carmina descripsi et modulans alterna notavi, 21 Mo. exstinctum Nymphae crudeli funere Daphnim flebant; vos coryli testes et flumina Nymphis ; cum complexa sui corpus miserabile nati atque deos atque astra vocat crudelia mater. non ulli pastos illis egere diebus 30 frigida, Daphni, boves ad flumina ; nulla neque amnem libavit quadrupes, nec graminis attigit herbam. Daphni, tuum Poenos etiam ingemuisse leones interitum montesque feri silvaeque loquuntur. Daphnis et Armenias curru subiungere tigres instituit, Daphnis thiasos inducere Bacchi et foliis lentas intexere mollibus hastas. vitis ut arboribus decori est, ut vitibus uvae, ut gregibus tauri, segetes ut pinguibus arvis, tu decus omne tuis. postquam te fata tulerunt, ipsa Pales agros atque ipse reliquit Apollo. grandia saepe quibus mandavimus hordea sulcis, infelix lolium et steriles nascuntur avenae ; pro molli viola, pro purpureo narcisso carduus et spinis surgit paliurus acutis. spargite humum foliis, inducite fontibus umbras, pastores; mandat fieri sibi talia Daphnis ; et tumulum facite, et tumulo super addite carmen : 'Daphnis ego in silvis, hinc usque ad sidera notus, formosi pecoris custos, formosior ipse.' Me. tale tuum carmen nobis, divine poeta, quale sopor fessis in gramine, quale per aestum dulcis aquae saliente sitim restinguere rivo. nec calamis solum aequiperas, sed voce magistrum. fortunate puer, tu nunc eris alter ab illo. 40 nos tamen haec quocumque modo tibi nostra vicissim 51 60 dicemus, Daphninque tuum tollemus ad astra ; Daphnin ad astra feremus: amavit nos quoque Daphnis. Mo. an quicquam nobis tali sit munere maius? et puer ipse fuit cantari dignus, et ista iam pridem Stimichon laudavit carmina nobis. Me. candidus insuetum miratur limen Olympi sub pedibusque videt nubes et sidera Daphnis. ergo alacris silvas et cetera rura voluptas Panaque pastoresque tenet Dryadasque puellas. nec lupus insidias pecori, nec retia cervis ulla dolum meditantur; amat bonus otia Daphnis. ipsi laetitia voces ad sidera iactant intonsi montes; ipsae iam carmina rupes, ipsa sonant arbusta: deus, deus ille, Menalca.' sis bonus o felixque tuis! en quattuor aras : ecce duas tibi, Daphni, duas altaria Phoebo. pocula bina novo spumantia lacte quotannis craterasque duo statuam tibi pinguis olivi; et multo in primis hilarans convivia Baccho, ante focum, si frigus erit, si messis, in umbra, vina novum fundam calathis Ariusia nectar. cantabunt mihi Damoetas et Lyctius Aegon; saltantes Satyros imitabitur Alphesiboeus. haec tibi semper erunt, et cum sollemnia vota reddemus Nymphis, et cum lustrabimus agros. dum iuga montis aper, fluvios dum piscis amabit, dumque thymo pascentur apes, dum rore cicadae, semper honos nomenque tuum laudesque manebunt. ut Baccho Cererique, tibi sic vota quotannis agricolae facient; damnabis tu quoque votis. 70 80 Mo. quae tibi, quae tali reddam pro carmine dona? nam neque me tantum venientis sibilus Austri nec percussa iuvant fluctu tam litora, nec quae saxosas inter decurrunt flumina valles. Me. hac te nos fragili donabimus ante cicuta. haec nos formosum Corydon ardebat Alexim,' haec eadem docuit cuium pecus ? an Meliboei ? ' Mo. at tu sume pedum, quod, me cum saepe rogaret, non tulit Antigenes-et erat tum dignus amariformosum paribus nodis atque aere, Menalca. 90 ECLOGA VI VARUS PRIMA Syracosio dignata est ludere versu nostra neque erubuit silvas habitare Thalia ; cum canerem reges et proelia, Cynthius aurem vellit et admonuit: pastorem, Tityre, pingues pascere oportet oves, deductum dicere carmen.' nunc ego-namque super tibi erunt qui dicere laudes, Vare, tuas cupiant et tristia condere bella— agrestem tenui meditabor harundine Musam. non iniussa cano. si quis tamen haec quoque, captus amore leget, te nostrae, Vare, myricae, te nemus omne canet; nec Phoebo gratior ulla est, quam sibi quae Vari praescripsit pagina nomen. si quis ΙΟ 20 pergite, Pierides. Chromis et Mnasyllos in antro Silenum pueri somno videre iacentem, inflatum hesterno venas, ut semper, Iaccho : serta procul tantum capiti delapsa iacebant, et gravis attrita pendebat cantharus ansa. adgressi-nam saepe senex spe carminis ambo luserat-iniciunt ipsis ex vincula sertis. addit se sociam timidisque supervenit Aegle, Aegle, Naiadum pulcherrima, iamque videnti sanguineis frontem moris et tempora pingit. ille dolum ridens 'quo vincula nectitis?' inquit. 'solvite me, pueri; satis est potuisse videri. carmina quae vultis cognoscite; carmina vobis, huic aliud mercedis erit.' simul incipit ipse. tum vero in numerum Faunosque ferasque videres ludere, tum rigidas motare cacumina quercus : nec tantum Phoebo gaudet Parnasia rupes, nec tantum Rhodope miratur et Ismarus Orphea. a virgo infelix, quae te dementia cepit ? aut aliquam in magno sequitur grege. 'claudite, Nymphae, Dictaeae Nymphae, nemorum iam claudite saltus, 60 Aonas in montes ut duxerit una sororum, utque viro Phoebi chorus adsurrexerit omnis; ut Linus haec illi divino carmine pastor floribus atque apio crines ornatus amaro dixerit hos tibi dant calamos, en accipe, Musae, Ascraeo quos ante seni, quibus ille solebat cantando rigidas deducere montibus ornos. his tibi Grynei nemoris dicatur origo, ne quis sit lucus, quo se plus iactet Apollo.' quid loquar, aut Scyllam Nisi, quam fama secuta est candida succinctam latrantibus inguina monstris Dulichias vexasse rates et gurgite in alto a, timidos nautas canibus lacerasse marinis : 70 80 ECLOGA VII MELIBOEUS MELIBOEUS. CORYDON. THYRSIS. M. FORTE sub arguta consederat ilice Daphnis, compulerantque greges Corydon et Thyrsis in unum, Thyrsis oves, Corydon distentas lacte capellas, ambo florentes aetatibus, Arcades ambo, et cantare pares et respondere parati. huc mihi, dum teneras defendo a frigore myrtos, vir gregis ipse caper deerraverat, atque ego Daphnim 74 ut. 85 referre. |