Kroniek van de Karmel in Nederland 1840-1970Uitgeverij Verloren, 2017 - 1008 ページ Na de Franse Tijd mochten de karmelieten van Boxmeer van overheidswege geen novicen meer aannemen. Toen koning Willem II dit verbod in 1840 ophief, waren er nog drie broeders over. Meteen meldden zich nieuwe leden en in 1855 werd in Zenderen een tweede klooster geopend. Vanouds combineerde de orde actief en contemplatief leven. Eind negentiende eeuw brak een expansieperiode aan die voortduurde tot in de jaren 1960. Er verrezen nieuwe kloosters die gekoppeld waren aan categoriale en parochiële zielzorg en/of middelbaar onderwijs. De eigen opleiding en de wetenschappelijke vorming kregen meer aandacht. De Karmel werd steeds actiever en verwierf zich een plaats binnen katholiek Nederland. Titus Brandsma werd de bekendste karmeliet. Nederlandse karmelieten droegen bij aan de opbouw van de orde in Europa en elders. Zij (her)stichtten provincies in Duitsland, Brazilië, Indonesië en de Filippijnen. De jaren zeventig leidden tot een heroriëntatie. |
