ページの画像
PDF
ePub

THE CANDIDATE:

OR,

THE CAMBRIDGE COURTSHIP.

This tart lampoon was written a short time previous to the election of a high-steward of the University of Cambridge, for which office the noble lord alluded to made an active

canvass.

WHEN Sly Jemmy Twitcher had smugg'd up his face,
With a lick of court white-wash, and pious grimace,
A wooing he went, where three sisters of old
In harmless society guttle and scold.

"Lord! sister," says Physic to Law, "I declare, Such a sheep-biting look, such a pick-pocket air! Not I for the Indies:-You know I'm no prude, But his name is a shame, and his eyes are so lewd! Then he shambles and straddles so oddly-I fearNo-at our time of life 'twould be silly, my dear." "I don't know," says Law, "but methinks for his look,

'Tis just like the picture in Rochester's book;
Then his character, Phyzzy,—his morals,-his life-
When she died, I can't tell, but he once had a wife.
They say he's no Christian, loves dinking and

w-g

And all the town rings of his swearing and roaring!

His lying and filching, and Newgate-bird tricks;— Not I-for a coronet, chariot and six.”

Divinity heard, between waking and dozing, Her sisters denying, and Jemmy proposing: From table she rose, and with bumper in hand, She stroked up her belly, and stroked down her

band

-g:

"What a pother is here about wenching and roaring!
Why, David lov'd catches, and Solomon w
Did not Israel filch from th' Egyptians of old
Their jewels of silver and jewels of gold?
The prophet of Bethel, we read, told a lie:
He drinks-so did Noah ;-he swears-so do I:
To reject him for such peccadillos, were odd;
Besides, he repents-for he talks about G**_

[To Jemmy]

Never hang down your head, you poor penitent elf, Come buss me-I'll be Mrs. Twitcher myself."

POEMATA.

HYMENEAL

ON THE MARRIAGE OF HIS ROYAL HIGHNESS

THE PRINCE OF WALES.

Printed in the Cambridge Collection, 1736.

IGNARE nostrum mentes, et inertia corda,
Dum curas regum, et sortem miseramur iniquam,
Quæ solio affixit, vetuitque calescere flammâ
Dulci, quæ dono divûm, gratissima serpit
Viscera per, mollesque animis lene implicat æstus;
Nec teneros sensus, Veneris nec præmia nôrunt,
Eloquiumve oculi, aut facunda silentia linguæ :

Scilicet ignorant lacrymas, sævosque dolores, Dura rudimenta, et violentæ exordia flammæ; Scilicet ignorant, quæ flumine tinxit amaro Tela Venus, cæcique armamentaria Divi, Irasque, insidiasque, et tacitum sub pectore vulnus;

Namque sub ingressu, primoque in limine Amoris
Luctus et ultrices posuere cubilia Curae;
Intus habent dulces Risus, et Gratia sedem,
Et roseis resupina toris, roseo ore Voluptas:
Regibus huc faciles aditus; communia spernunt
Ostia, jamque expers duris custodibus istis
Panditur accessus, penetraliaque intima Templi.

Tuque Oh! Angliacis, Princeps, spes optima regnis,

Ne tantum, ne finge metum: quid imagine captus Hæres, et mentem pictura pascis inani?

Umbram miraris: nec longum tempus, et ipsa Ibit in amplexus, thalamosque ornabit ovantes. Ille tamen tabulis inhians longum haurit amorem, Affatu fruitur tacito, auscultatque tacentem Immemor artificis calami, risumque, ruboremque Aspicit in fucis, pictæque in virgidis ore:

Tanta Venus potuit; tantus tenet error amantes.

Nascere, magna Dies, qua sese AUGUSTA Britanno Committat Pelago, patriamque relinquat amoenam ; Cujus in adventum jam nunc tria regna secundos Attolli in plausus, dulcique accensa furore Incipiunt agitare modos, et carmina dicunt: Ipse animo sedenim juvenis comitatur euntem Explorat ventos, atque auribus aëra captat, Atque auras, atque astra vocat crudelia; pectus Intentum exultat, surgitque arrecta cupido; Incusat spes ægra fretum, solitoque videtur Latior effundi pontus, fluctusque morantes.

Nascere, Lux major, qua sese AUGUSTA Britanno Committat juveni totam, propriamque dicabit; At citius (precor) Oh! cedas melioribus astris: Nox finem pompæ, finemque imponere curis Possit, et in thalamos furtim deducere nuptam ; Sufficiat requiemque viris, et amantibus umbras: Adsit Hymen, et subridens cum matre Cupido Accedant sternantque toros, ignemque ministrent; Ilicet haud pictæ incandescit imagine formæ Ulterius juvenis, verumque agnoscit amorem.

Sculptile sicut ebur, faciemque arsisse venustam Pygmaliona canunt: ante hanc suspiria ducit, Alloquiturque amens, flammamque et vulnera narrat ; Implorata Venus jussit cum vivere signum, Foemineam inspirans animam; quæ gaudia surgunt, Audiit ut primæ nascentia murmura linguæ, Luctari in vitam, et paulatim volvere ocellos Sedulus, aspexitque novâ splendescere flammâ; Corripit amplexu vivam, jamque oscula jungit Acria confestim, recipitque rapitque; prioris Immemor ardoris, Nymphæque oblitus eburneæ.

THO. GRAY, Pet. Coll.

« 前へ次へ »