has herbas atque haec Ponto mihi lecta venena ipse dedit Moeris; nascuntur plurima Ponto; his ego saepe lupum fieri et se condere silvis Moerim, saepe animas imis excire sepulchris atque satas alio vidi traducere messes. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. fer cineres, Amarylli, foras rivoque fluenti transque caput iace, nec respexeris. his ego Daphnim adgrediar; nihil ille deos, nil carmina curat. ducite ab urbe domum, mea carmina, ducite Daphnim. aspice, corripuit tremulis altaria flammis sponte sua, dum ferre moror, cinis ipse. bonum sit! nescio quid certe est, et Hylax in limine latrat. credimus? an, qui amant, ipsifsibi somnia fingunt? 109 parcite, ab urbe venit, iam parcite, carmina, Daphnis. ECLOGA IX MOERIS LYCIDAS. MOERIS. L. Quote, Moeri, pedes? an, quo via ducit, in urbem? M. o Lycida, vivi pervenimus, advena nostri, quod numquam veriti sumus, ut possessor agelli diceret haec mea sunt; veteres migrate coloni.' nunc victi tristes, quoniam fors omnia versat, hos illi-quod nec vertat bene-mittimus haedos. L. certe equidem audieram, qua se subducere colles incipiunt mollique iugum demittere clivo, usque ad aquam et veteres, iam fracta cacumina, fagos omnia carminibus vestrum servasse Menalcan. M. audieras et fama fuit; sed carmina tantum nostra valent, Lycida, tela inter Martia, quantum Chaonias dicunt aquila veniente columbas. 9 veteris . . . fagi. ΙΟ quod nisi me quacumque novas incidere lites L. heu, cadit in quemquam tantum scelus? heu, tua nobis paene simul tecum solatia rapta, Menalca? 20 quis caneret Nymphas ? quis humum florentibus herbis spargeret, aut viridi fontes induceret umbra? vel quae sublegi tacitus tibi carmina nuper, cum te ad delicias ferres Amaryllida nostras : 'Tityre, dum redeo-brevis est via-pasce capellas, et potum pastas age, Tityre, et inter agendum occursare capro-cornu ferit ille-caveto.' 30 M. immo haec, quae Varo necdum perfecta canebat: 'Vare, tuum nomen, superet modo Mantua nobis, Mantua vae miserae nimium vicina Cremonae, cantantes sublime ferent ad sidera cycni.' L. sic tua Cyrneas fugiant examina taxos, sic cytiso pastae distendant ubera vaccae, incipe, si quid habes. et me fecere poetam Pierides, sunt et mihi carmina, me quoque dicunt vatem pastores; sed non ego credulus illis. nam neque adhuc Vario videor nec dicere Cinna digna, sed argutos inter strepere anser olores. M. id quidem ago et tacitus, Lycida, mecum ipse voluto, si valeam meminisse; neque est ignobile carmen. 'huc ades, o Galatea; quis est nam ludus in undis? hic ver purpureum, varios hic flumina circum fundit humus flores, hic candida populus antro inminet, et lentae texunt umbracula vites; huc ades; insani feriant sine litora fluctus.' L. quid, quae te pura solum sub nocte canentem audieram? numeros memini, si verba tenerem. 40 M. 'Daphni, quid antiquos signorum suspicis ortus ? ecce Dionaei processit Caesaris astrum, 15 antesinistra Serv. astrum, quo segetes gauderent frugibus et quo duceret apricis in collibus uva colorem. insere, Daphni, piros; carpent tua poma nepotes.' 50 omnia fert aetas, animum quoque; saepe ego longos cantando puerum memini me condere soles: nunc oblita mihi tot carmina; vox quoque Moerim iam fugit ipsa; lupi Moerim videre priores. sed tamen ista satis referet tibi saepe Menalcas. L. causando nostros in longum ducis amores. et nunc omne tibi stratum silet aequor, et omnes, aspice, ventosi ceciderunt murmuris aurae. hinc adeo media est nobis via; namque sepulchrum incipit apparere Bianoris: hic, ubi densas agricolae stringunt frondes, hic, Moeri, canamus ; hic haedos depone, tamen veniemus in urbem. aut si, nox pluviam ne colligat ante, veremur, cantantes licet usque-minus via laedit-eamus ; cantantes ut eamus, ego hoc te fasce levabo. M. desine plura, puer, et quod nunc instat agamus: carmina tum melius, cum venerit ipse, canemus. ECLOGA X GALLUS EXTREMUM hunc, Arethusa, mihi concede laborem. pauca meo Gallo, sed quae legat ipsa Lycoris, carmina sunt dicenda : neget quis carmina Gallo ? sic tibi, cum fluctus subterlabere Sicanos, Doris amara suam non intermisceat undam, incipe; sollicitos Galli dicamus amores, dum tenera attondent simae virgulta capellae. non canimus surdis; respondent omnia silvae. quae nemora aut qui vos saltus habuere, puellae Naïdes, indigno cum Gallus amore peribat ? nam neque Parnasi vobis iuga, nam neque Pindi ulla moram fecere, neque Aonie Aganippe. 60 ΙΟ illum etiam lauri, etiam flevere myricae ; uvidus hiberna venit de glande Menalcas. 6 20 omnes 'unde amor iste,' rogant, 'tibi?' venit Apollo : 'Galle, quid insanis?' inquit; tua cura Lycoris perque nives alium perque horrida castra secuta est.' venit et agresti capitis Silvanus honore florentes ferulas et grandia lilia quassans. Pan deus Arcadiae venit, quem vidimus ipsi sanguineis ebuli baccis minioque rubentem. ' ecquis erit modus?' inquit; "Amor non talia curat; nec lacrimis crudelis Amor, nec gramina rivis, nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellae.' tristis at ille tamen cantabitis, Arcades,' inquit, 'montibus haec vestris soli cantare periti 30 Arcades. o mihi tum quam molliter ossa quiescant, me sine sola vides. a, te ne frigora laedant! 40 26 P. VERGILI MARONIS BUCOLICA: ECL. X 50 a, tibi ne teneras glacies secet aspera plantas ! ibo, et Chalcidico quae sunt mihi condita versu carmina pastoris Siculi modulabor avena. certum est in silvis, inter spelaea ferarum, malle pati, tenerisque meos incidere amores arboribus crescent illae, crescetis, amores. interea mixtis lustrabo Maenala Nymphis, aut acres venabor apros. non me ulla vetabunt frigora Parthenios canibus circumdare saltus. iam mihi per rupes videor lucosque sonantes ire, libet Partho torquere Cydonia cornu spicula-tamquam haec sit nostri medicina furoris, 60 aut deus ille malis hominum mitescere discat! iam neque Hamadryades rursus neque carmina nobis ipsa placent; ipsae rursus concedite silvae. non illum nostri possunt mutare labores, nec si frigoribus mediis Hebrumque bibamus Sithoniasque nives hiemis subeamus aquosae, nec si, cum moriens alta liber aret in ulmo, Aethiopum versemus oves sub sidere Cancri. omnia vincit Amor : et nos cedamus Amori.' haec sat erit, divae, vestrum cecinisse poetam, dum sedet et gracili fiscellam texit hibisco, Pierides: vos haec facietis maxima Gallo, Gallo, cuius amor tantum mihi crescit in horas, quantum vere novo viridis se subicit alnus. surgamus solet esse gravis cantantibus umbra, iuniperi gravis umbra, nocent et frugibus umbrae. ite domum saturae, venit Hesperus, ite capellae. 70 |