ページの画像
PDF
ePub

1

OPERA OMNIA

EX EDITIONE HEYNIANA

CUM NOTIS ET INTERPRETATIONE

IN USUM DELPHINI

VARIIS LECTIONIBUS

NOTIS VARIORUM

EXCURSIBUS HEYNIANIS

RECENSU EDITIONUM ET CODICUM

ET

INDICE LOCUPLETISSIMO

ACCURATE RECENSITA.

VOLUMEN SECUNDUM.

F

LONDINI:

CURANTE ET IMPRIMENTE A. J. VALPY, A. M.

1819.

Harvard College Library June 15, 1917

From the Library of

james J. Higginson
New York

48

P. VIRGILII MARONIS

ENEIDOS

LIBER II.

ARGUMENTUM.

NARRAT Didoni Æneas Trojani excidii seriem. Ea est ejusmodi: Græci decennali bello pene fracti, dolo capere urbem constituunt: fugam simulant; circa Tenedum insulam latent; equum relinquunt in castris, foetum intus militibus. Quo per fraudem Sinonis, cui fidem mors Laocoontis faciebat, in urbem inducto; noctu reserato ejus utero, Græci erumpunt; admissoque exercitu, Trojam ferro et igne populantur. Admonetur in somnis Æneas ab Hectore, ut fuga sibi consulat: Æneas mortem fugæ præferens, coacta manu, Græcos aliquot cædit; sumtisque eorum armis, suorum telis fere obruitur. At vastata regia, Priamo Pyrrhi manu interfecto; Æneas domum revertitur, Anchisæ patri sacra Penatesque committit, suis eum imponit humeris, et cum Ascanio filio, Creusaque uxore, fugam arripit. Mox amissa inter eundum Creusa, iter ad eam quærendam relegit: occurrit mortuæ uxoris umbra, monetque se a Cybele in Phrygia detineri. Redit ille in montem Idam, et cum sociis mari fugam parat.

CONTICUERE omnes, intentique ora tenebant;
Inde toro pater Æneas sic orsus ab alto:
Infandum, regina, jubes renovare dolorem;
Trojanas ut opes et lamentabile regnum
Eruerint Danai; quæque ipse miserrima vidi,
Et quorum pars magna fui. Quis talia fando
Myrmidonum, Dolopumve, aut duri miles Ulixi,

5

Omnes siluerunt, et attenti comprimebant vocem. Tum pater Eneas sic incœpit e superiori parte lecti: Jubes me, o regina, renovare dolorem infandum, narrando, quomodo Græci everterint potentiam Trojanam, et regnum deplorandum: et quæcunque vidi ipse digna miseratione, et quibus magna ex parte interfui. Quis Myrmidonum, aut Dolopum, aut quis miles duri Ulyssis hæc commemorando abstineat a

2. Ab alto est Medic. Pierii.-3. renovare jubes regina Hamb. pr.-4. opis Hugen.-5. ipsa Franc.-7. diri Goth. tert. Ulixi. vulgo Ulyssei. Franc. Ulixis. Goth. pr. et tert. et edd. nonnullæ Ulyxei. At Ulixi scriptura est Medic. Romani aliorumque codd. etiam Prisciani ap. Heins. scilicet pro Ulixei; Sic Oronti 1, 220. inf. 30 Achilli. cf. ad Ecl. vIII, 70. Habet scriptura Ulixes vel Ulixeus auctoritatem codd. (v. ad Ovid. Epp. 1, 1) non rationem;

NOTE

2 Ab alto] Quia Æneas sedebat in altiore, id est, dextera parte lecti; Ascanius in inferiore, seu sinistra; Dido in media. Æn. 1. 702. Danai] Græci, Æn. 1. 34.

7 Myrmidonum, &c.] Milites Achillis fuerunt, ex Ægina insula sinus Saronici, inter Peloponnesum et Atticam: sic dicti a μúpμng formica: quod, nt ait Strabo, propter soli sterilitatem, formicarum in morem terram fodientes, semen in saxa conjicerent; itemque laterum coctorum penuria in fossis habitarent. Fabulæ tamen ex eo derivant nomen, quod Æacus, Achillis avus, Æginæ rex, cum regnum videret peste vastatum, precibus a Jove impetravit, ut formicæ, quas ingenti numero reptantes videbat, novos in incolas mutarentur. Aliqui sic fabulam explicant, ut putent Æginam insulam frequentiorem ab ipso redditam, deductis ex Thessalia colo

niis; testatur enim Velleius initio historiæ, Thessaliam prius vocatam esse Myrmidonum civitatem, ac non nisi post Trojana tempora Thessaliam. Igitur Achillis Myrmidones, vel erunt Æginetæ, vel potius Thessali.

Dolopum] Eos quidam Thessaliæ, Plinius Ætoliæ, Ptolomæus Epiro annumerat. Addit Strabo, præpositum iis fuisse a Peleo Achillis patre, Phoenicem; qui cum Chirone centauro Achillis educationi præfuerat, eumque ad Trojam secutus est. Igitur Dolopes, vel Phoenicis milites erant, vel Achillis, vel, ut alii volunt, Pyrrhi Achillis filii.

Ulixi] Ithacæ et Cephaleniæ, insularum in Ionio mari, regis; cujus dolis Trojana expeditio præcipue promota est: de illo passim, hoc et aliis libris. Ulixi, pro Ulixis, Genitivus, de quo Æn. 1. 224.

« 前へ次へ »