Arrexere animos Itali; cunctaque volucres Convertunt clamore fugam (mirabile visu), Ætheraque obscurant pennis, hostemque per auras Facta nube premunt; donec vi victus et ipso Pondere defecit, prædamque ex unguibus ales Projecit fluvio, penitusque in nubila fugit. Tum vero augurium Rutuli clamore salutant, Expediuntque manus; primusque Tolumnius augur, Hoc erat, hoc votis, inquit, quod sæpe petivi: Accipio, agnoscoque deos. Me, me duce, ferrum Corripite, o miseri, quos improbus advena bello Territat invalidas ut aves; et littora vestra
Vi populat: petet ille fugam, penitusque profundo Vela dabit: vos unanimi densate catervas,
Dixit, et adversos telum contorsit in hostes
Procurrens; sonitum dat stridula cornus, et auras Certa secat: simul hoc, simul ingens clamor, et
Turbati cunei, calefactaque corda tumultu.
Hasta volans, ut forte novem pulcherrima fratrum Corpora constiterant contra, quos fida crearat Una tot Arcadio conjux Tyrrhena Gylippo; Horum unum ad medium, teritur qua sutilis alvo Balteus, et laterum juncturas fibula mordet, Egregium forma juvenem et fulgentibus armis,
Transadigit costas, fulvaque effundit arena. At fratres, animosa phalanx, accensaque luctu, Pars gladios stringunt manibus, pars missile ferrum Corripiunt, cæcique ruunt: quos agmina contra Procurrunt Laurentum: hinc densi rursus inundant Troes, Agyllinique, et pictis Arcades armis. Sic omnes amor unus habet decernere ferro. Diripuere aras: it toto turbida cœlo
Tempestas telorum, ac ferreus ingruit imber: Craterasque focosque ferunt. Fugit ipse Latinus, Pulsatos referens infecto fœdere divos. Infrenant alii currus; aut corpora saltu
Subjiciunt in equos, et strictis ensibus adsunt. Messapus regem, regisque insigne gerentem, Tyrrhenum Aulesten, avidus confundere fœdus, Adverso proterret equo: ruit ille recedens, Et miser oppositis a tergo involvitur aris In caput inque humeros. At fervidus advolat hasta Messapus, teloque orantem multa trabali
Desuper altus equo graviter ferit, atque ita fatur: Hoc habet; hæc melior magnis data victima divis. Concurrunt Itali, spoliantque calentia membra. Obvius ambustum torrem Corynæus ab ara Corripit, et venienti Ebuso, plagamque ferenti, Occupat os flammis: olli ingens barba reluxit, Nidoremque ambusta dedit. Super ipse secutus
Cæsariem læva turbati corripit hostis, Impressoque genu nitens terræ applicat ipsum: Sic rigido latus ense ferit. Podalirius Alsum Pastorem, primaque acie per tela ruentem, Ense sequens nudo superimminet: ille securi Adversi frontem mediam mentumque reducta Disjicit, et sparso late rigat arma cruore. Olli dura quies oculos et ferreus urget Somnus; in æternam clauduntur lumina noctem. At pius Æneas dextram tendebat inermem, Nudato capite, atque suos clamore vocabat: Quo ruitis? quæve ista repens discordia surgit?
O cohibete iras! ictum jam fœdus, et omnes Compositæ leges: mihi jus concurrere soli: Me sinite, atque auferte metus: ego fœdera faxo Firma manu: Turnum jam debent hæc mihi sacra. Has inter voces, media inter talia verba, Ecce viro stridens alis allapsa sagitta est: Incertum qua pulsa manu, quo turbine adacta; Quis tantam Rutulis laudem, casusne, deusne, Attulerit: pressa est insignis gloria facti; Nec sese Æneæ jactavit vulnere quisquam.
Turnus, ut Ænean cedentem ex agmine vidit, Turbatosque duces, subita spe fervidus ardet: Poscit equos atque arma simul, saltuque superbus Emicat in currum, et manibus molitur habenas.
Multa virûm volitans dat fortia corpora leto; Semineces volvit multos, aut agmina curru Proterit, aut raptas fugientibus ingerit hastas. Qualis apud gelidi quum flumina concitus Hebri Sanguineus Mavors clypeo increpat, atque furentes Bella movens immittit
æquore aperto Ante Notos Zephyrumque volant; gemit ultima pulsu Thraca pedum; circumque atræ Formidinis ora, Iræque, Insidiæque, dei comitatus, aguntur: Talis equos alacer media inter proelia Turnus Fumantes sudore quatit, miserabile cæsis Hostibus insultans; spargit rapida ungula rores Sanguineos, mixtaque cruor calcatur arena.
Jamque neci Sthenelumque dedit, Thamyrimque, Pholumque;
Hunc congressus et hunc, illum eminus: eminus ambo Imbrasidas, Glaucum atque Laden, quos Imbrasus ipse Nutrierat Lycia, paribusque ornaverat armis,
Vel conferre manum, vel equo prævertere ventos. Parte alia, media Eumedes in prælia fertur, Antiqui proles bello præclara Dolonis;
Nomine avum referens, animo manibusque parentem, Qui quondam, castra ut Danaûm speculator adiret, Ausus Pelidæ pretium sibi poscere currus:
Illum Tydides alio pro talibus ausis
Affecit pretio; nec equis adspirat Achillis.
Hunc procul ut campo Turnus prospexit aperto, Ante levi jaculo longum per inane secutus, Sistit equos bijuges, et curru desilit, atque Semianimi lapsoque supervenit, et, pede collo Impresso, dextræ mucronem extorquet, et alto Fulgentem tingit jugulo, atque hæc insuper addit: En, agros, et quam bello, Trojane, petisti, Hesperiam metire jacens: hæc præmia, qui me Ferro ausi tentare, ferunt; sic monia condunt. Huic comitem Asbuten, conjecta cuspide, mittit; Chloreaque, Sybarimque, Daretaque, Thersilochum-
Et sternacis equi lapsum cervice Thymœten. Ac velut Edoni Borea quum spiritus alto Insonat Ægæo, sequiturque ad littora fluctus; Qua venti incubuere, fugam dant nubila cœlo: Sic Turno, quacumque viam secat, agmina cedunt, Conversæque ruunt acies; fert impetus ipsum, Et cristam adverso curru quatit aura volantem. Non tulit instantem Phegeus animisque frementem; Objecit sese ad currum, et spumantia frenis Ora citatorum dextra detorsit equorum. Dum trahitur, pendetque jugis, hunc lata retectum Lancea consequitur, rumpitque infixa bilicem Loricam, et summum degustat vulnere corpus. Ille tamen clypeo objecto conversus in hostem
« 前へ次へ » |