liberalium artium studia, si lento magis, at nequaquam incerto pede, cultorum suorum vocibus obtemperabant. Stabilita interea Mediceorum auctoritas, et Italico nomini honor denuo accessit. Mox autem, everso Byzantinorum1 imperio, complures Græcorum fuga et exsilio compulsi in Italiam se recepere; neque ingratum profecto aut indignum erat refugii pretium ac salutis; non pauca enim secum deduxere, quorum ope et adjumentis aureus ille dies gravissimorum principum hortatu et auspiciis tandem iterum illuxit. Insidebant interim tanquam in visceribus pontificalis potentiæ et auctoritatis tot et tanta corruptelæ semina, ut gravior facta quam pro suis ipsius viribus, ab alto isto solio Romana iterum dignitas corruerit, quod quidem honestaverat cæca quædam pietas, et, ut ita dicam, mendaciis eblandita superstitio. Tum vero, exaucta libertate animi, Europæ oculis nova quædam offusa lux et splendor veritatis. Quin et Britanniæ clarissima effulsit; et quem in occasu solem vano adhuc desiderio Italici prosequuntur, eundem in primo ortu nostri salutarunt. Nihil autem in ullo quovis studiorum genere, quæ tum primum inclaruere, admirabilius aut magis dignum memoria, quam insig nis illa optimorum hominum eruditio, ac doctrina, qui summa fide, ingenio, integritate et constantia puram et simplicem religionis formam ab ineptiis vindicarunt. Quamobrem, ut Hispanos et Lusitanos taceam, (quamvis non minima quædam ex eorum historia argumento auctoritas3 accedat,) ad ea demum tempora perventum est, in quibus quum Galliæ, tum nostræ ipsorum patriæ, subacti laudes et exculti ingenii in primis adjudicandæ. Illa vero tum4 temporis auctoritate florentissima et imperio, ingenuas artes et humaniora studia excoluit, magni regis ductu et auspiciis, qui singulari quadam prudentia, ac fortuna diu regnum administravit. Britannis autem indies accedebat novus quidam libertatis amor, quo nihil magis sopita hominum ingenia excitare valet; et, ut vere dicam, Naturæ et Genii sui monitis non surdis auribus Britannia auscultavit. Quod si quænam apud nostros tempora insigni quodam maximorum hominum concursu celebrata fuerint definiri placeat, (ut nihil de hodie viventibus aut nuper mortuis adjiciam, his enim quantæ erunt laudes tribuendæ æquius et facilius adjudi A. D. 1453. 3. Leo X. 1. Cosmo de Medici. 2. Lorenzo de Medici. 3 Namque his etiam in eadem temporum spatia consentiunt summa imperii potestas, et summus litterarum honos. Regnante Ludovico XIV.. cabunt posteri,) istam iis præsertim temporibus gloriam largiamur, ubi inauditos pæne triumphos foris Marlburius reportavit. Tum vero cum elegantia et suavitate philosophari instituit Addisonus: arcana autem naturæ Newtonus indagavit; suos etiam erudivit simul et delectavit moralis ille, lepidus idem et facetus, et in unaquaque operis parte egregius poeta; et eminuit innumera quædam, ut ita dicam, in omni genere hominum litteratorum cohors. Videndum est tamen, annon jam diversa sit harum rerum ratio; neque eadem omnino, quæ apud veteres certorum temporum celebritati, aliorum quasi dispendio, consuluit. Complura enim, et ea maxima, Britannis supersunt nomita, quæ nequaquam iisdem ætatum spatiis comprehendi possunt. Summus noster Tragicus, primus idem et præstantissimus, dignis certe sociis, at paucioribus tamen adjutus, ætatem suam amplissimo honore, æternisque laudibus exornavit. Quid Baconum et Lockium proferam? illum, qui novas vires addidit philosophiæ, novasque et integras vias patefecit: hunc vero, qui admirabili quadam vi ingenii et pæne divina secreta et interiora animi subjecit oculis, et occultiores latebras detexit? Quid Miltonum? qui sive argumenti materiam spectare velis, sive facultates animi in tali materia versantes, poetarum princeps optimo quodam jure haberi meruit. Quare autem res ita fuerit ex ipso humanarum rerum progressu videtur quodammodo explicandum. Evenit enim ætati nostræ, quod et de superiori concessum velim, ut accensis hominum ingeniis, tam infinita sit litterarum atque artium varietas, tam lata atque ampla pateat ad honorem via, ut nulla fere tempora maximis suis viris carere possint. Cavendum est, ne hæc tam clara studia in perversa et præpostera excedant: cavendum est, ne relicta studiorum dignitate, ad inepta quædam et leviora se recipiant posterorum ingenia, et, quod passi sunt Romani, putidum quoddam et insulsum ingravescat litterarum genus: "difficilis autem" ut Paterculi verbis utar, "in perfecto mora est." Quid vero! nonne adhuc imperfecta est scientia, et quædam vixdum inchoatæ artes? sunt et fortasse, quæ prorsus lateant, et creatricem vim ingenii jampridem expectent. Tendit autem in ulterius hominum natura; et, cum quotidiana quadam experientia quamplurima coacervet, iis statim utitur, et communem quasi scientiæ et prosperitatis summam hominibus adauget. Ita, quot labuntur anni, tot bonorum omnium accessiones videntur quasi spondere, ea esse aliquando ventura sæcula, ubi liberalium artium perfectio non arctis quibusdan finibus contenta, VOL. XXXVII. CI. JI. NO. LXXIV. U sed universo terrarum orbe, complures jam sepultos tenebris clarissima luce illustrabit. Quanta autem eorum erit felicitas et fortuna, quorum fuerit adeo exoptandis temporibus interesse, iisque revera frui, quæ dum spe tantum, quasi ex longinquo contemplamur, jucundissimam quandam animo expectationem capimus, integram, simplicem, et liberis hominibus vere dignam voluptatem ! GEORGIUS A. DENISON, E COLL. ORIEL. OXFORD LATIN PRIZE POEM, MACHINE VI VAPORIS IMPULSÆ. ERGO elementorum rabiem indefessa furentum Nonne vides, si quando atra de nube relucens Dediscit morem Unda suum, spatiumque capessit Liberius, solitaque negat compage teneri. Quippe ubi supposito spumescunt igne lebetes, Omnem aditum, clausique hinc inde foramina aheni. Volvuntur liquido igne lacus, subtusque profundis Exardente vaporum turbine, materiaï Congeries, et stratorum superincumbentum Disrumpi avulsæ moles'; liquefacta videmus Haud alias elementa, et magni machina mundi His animadversis, miræ patet artis origo: Jamque sonare fragor, penitusque impulsa cieri Machina: quin stridore gravi surgitque caditque Libra ingens gemini, sursum deorsumque rotata, Versantur globuli, seque axem limite certo Circumagunt; quanto illa cito magis impete fertur, Tanto illi a medio spatia in majora recedunt Latius, effusumque magis volvuntur in orbem. Altius insurgunt adeo, impulsaque catena Motant infixam tubulo clavim, inque peditis 1 Angl. "throttle-valve." Valvarum portis, prohibent se inferre vaporum Vis illinc, quocunque moventis dextra propellat, Secto etenim in præceps puteo, terebraque tenebris Fossorem videas-hinc lumine lætitiaï Fœdam hominum illuviem torvosque nitescere vultus! Freti ope non alia, studio leviore coloni Durum opus exercent. Per hiantes gleba meatus Sentit inassuetos arcani mominis haustus ; |