satis: extremas Corythi penetravit ad urbes;
Lydorumque manum, collectos armat agrestes. 11
Quid dubitas? nunc tempus equos, nunc poscere currus:
Rumpe moras omnes; et turbata arripe castra.
Dixit; et in caelum paribus se sustulit alis;
Ingentemque fuga secuit sub nubibus arcum.
Agnovit juvenis, duplicesque ad sidera palmas
Sustulit, et tali fugientem est voce secutus:
Iri, decus caeli, quis te mihi nubibus actam
Detulit in terras? unde haec tam clara repente
Tempestas? medium video discedere caelum,

20

DELL'ENEIDE

DI P. VIRGILIO MARONE

LIBRO NONO.

MENTRE tal ferve in strania parte il moto,
Iri dal ciel l'augusta Giuno al baldo
Turno mandò, là di Pilunno allora
Nel luco avito in sacra valle assiso.

Rosea il labbro Taumanti: Ecco, gli disse,
Quel pro, che nume oso non fora, o Turno,
Farti aspettar, l'ora per sè tel reca:
Lasciati Enea socj e ripari e legni,
Fu al Pallantéo, seggio regal d'Evandro.
Passò non pago a' Coritesi estremi;

E i Lidj or mette, agreste leva, in armi.
Che ondeggi? or carri, or corridori, aduna:
Nulla indugiar; le torbe chiostra investi.

Disse; e adegua le penne, e al ciel si leva;
Fugge tra nubi, e ampio vi segna un arco.
L'avvisa il duce, e ambe le palme agli astri
Volge, e tai detti al suo fuggir seguaci:
Iri, fregio del ciel, chi te mi trasse
D'alto quaggiù? donde un sì bel repente
Nembo di rai? fendersi l'etra io miro,

« 前へ次へ »