Morte luet merita. Fuit ingens monte sub alto Inter se capita, et manibus jam tangeret æquis, Prima fugit, domina amissa, levis ala Camillæ ; Turbati fugiunt Rutuli; fugit acer Atinas; Disjectique duces desolatique manipli Tuta petunt, et equis aversi ad mœnia tendunt. Nec quisquam instantes Teucros letumque ferentes Sustentare valet telis, aut sistere contra; Sed laxos referunt humeris languentibus arcus; Quadrupedumque putrem cursu quatit ungula cam pum. Volvitur ad muros caligine turbidus atra Pulvis; et e speculis percussæ pectora matres Ipsæ de muris summo certamine matres (Monstrat amor verus patriæ), [ut videre Camillam,] Interea Turnum in sylvis sævissimus implet Nuntius, et juveni ingentem fert Acca tumultum: Deletas Volscorum acies, cecidisse Camillam, Ingruere infensos hostes, et Marte secundo. Omnia corripuisse; metum jam ad mœnia ferri. |