ページの画像
PDF
ePub

Alpinas a, dura, nives et frigora Rheni
me sine sola vides. a, te ne frigora laedant!
a, tibi ne teneras glacies secet aspera plantas!"
ibo et Chalcidico quae sunt mihi condita versu
carmina pastoris Siculi modulabor avena.
certum est in silvis, inter spelaea ferarum
malle pati tenerisque meos incidere amores
arboribus: crescent illae, crescetis amores.
interea mixtis lustrabo Maenala nymphis
aut acris venabor apros. non me ulla vetabunt
frigora Parthenios canibus circumdare saltus.
iam mihi per rupes videor lucosque sonantis
ire; libet Partho torquere Cydonia cornu
spicula. tamquam haec sit nostri medicina furoris,
aut deus ille malis hominum mitescere discat!
iam neque Hamadryades rursus nec carmina nobis
ipsa placent; ipsae rursus concedite silvae.
non illum nostri possunt mutare labores,
nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus,
Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae,
nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo,
Aethiopum versemus ovis sub sidere Cancri.

visse penales talia quam videam.
Prop. I, 20, 13: nec mihi sit duros
montes et frigida saxa adire
nec sita el ne, s. z. G. III, 96.

50. Gallus bildete die Gedichte des griechischen Dichters Euphorion aus Chalcis, der gegen 220 v. Chr. lebte und vorzüglich mythisch-historische Stoffe bearbeitet zu haben scheint, nach.

53. malle pati, vgl. Ovid. Met. X, 25: posse pati volui, nec me tentasse negabo. vicit amor. malle, lieber als meine gegenwärtigen Liebesschmerzen.

55. mixtis nymphis. Vgl. A. II, 609. III, 99. V. 470.

57-60. Parthenius, ein Berg Arkadiens an der Grenze von Argolis. Der Trefflichkeit wegen heisst der Bogen (cornu, denn Dichter nennen häufig den Stoff statt der daraus bereiteten Dinge, vgl. A. VII, 497. G. III, 509) ein parthischer,

50

55

60

65

[merged small][ocr errors][merged small]

62. Hamadryades, s. z. E. 5, 59. 63. concedite, ein verstärktes cedite, vgl. A. II, 91.

64. illum, den Amor.- labores, die äussersten Mühseligkeiten, wie die Erduldung des nördlichsten Winterfrostes (frigoribus, vgl. E. 2, 22. 5, 70) und der Sonnenhitze des äussersten Südens.

65-68. Thracien (bez. durch den Fluss Hebrus und die Landschaft Sithonia) dachte man sich zu Vergil's Zeiten viel zu nördlich, wāhrend die nomadischen Aethiopen am äussersten Bogen des südlichen Oceans wohnen sollten.

Der

72

P. VERGILI MARONIS BUCOLICA. ECL. X.

omnia vincit Amor; et nos cedamus Amori.'

Haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam, dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco, Pierides; vos haec facietis maxima Gallo, Gallo, cuius amor tantum mihi crescit in horas, quantum vere novo viridis se subicit alnus. surgamus: solet esse gravis cantantibus umbra, iuniperi gravis umbra, nocent et frugibus umbrae. ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae.

[blocks in formation]
[blocks in formation]

75. gravis umbra. Die Alten hielten den Schatten mancher Bäume für schädlich, vgl. Lucret. VI, 783-85: arboribus primum certis gravis umbra tributa, usque adeo, capitis faciant ut saepe dolores, si quis eas subter iacuit prostratus in herbis.

VERZEICHNIS DER WÖRTER,

welche in den Georgicis des Vergilius zuerst vorkommen; die Wörter, welche Vergilius selbst gebildet haben kann, sind mit gesperrter Schrift gedruckt.

(Dies Verzeichnis ist von Ladewig zusammengestellt.)

Abolere. G. III, 560.

Acalanthis. G. HII, 338.
Aconitum. G. II, 158.

Adolescere (aufflammen). G. IV,

379.

Aggerare. G. III, 556.

Arbuteus. G. I, 166.
Ardea. G. I, 364.
Argitis. G. II, 99.

Arundineus. G. IV, 265.

Asilus. G III, 147.
Austrinus. G. H, 271.

Balsamum. G. II, 119.

Bijugis. G. II, 91.

Bufo. G. I, 184.

Bumastus. G. II, 108.
Camur. G. III, 55.

Canere. G. II, 13. 120. III, 325.
Cerintha, G. IV, 63.
Chelydrus. G. II, 214, III, 415.
Clivosus. G. I, 108. II, 212.
Colurnus. G. II, 396.
Comans. G. IV, 122.
Croceus. G. I, 56. IV, 409.
Crudescere. G. III, 504.
Dentale. G. I, 172.
Despumare. G. I, 296.
Domitare. G. I, 285.
Domitrix. G. III, 44.
Donarium. G. III, 533.
Ebenus. G. II, 117.
Edurus. G. IV, 145.
Effrenus. G. III, 382.

Eluctari. G. II, 244.
Enodis. G. II, 78.
Excernere. G. III, 398.
Exsuperabilis. G. III, 39.
Faenilia. G. III, 321.
Fecundare. G. IV, 291.
Fimus. G. I, 80. II, 347.
Fluvialis. G. II, 414.
Fraxineus. G. II, 359.
Frondeus. G. IV, 61.
Fulica. G. I, 363.

Funda. G. I, 141. 309.
Fundamen. G. IV, 161.

Galbaneus. G. IH, 415. IV, 264.

Hippomanes. G. III, 280. 282.
Humescere. G. II, 111.
Hyalus. G. IV, 333.

Hydrus. G. II, 141. IV, 458.
Immotus. G. II, 294.
Immurmurare. G. IV, 261.
Impacatus. G. III, 408.
Inclementia. G. III, 68.
Incudere. G. I, 275.
Indurescere. G. III, 366.
Ingeminare. G. I, 333. 411.
Inlaudatus. G. III, 5.

Inolescere. G. II, 77.
Inreparabilis. G. III, 284.
Inrorare. G. I, 288. III, 304.
Insincerus. G. IV, 285.
Inspicare (aл. εio.). G. I, 292.
Instratus (a. εig.). G. III, 230.
Instrepere. G. III, 173.

Interlabi. G. II, 349.
Interlegere. G. II, 366.
Intibus. G. I, 120. IV, 120.
Intractabilis. G. I, 20.
Lappa. G. I, 153. III, 385.
Latratus. G. III, 412.
Lentescere. G. II, 250.
Massa. G. I, 275.
Merges. G. II, 517.
Merops. G. IV, 14.
Monstrator. G. I, 19.
Mulctrarium. G. III, 177.
Munimen. G. II, 352.
Mysticus. G. I, 166.
Obsuere. G. IV, 301.

Oceanitis. G. IV, 341.

Oestrus. G. III, 148.

[blocks in formation]

Quadrifidus. G. II, 25.

Rameus (an. ɛio.). G. IV, 303.
Refluere. G. IV, 262.
Relucere. G. IV, 385.
Rig escere. G. III, 363.
Riguus. G. II, 485.
Rubescere. G. II, 34.
Rubeus. G. I, 266.
Saburra. G. IV, 195.
Siler. G. II, 12.

Solidare. G. I, 179.
Spadix. G. III, 82.

Spiramentum. G. I, 90. IV, 39.
Spuere, G. IV, 97.
Squameus. G. II, 154.

Stelio. G. IV, 243.

Stiria. G. III, 366.

Stuppeus. G. I, 309.

Sublabi. G. I, 200.

Subnectere. G. III, 167.

Superinicere. G. IV, 46.

Thymbra. G. IV, 31.

Tilia. G. I, 173.

Tophus. G. II, 214.
Trahea. G. I, 164.

Transformare. G. IV, 441.
Trapetus. G. II, 519.

Tribolus. G. I, 164.

Tureus. G. II, 117.

Turifer. G. II, 139. Velamen. G. III, 313. Verutus. G. II, 168. Volutabrum. G. III, 411.

P. VERGILI MARONIS

GEORGICON

LIBER PRIMUS.

Quid faciat laetas segetes, quo sidere terram vertere, Maecenas, ulmisque adiungere vites conveniat, quae cura boum, qui cultus habendo sit pecori, apibus quanta experientia parcis, hinc canere incipiam. vos, o clarissima mundi

Einleitung, v. 1-42.

Der Ackerbau.

Lib. 1. 1-5. Angabe des vierfachen Gegenstandes, den der Dichter in diesem Lehrgedicht behandelt. Die Anrede an eine bestimmte Person, wie hier an Mäcenas, ist dem didaktischen Gedichte eigenthümlich, ohne Zweifel weil die mitgetheilte Lehre durch die Beziehung auf eine bestimmte Person an Milde des Tones und an Gemüthlichkeit gewinnt. Was veranlasste den Vergil, sich hier gerade an den Mäcenas zu wenden? s. d. Einl. p. 9.

1. quo sidere, wann; die Jahreszeiten wurden nach dem Auf- und Untergange der Gestirne gemessen.

2. ulm. adi. vit., s. z. E. 2, 70. 3. qui cult. hab. sit pec., welche Sorgfalt die Pflege des Viehes erfordere. Ueber esse c. dat. gerund. vgl. G. II, 178.

5

4. Der Hiatus findet sich in den G. nach der 2. Arsis nur an dieser Stelle. Zu apibus q. exp. parcis ist aus dem Vorhergeh. zu ergänzen: sit habendis. — parcus, sparsam, haushälterisch, Plin. nat. hist. XI, 21 apes praeparcae et quae alioqui prodigas atque edaces non secus ac pigras atque ignavas proturbent. experientia kommt nur bei Lucr. und V. und dann bei späteren Prosaikern in der Bed. Erfahrung vor.

5. hinc, von hier (τāv åμóðεv, Hom. Od. I, 10) von dem eben angegebenen Inhalt des Werkes. Demnach ruft der Dichter nun alle die Götter an, welche mit den eben angegebenen Stoffen in Zusammenhang standen. mundi lumina, die strahlenden Weltlichter sind Sol und Luna. Lucret. V, 1436: Sol et Luna suo... lumine... perdocuere homines, annorum tempora vorti.

« 前へ次へ »