terque novas circum felix eat hostia fruges, Cereri torta redimitus tempora quercu atque haec ut certis possemus discere signis, aestusque pluviasque et agentes frigora ventos, ipse Pater statuit, quid menstrua luna moneret, quo signo caderent Austri, quid saepe videntes agricolae propius stabulis armenta tenerent. continuo ventis surgentibus aut freta ponti incipiunt agitata tumescere et aridus altis montibus audiri fragor, aut resonantia longe litora misceri et nemorum increbrescere murmur. iam sibi tum curvis male temperat unda carinis, cum medio celeres revolant ex aequore mergi clamoremque ferunt ad litora, cumque marinae in sicco ludunt fulicae, notasque paludes deserit atque altam supra volat ardea nubem. saepe etiam stellas vento inpendente videbis praecipites caelo labi, noctisque per umbram flammarum longos a tergo albescere tractus; saepe levem paleam et frondes volitare caducas, aut summa nantes in aqua colludere plumas. at Boreae de parte trucis cum fulminat, et cum Eurique Zephyrique tonat domus, omnia plenis rura natant fossis, atque omnis navita ponto umida vela legit. numquam inprudentibus imber obfuit: aut illum surgentem vallibus imis aëriae fugere grues, aut bucula caelum suspiciens patulis captavit naribus auras, aut arguta lacus circumvolitavit hirundo et veterem in limo ranae cecinere querellam. saepius et tectis penetralibus extulit ova angustum formica terens iter, et bibit ingens 357 arduus. 360 a curvis. 350 360 370 380 arcus, et e pastu decedens agmine magno nunc caput obiectare fretis, nunc currere in undas nec minus ex imbri soles et aperta serena at nebulae magis ima petunt campoque recumbunt, solis et occasum servans de culmine summo nequiquam seros exercet noctua cantus. apparet liquido sublimis in aëre Nisus, et pro purpureo poenas dat Scylla capillo : quacumque illa levem fugiens secat aethera pinnis, ecce inimicus atrox magno stridore per auras insequitur Nisus; qua se fert Nisus ad auras, illa levem fugiens raptim secat aethera pinnis. tum liquidas corvi presso ter gutture voces aut quater ingeminant, et saepe cubilibus altis nescio qua praeter solitum dulcedine laeti inter se in foliis strepitant; iuvat imbribus actis progeniem parvam dulcesque revisere nidos; haud, equidem credo, quia sit divinitus illis ingenium aut rerum fato prudentia maior ; 383 variae. 390 400 verum, ubi tempestas et caeli mobilis umor mutavere vias et Iuppiter uvidus Austris 420 denset, erant quae rara modo, et, quae densa, relaxat, vertuntur species animorum, et pectora motus nunc alios, alios, dum nubila ventus agebat, concipiunt: hinc ille avium concentus in agris et laetae pecudes et ovantes gutture corvi. si vero solem ad rapidum lunasque sequentes ordine respicies, numquam te crastina fallet hora, neque insidiis noctis capiere serenae. luna, revertentes cum primum colligit ignes, si nigrum obscuro comprenderit aëra cornu, maximus agricolis pelagoque parabitur imber; at si virgineum suffuderit ore ruborem, ventus erit; vento semper rubet aurea Phoebe. sin ortu quarto namque is certissimus auctor— pura neque obtunsis per caelum cornibus ibit, totus et ille dies et qui nascentur ab illo exactum ad mensem pluvia ventisque carebunt, votaque servati solvent in litore nautae Glauco et Panopeae et Inoo Melicertae. sol quoque, et exoriens et cum se condet in undas, signa dabit; solem certissima signa sequuntur, et quae mane refert et quae surgentibus astris. ille ubi nascentem maculis variaverit ortum conditus in nubem medioque refugerit orbe, suspecti tibi sint imbres; namque urguet ab alto arboribusque satisque Notus pecorique sinister. aut ubi sub lucem densa inter nubila sese diversi rumpent radii, aut ubi pallida surget Tithoni croceum linquens Aurora cubile, heu, male tum mites defendet pampinus uvas; tam multa in tectis crepitans salit horrida grando. hoc etiam, emenso cum iam decedit Olympo, profuerit meminisse magis; nam saepe videmus ipsius in vultu varios errare coiores : caeruleus pluviam denuntiat, igneus Euros; 430 440 450 sin maculae incipient rutilo inmiscerier igni, saepe monet fraudemque et operta tumescere bella. ille etiam exstincto miseratus Caesare Romam, 460 cum caput obscura nitidum ferrugine texit, inpiaque aeternam timuerunt saecula noctem. tempore quamquam illo tellus quoque et aequora ponti obscenaeque canes inportunaeque volucres 470 signa dabant. quotiens Cyclopum effervere in agros vidimus undantem ruptis fornacibus Aetnam, flammarumque globos liquefactaque volvere saxa! armorum sonitum toto Germania caelo audiit, insolitis tremuerunt motibus Alpes. vox quoque per lucos vulgo exaudita silentes ingens, et simulacra modis pallentia miris visa sub obscurum noctis, pecudesque locutae, infandum! sistunt amnes terraeque dehiscunt, et maestum inlacrimat templis ebur aeraque proluit insano contorquens vertice silvas Aluviorum rex Eridanus, camposque per omnes cum stabulis armenta tulit. nec tempore eodem tristibus aut extis fibrae apparere minaces aut puteis manare cruor cessavit, et altae per noctem resonare lupis ululantibus urbes. non alias caelo ceciderunt plura sereno fulgura, nec diri totiens arsere cometae. 454 incipiunt. 461 ferat. sudant. 481 ergo inter sese paribus concurrere telis nec fuit indignum superis, bis sanguine nostro aut gravibus rastris galeas pulsabit inanes, 490 500 iam pridem nobis caeli te regia, Caesar, tam multae scelerum facies; non ullus aratro 491 superi. 513 addunt spatia; addunt spatio. 510 |