છે કે છે . એ છે છે કે

PUBLII

VIRGILII

MARONIS

O P E R A.

PATAVI
P A T A V I I

Apud Joannem Manfrè.

MDCCLXXXIII

SUPERIORUM PERMISSU.

આ વર્ષ પહ

TITYR US. Ecloga I.

ARG.Virgilius in perfona Tityri fortunam fuam, beneficiaque Cefaris explicat ; ex adverfo Melibaum introducit, extorrem, exulem..

MELIBUS, TITYRUS.

ITYRE, tu patule recubans fub tegmine fagi,
Sylveftrem tenui Mulam: meditaris, avena
Nos patriæ fines, & dulcia linquimus arva.
Nos patriam fugimus; tu, Tityre, lentus in umbra
Formofam refonare doces Amaryllida fylvas.
T. O Melibœe, deus nobis hec otia fecit,
Namque erit ille mihi femper deus illius aram
Sæpe tener noftris ab ovilibus imbuet agnus.
Ille meas errare boves, ut cernis, & ipfum.
Ludere, quæ vellem, calama permifit agrefti.
M.Non equidem invideo:miror magis,undique totis
Ufque adeo turbatur agris, ipfe capellas

Protinus æger ago: hanc etiam vix, Tityre, duco.
Hic inter denfas corylos modo, namque gemellos,
Spem gregis, ah, filice in nuda connixa reliquit.
Sæpe malum hoc nobis (fi mens non læva fuiffet)
De cœlo tactas memini prædicere quercus.
Sæpe finiftra cava prædixit ab ilice cornix.
Sed tamen, ifte deus qui fit, da, Tityre, nobis.
T. Urbem, quam dicunt Romam, Melibœe, puravi
Stultus ego huic noftræ fimilem, quo fæpe folemus
Paftores ovium teneros depellere fœtus.

Sic canibus catulos fimiles, fic matribus hædos
Noram; fic parvis componere magna folebam.
Verum hæc tantum alias inter caput extulit urbes
Quantum lenta folent inter viburna cupreffi,
M. Et quæ tanta fuit Romam tibi caufa videndi?
A 2

T.Li.

T. Libertas, quæ fera, tamen refpexit inertem, Candidior poftquam tondenti barba cadebat, Refpexit tamen, & longo poft tempore venit, Poftquam nos Amaryllis habet, Galatea reliquit, Namque fatebor enim ) dum me Galatea tenebat, Nec fpes libertatis erat, nec cura peculi, Quamvis multa meis exitet victima feptis.. Pinguis & ingrate premeretur cafeus urbi, Non umqra gravis ære domum mihi dextra redibar. M. Mirabar, quid mæta deus Amarylli vocares? Cui pendere qua patereris in arbore poma? Tiryrus hinc aberat, ipfæ te Tityre pinus, Infi te fontes, ipfa hæc arbusta vocabant. T. Quid facerem neque fervitio me exire licebat, Nec tam præfentes alibi cognofcere divos. Hic illum vidi juvenem, Melibœe, quotannis Dis fenos cui noftra dies altaria fumant. Hic mihi refponfum primus dedit ille petenti : Pafcite, ut ante, boves pueri, fubmittite tauros M. Fortunate fenex, ergo tua rura manebunt, Et tibi magna fatis: quamvis lapis omnia nudus, Limoloque palus obducat pafcua junco. Non infueta graves tentabunt pabula fœtas, Nec mala vicini pecoris contagia lædent. Fortunate fenex, hic inter flumina nota, Et fontes facros frigus captabis opacum. Hinc ibi, quæ femper vicino ab limite fepes, Hyblæris apibus florem depasta falicti, Sæpe levi fomnum fuabebit inire fufurro. Hinc alta fub rupe canet frondator ad auras. Nec tamen interea raucæ, tua cura, palumbes, Nec gemere aeria ceffabit turtur ab ulmo. T. Ante leves ergo pafcentur in æthere cervi, Er frera deftituent nudos in litore pifces: Ante, pererratis amborum finibus, exul, Aur Ararim Parthus bibet, aut Germania Tigrim Quam poftro illius labatur pectore vultus. M. At ros hinc alii fitientes ibimus Afros: Pars Scythiam, & rapidum Cretæ veniemus Oazem,

Et

Et penitus toto divifos orbe Britannos.
En unquam patrios longo poft tempore fines,
Pauperis, & tuguri congeftum cefpite culmen
Poft aliquot, mea regna videns, mirabor ariftas;
Impius hæc tam culta novalia miles habebit?
Barbarus has fegetes? en quo difcordia cives.
Perduxit miferns: en queis confevimus agros;
Infere nunc Melibee pyros, pone ordine vites.
Ite meæ, quondam felix pecus, ite capellæ ;
Non ego pofthac viridi projectus in antro
Dumofa pendere procul de rupe videbo.
Carmina nulla canam : non, me, pafcente, capella
Florentem Cytifum, & falices carpetis amaras.
T. Hic tamen mecum poteris requiefcere noctem
Fronde fuper viridi, funt nobis mitia poma,
Caftaneæ molles, & preffi copia lactis.

Et jam fumma procul villarum culmina fumant,
Majorefque cadunt altis de montibus umbræ .

ALEXIS.

Ecloga II.

ARG. Sub perfona Corydonis queritur, cur apud Alexi parum fit gratiofus; imitatur Theocritum Idyltio tertio, cui Comastei nomen eft.

FORMOSUM paftor Corydon ardebat Alexin,

Delicias domini: nec, quid fperaret, habebat. Tantum inter denfas, umbrofa cacumina, fagos Affidue veniebat: ibi hæc incondita folus Montibus, & fylvis ftudio jactabat inani. Ó crudelis Alexi, nihil mea carmina curas: Nil noftri miferere: mori me denique cogis. Nunc etiam pecudes umbras, & frigora captant: Nunc virides etiam occultant fpineta lacertos: Theftylis & rapido feffis mefforibus æftu Allia, ferpyllumque herbas contundit olentes; At mecum raucis, tua dum veftigia luftro, Sole fub ardenti refonant arbusta cicadis. Nonne fuit fatius triftes Amaryllidis iras, Atque fuperba pati faftigia? nonne Menalcam? Quamvis ille niger, quamvis tu candidus effes, A 3

O for