Hic genus antiquum Terrae, Titania pubes,
Fulmine deiecti, fundo volvuntur in imo.
Hic et Aloidas geminos, immania vidi
Corpora: qui manibus magnum rescindere caelum
Adgressi, superisque Iovem detrudere regnis.
Vidi et crudeles dantem Salmonea poenas,
Dum flammas Iovis et souitus imitatur Olympi.
Quattuor hic invectus equis, et lampada quassans,
Per Graium populos, mediaeque per Elidis urbem
Ibat ovans, divûmque sibi poscebat honorem:
Demens! qui nimbos, et non imitabile fulmen
Aere et cornipedum pulsu simularat equorum.
At Pater omnipotens densa inter nubila telum.
Contorsit; non ille faces, nec fumea taedis
Lumina; praecipitemque immani-turbine adegit.
Nec non et Tityon, Terrae omniparentis alumnum,
Cernere erat: per tota novem cui iugera corpus
Porrigitur; rostroque immanis vultur obunco
Immortale iecur tondens, fecundaque poenis
Viscera, rimaturque epulis, habitatque sub alto
Pectore: nec fibris requies datur ulla renatis.
Quid memorem Lapithas, Ixiona, Pirithoumque?
Quos super atra silex iam iam lapsura, cadentique
Imminet adsimilis: lucent genialibus altis
Aurea fulcra toris, epulaeque ante ora paratae
Regifico luxu: Furiarum maxima iuxta

Accubat, et manibus prohibet contingere mensas;
Exsurgitque facem attollens, atque intonat ore.

Hic, quibus invisi fratres, dum vita manebat,
Puleatusve parens, aut fraus innexa clienti;
Aut qui divitiis soli incubuere repertis,

Nec partem posuere suis, quae maxima turba est;
Quique ob adulterium caesi; quique arma sequuti
Impia, nec veriti dominorum fallere dextras,
Inclusi poenam exspectant. Ne quaere doceri
Quam poenam, aut quae forma viros, fortunave mersit.
Saxum ingens volvunt alii, radiisve rotarum
Districti pendent: sedet, aeternumque sedebit,
Infelix Theseus; Phlegyasque miserrimus omnes
Admonet, et magna testatur voce per umbras:
,, Discite iustitiam moniti, et non temnere divos.
Vendidit hic auro patriam, dominumque potentem
Imposuit; fixit leges pretio atque refixit.
Hic thalamum invasit natae vetitosque hymenaeos
Ausi omnes immane nefas, ausoque potiti.
Non, mihi si linguae centum sint, oraque centum,
Ferrea vox, omnes scelerum comprendere formas,
Omnia poenarum percurrere nomina possim.

Haec ubi dicta dedit Phoebi longaeva sacerdos: Sed iam age carpe viam, et susceptum perfice munus; Acceleremus, ait. Cyclopum educta caminis Moenia conspicio, atque adverso fornice portas, Haec ubi nos praecepta iubent deponere dona. Dixerat, et pariter, gressi per opaca viarum, Corripiunt spatium medium, foribusque propinquant. Occupat Aeneas aditum, corpusque recenti

Spargit aqua, ramumque adverso in limine figit.
His demum exactis, perfecto munere divae,
Devenere locos laetos, et amoena vireta
Fortunatorum nemorum, sedesque beatas.
Largior hic campos aether et lumine vestit
Purpureo; solemque suum, sua sidera norunt.
Pars in gramineis exercent membra palaestris;
Contendunt ludo, et fulva luctantur arena:
Pars pedibus plaudunt choreas, et carmina dicunt.
Nec non Threicius longa cum veste sacerdos
Obloquitur numeris septem discrimina vocum;
Iamque eadem digitis, iam pectine pulsat eburno.
Hic genus antiquum Teucri, pulcherrima proles,
Magnanimi heroës, nati melioribus annis,
Ilusque, Assaracusque, et Troiae Dardanus auctor.
Arma procul, currusque virûm miratur inanes.
Stant terra defixae hastae, passimque soluti
Per campos pascuntur equi. Quae gratia currum
Armorumque fuit vivis, quae cura nitentes
Pascere equos, eadem sequitur tellure repostos.
Conspicit, ecce, alios dextra laevaque per herbam
Vescentes, laetumque choro paeana canentes,
Inter odoratum lauri nemus: unde superne
Plurimus Eridani per silvam volvitur amnis.
Hic manus, ob patriam pugnando vulnera passi,
Quique sacerdotes casti, dum vita manebat,.
Quique pii vates, et Phoebo digna loquuti,
Inventas aut qui vitam excoluere per artes,

Quique sui memores alios fecere merendo: Omnibus his nivea cinguntur tempora vitta. Quos circumfusos sic est adfata Sibylla; Musaeum ante omnes: medium nam plurima turba Hunc habet, atque humeris exstantem suspicit altis: Dicite, felices animae, tuque, optime vates; Quae regio Anchisen, quis habet locus? illius ergo Venimus, et magnos Erebi tranavimus amnes. Atque huic responsum paucis ita reddidit heros: Nulli certa domus. Lucis habitamus opacis, Riparumque toros et prata recentia rivis Incolimus. Sed vos, si fert ita corde voluntas, Hoc superate iugum; et facili iam tramite sistam. Dixit, et ante tulit gressum, camposque nitentes Desuper ostentat: dehinc summa cacumina linquunt. At pater Anchises penitus convalle virenti Inclusas animas, superumque ad lumen ituras, Lustrabat studio recolens, omnemque suorum Forte recensebat numerum, carosque nepotes, Fataque, fortunasque virum, moresque, manusque. Isque ubi tendentem adversum per gramina vidit Aenean, alacris palmas utrasque tetendit; Effusaeque genis lacrymae; et vox excidit ore: Venisti tandem, tuaque spectata parenti Vicit iter durum pietas? datur ora tueri, Nate, tua; et notas audire et reddere voces? Sic equidem ducebam animo, rebarque futurum, Tempora dinumerans; nec me mea cura fefellit.

Quas ego te terras, et quanta per aequora vectum
Accipio! quantis iactatum, nate, periclis!
Quam metui, ne quid Libyae tibi regna nocerent!
Ille autem: Tua me, genitor, tua tristis imago,
Saepius occurrens, haec limina tendere adegit.
Stant sale Tyrrheno classes. Da iungere dextram,
Da, genitor; teque amplexu ne subtrahe nostro.
Sic memorans largo fletu simul ora rigabat.
Ter conatus ibi collo dare brachia circum:
Ter frustra comprensa manus effugit imago,
Par levibus ventis, volucrique simillima somno.
Interea videt Aeneas in valle reducta

Seclusum nemus, et virgulta sonantia silvis,
Lethaeumque, domos placidas qui praenatat, amnem.
Hunc circum innumerae gentes, populique volabant;
Ac, veluti in pratis, ubi apes aestate serena
Floribus insidunt variis, et candida circum
Lilia funduntur: strepit omnis murmure campus.
Horrescit visu subito, caussasque requirit
Inscius Aeneas, quae sint ea flumina porro,
Quive viri tanto complerint agmine ripas.
Tum pater Anchises: Animae, quibus altera fato
Corpora debentur, Lethaei ad fluminis undam
Securos latices et longa oblivia potant.

Has equidem memorare tibi atque ostendere coram
Iampridem, ac prolem cupio enumerare tuorum:
Quo magis Italia mecum laetere reperta.

O pater, anne aliquas ad caelum hinc ire putandum est