Atque hic ingentem comitum adfluxisse novorum Invenio admirans numerum; matresque virosque, Conlectam exsilio pubem, miserabile volgus. Undique convenere, animis opibusque parati; In quascumque velim pelago deducere terras. Jamque jugis summæ surgebat Lucifer Idæ, Ducebatque diem; Danaique obsessa tenebant Limina portarum; nec spes opis ulla dabatur. Cessi, et sublato montem genitore petivi.
POSTQUAM res Asiæ Priamique evertere gentem Inmeritam visum Superis, ceciditque superbum Ilium, et omnis humo fumat Neptunia Troja: Diversa exsilia et desertas quærere terras Auguriis agimur divom, classemque sub ipsa Antandro et Phrygiæ molimur montibus Idæ; Incerti quo fata ferant, ubi sistere detur; Contrahimusque viros. Vix prima inceperat æstas; Et pater Anchises dare fatis vela jubebat: Litora quum patriæ lacrimans portusque relinquo Et campos, ubi Troja fuit. Feror exsul in altum Cum sociis, natoque, Penatibus et magnis dis.
Terra procul vastis colitur Mavortia campis, Thraces arant, acri quondam regnata Lycurgo; Hospitium antiquum Trojæ, sociique Penates, Dum fortuna fuit. Feror huc, et litore curvo Moenia prima loco, fatis ingressus iniquis; Eneadasque meo nomen de nomine fingo. Sacra Dionææ matri divisque ferebam Auspicibus cœptorum operum; superoque nitentem Cœlicolum regi mactabam in litore taurum. Forte fuit juxta tumulus, quo cornea summo Virgulta, et densis hastilibus horrida myrtus. Adcessi; viridemque ab humo convellere silvam Conatus, ramis tegerem ut frondentibus aras : Horrendum et dictu video mirabile monstrum. Nam, quæ prima solo ruptis radicibus arbor Vellitur, huic atro liquuntur sanguine guttæ, Et terram tabo maculant. Mihi frigidus horror Membra quatit, gelidusque coit formidine sanguis. Rursus et alterius lentum convellere vimen
Insequor, et caussas penitus tentare latentis: Ater et alterius sequitur de cortice sanguis. Multa movens animo, Nymphas venerabar agrestis, Gradivumque patrem, Geticis qui præsidet arvis : Rite secundarent visus, omenque levarent. Tertia sed postquam majore hastilia nisu Adgredior; genibusque adversæ obluctor arenæ : Eloquar, an sileam? gemitus lacrimabilis imo Auditur tumulo, et vox reddita fertur ad auris : Quid miserum, Æuea, laceras ? jam parce sepulto;
Parce pias scelerare manus. Non me tibi Troja Externum tulit; aut cruor hic de stipite manat. Heu! fuge crudelis terras, fuge litus avarum. Nam Polydorus ego. Hic confixum ferrea texit Telorum seges, et jaculis increvit acutis.
Tum vero ancipiti mentem formidine pressus Obstupui, steteruntque comæ, et vox faucibus hæsit. Hunc Polydorum auri quondam cum pondere magno Infelix Priamus furtim mandarat alendum
Threicio regi; quum jam diffideret armis Dardaniæ, cingique urbem obsidione videret. Ille, ut opes fractæ Teucrum, et Fortuna recessit, Res Agamemnonias victriciaque arma secutus, Fas omne abrumpit; Polydorum obtruncat, et auro Vi potitur. Quid non mortalia pectora cogis, Auri sacra fames! Postquam pavor ossa reliquit, Delectos populi ad proceres, primumque parentem, Monstra deum refero, et, quæ sit sententia, posco. Omnibus idem animus scelerata excedere terra; Linqui pollutum hospitium, et dare classibus austros. Ergo instauramus Polydoro funus, et ingens Adgeritur tumulo tellus stant Manibus aræ,
Cæruleis mæstæ vittis atraque cupresso;
Et circum Iliades crinem de more solutæ. Inferimus tepido spumantia cymbia lacte, Sanguinis et sacri pateras: animamque sepulcro Condimus, et magna supremum voce ciemus.
Inde, ubi prima fides pelago, placataque venti Dant maria, et lenis crepitans vocat auster in altum,
« 前へ次へ » |