ページの画像
PDF
ePub

Sic ait: illa gradum ftudio celerabat anili.

At trepida, et cœptis inmanibus effera, Dido, Sanguineam volvens aciem, maculisque trementis Interfufa genas, et pallida morte futurâ, Interiora domûs inrumpit limina, et altos Confcendit furibunda rogos, enfemque recludit Dardanium, non hos quæfitum munus in usus. Hic, poftquam Iliacas veftis, notumque cubile, Confpexit, paullum lacrimis et mente morata, Incubuitque toro, dixitque noviffima verba:

Dulces exuviæ, dum fata deusque finebant, Adcipite hanc animam, meque his exfolvite curis. Vixi, et, quem dederat curfum Fortuna, peregi; Et nunc magna mei sub terras ibit imago. Urbem præclaram ftatui: mea monia vidi: Ulta virum, pœnas inimico a fratre recepi: Felix, heu! nimium felix, fi litora tantum Numquam Dardaniæ tetigiffent noftra carina! Dixit: et, os inpreffa toro, Moriemur inultæ ! Sed moriamur, ait. Sic, fic juvat ire fub umbras. Hauriat hunc oculis ignem crudelis ab alto Dardanus, et noftræ fecum ferat omina mortis.

Dixerat: atque illam, media inter talia ferro Conlabfam, adfpiciunt comites, enfemque cruore Spumantem, fparfasque manus. It clamor ad alta Atria: concuffam bacchatur Fama per urbem. Lamentis, gemituque, et femineo ululatu Tecta fremunt: refonat magnis plangoribus æther:

Non aliter, quam fi inmiffis ruat hoftibus omnis Carthago, aut antiqua Tyros; flammæque furentes Culmina perque hominum volvantur, perque deo

rum.

Audiit exanimis, trepidoque exterrita cursu,
Unguibus ora foror fœdans, et pectora pugnis,
Per medios ruit, ac morientem nomine clamat:
Hoc illud, germana, fuit? Me fraude petebas?
Hoc rogus ifte mihi, hoc ignes, aræque, parabant?
Quid primum deferta querar? comitemne fororem
Sprevisti moriens? Eadem me ad fata vocaffes;
Idem ambas ferro dolor, atque eadem hora, tuliffet.
His etiam ftruxi manibus, patriosque vocavi
Voce deos, fic te ut pofitâ crudelis abeffem?
Exftinxfti me, teque, foror! populumque, patresque
Sidonios, urbemque tuam. Date volnera lymphis;
Abluam: et, extremus fi quis fuper halitus errat,
Ore legam. Sic fata gradus evaferat altos,
Semianimemque finu germanam amplexa fovebat
Cum gemitu, atque atros ficcabat vefte cruores.
Illa, gravis oculos conata adtollere, rurfus
Deficit: infixum ftridit fub pectore volnus.
Ter fefe, adtollens cubitoque adnixa, levavit;
Ter revoluta toro eft, oculisque errantibus alto
Quæfivit cœlo lucem, ingemuitque repertam.
Tum Juno omnipotens, longum miferata dolo-

rem,

Difficilisque obitus, Irim demifit Olympo,

Quæ luctantem animam nexosque refolveret artus.
Nam, quia nec fato, meritâ nec morte, peribat,
Sed mifera ante diem, fubitoque adcenfa furore,
Nondum illi flavum Proferpina vertice crinem
Abftulerat, Stygioque caput damnaverat Orco.
Ergo Iris croceis per cœlum rofcida pennis,
Mille trahens varios adverfo fole colores,
Devolat, et fupra caput adftitit: Hunc ego Diti
Sacrum juffa fero, teque ifto corpore folvo.
Sic ait, et dextrâ crinem fecat. Omnis et una
Dilabfus calor, atque in ventos vita receffit.

P. VIRGILII MARONIS

ENEIDOS

LIBER QUINTUS.

INTEREA medium Æneas jam claffe tenebat Certus iter, fluctusque, atros aquilone, fecabat; Monia refpiciens, quæ jam infelicis Eliffæ Conlucent flammis. Quæ tantum adcenderit ig

nem,

Cauffa latet: duri magno fed amore dolores Polluto, notumque, furens quid femina poffit, Trifte per augurium Teucrorum pectora ducunt.

Ut pelagus tenuere rates, nec jam amplius ulla Occurrit tellus; maria undique, et undique cœlum; Olli cæruleus fupra caput adftitit imber,

Noctem hiememque ferens; et inhorruit unda te

nebris.

Ipfe gubernator puppi Palinurus ab altâ:

Heu! quianam tanti cinxerunt æthera nimbi? Quidve, pater Neptune, paras? Sic deinde locutus

Conligere arma jubet, validisque incumbere remis;
Obliquatque finus in ventum, ac talia fatur:
Magnanime Ænea, non, fi mihi Juppiter auctor
Spondeat, hoc fperem Italiam contingere cœlo.
Mutati transverfa fremunt, et vespere ab atro
Confurgunt venti, atque in nubem cogitur aër.
Nec nos obniti contra, nec tendere tantum,
Sufficimus. Superat quoniam Fortuna, fequamur;
Quoque vocat, vertamus iter.
Nec litora longe
Fida reor fraterna Erycis, portusque Sicanos;
Si modo rite memor fervata remetior aftra.
Tum pius Æneas: Equidem fic pofcere ventos
Jamdudum, et fruftra cerno te tendere contra.
Flecte viam velis. An fit mihi gratior ulla,
Quove magis feffas optem demittere navis,
Quam quæ Dardanium tellus mihi fervat Aceften,
Et patris Anchise gremio conplectitur offa?
Hæc ubi dicta, petunt portus, et vela fecundi
Intendunt Zephyri; fertur cita gurgite claffis;
Et tandem læti notæ advertuntur arenæ.

At, procul excelfo miratus vertice montis
Adventum fociasque rates, occurrit Aceftes,
Horridus in jaculis et pelle Libyftidis urfæ:
Troïa, Crimifo conceptum flumine, mater
Quem genuit. Veterum non inmemor ille paren-

tum

Gratatur reduces, et gazâ lætus agrefti

Excipit, ac feffos opibus folatur amicis.

« 前へ次へ »