ページの画像
PDF
ePub

es ut eamus, ego hoc te fasce1 levabo.

MORIS.

plura, puer; et quod nune instat agamus.
à tum meliùs, quum venerit ipse, canemus.

fasce. Yo te ayudaré á llevar los cabritos.

ECLOGA V.

GALLUS.

65

ARGUMENTO.

en poeta y amigo de Virgilio, fue muy estimado de -r sus hazañas militares. Pero siendo prefecto de Egipto on tanta insolencia en el gobierno, que el senado le deempleo, condenándole á destierro perpetuo, donde él uito desesperado la vida. Este se aficionó á una mujer Erte, la cual, menospreciando sus amores, quisó mas ro capitan romano que iba á la guerra contra los Alegilio procura templar el sentimiento de Galo en esta a Egloga.

I hunc, Arethusa1, mihi concede laborem.
Gallo, sed quæ legat ipsa Lycoris,
unt dicenda neget quis carmina Gallo?
[uum fluctus subterlabere sicanos,

7. Ninfa que preside retusa, que brota en o de la ciudad de Sicala el poeta por res

2 Quum fluctus subterlabere sicanos. Los poetas fingen que Aretusa huyendo del rio Alfeo viene desde la Elida á Sicilia,

Doris amara1 suam non intermisceat undam.
Incipe; sollicitos Galli dicamus amores,

Dum tenera attondent simæ virgulta capellæ.
Non canimus surdis: respondent omnia silvæ.
Quæ nemora, aut qui vos saltus habuêre, puellæ.
Naïdes, indigno quum Gallus amore perîret?
Nam neque Parnasi vobis juga nam neque Pindi3
Ulla moram ferere, neque Aonia Aganippe".
Illum etiam lauri, illum etiam flevere myricæ ;
Pinifer illum etiam solâ sub rupe jacentem
Mænalus et gelidi fleverunt saxa Lycæi.
Stant et oves circùm; nostrî nec pœnitet illas;
Nec te pœniteat pecoris, divine poeta:
Et formosus oves ad flumina pavit Adonis.
Venit et upilio7; tardi venêre bubulci;
Uvidus hibernâ venit de glande Menalcas.

2

Omnes << Unde amor iste » rogant « tibi? » Venit Apollo
«Galle, quid insanis? inquit: tua cura Lycoris
Perque nives 10 alium perque horrida castra secuta est. »
Venit et agresti capitis Silvanus 11 honore 12,
Florentes ferulas et grandia lilia 13 quassans.
Pan, deus Arcadiæ, venit, quem vidimus ipsi

1 Doris amara. El mar amargo y salado. Doris, es la madre de las Nereidas, ninfas marinas.

2 Dum tenera attondent, etc. Mientras andan ramoneando mis cabras.

3 Pindi. Monte que linda con Macedonia, Epiro y Tesalia, consagrado á las Musas.

Agannipe. Fuente de Beocia que entra en el rio Permeso cerca de Tébas.

Manalus. Ménalo y Liceo son dos montes de Arcadia.

[ocr errors]

25

[blocks in formation]

12 Agresti capitis honore. Co ronado de hojas y flores.

6 Stant et oves circùm. Este es el sentido: Las mismas ovejas nos hacen compañia en nuestras comunes penas Ni tú poeta di dia lilia Con ramos floridos.

13 Florentes ferulas et gran

30

Sanguineis ebuli baccis1 minioque rubentem :
«Ecquis erit modus! inquit; Amor non talia curat.
Nec lacrymis crudelis Amor, nec gramina rivis,
Nec cytiso saturantur apes, nec fronde capellæ. »
Tristis at ille : « Tamen cantabitis, Arcades, inquit,
Montibus hæc vestris : soli cantare periti
Arcades. O mihi tum quàm molliter ossa quiescant",
Vestra meos olim si fistula dicat amores!
Atque utinam ex vobis unus, vestrique fuissem
Aut custos gregis, aut maturæ vinitor uvæ!
Certè, sive mihi Phyllis, sive esset Amyntas,

Seu quicumque furor 3 (quid tum, si fuscus Amyntas?
Et nigræ violæ sunt et vaccinia nigra),
Mecum inter salices lentâ sub vite jaceret :
Serta mihi Phyllis legeret, cantaret Amyntas?
Hic gelidi fontes; hic mollia prata, Lycori;
Hic nemus; hic ipso tecum consumerer ævo.
Nunc insanus amor duri te Martis in armis
Tela inter media atque adversos detinet hostes.
Tu procul à patria (nec sit mihi credere tantum!)
Alpinas ah! dura nives et frigora Rheni

4

Me sinè sola vides. Ah! te ne frigora lædant!
Ah! tibi ne teneras glacies secet aspera plantas!
Ibo, et chalcidico quæ sunt mihi condita versu

espadañas y lírios en las manos.

1 Sanguineis ebuli baccis. Pintado de yezgos y bermellon. Hay mucho bermellon á las orillas del Miño, rio que separa á Galicia de Portugal, y en latin se llama Minius.

2 Molliter ossa quiescant. Los gentiles supersticiosos tenian por grande dicha que sus huesos no fuesen oprimidos con el peso de la tierra; y así esculpian sobre los sepulcros estas cuatro letras mayúsculas S.T. T.L. que quieren decir Sit tibi terra levis.

• Seu quicumque furor. O

35

40

45

50

cualquiera otro objeto de amor; porque todo amor desordenado es locura.

Nec sit mihi credere. ¡Qué no me sea licito siquiera el du-' darlo!

5 Rheni. Del Rin, el rio mas caudaloso de todos los de la Eu ropa despues del Danubio.

6 Ibo, et chalcidico. Para remedio de mi amor pondré en latin, y cantaré los versos del poeta de Cálcis. Este fué Eufórion, natural de Cálcis en Beocia, bibliotecario de Antioco el Mag no, rey de Siria.

Carmina pastoris siculi modulabor avenâ1
Certum est in silvis, inter spelæa ferarum,
Malle pati, tenerisque meos incidere amores
Arboribus crescent illæ; crescetis, amores.
Intereà mistis lustrabo Manala Nymphis,
Aut acres venabor apros; non me ulla vetabunt
Frigora parthenios canibus circumdare saltus*.
Jam mihi per rupes videor lucosque sonantes.
Ire; libet Partho torquere cydonia 3 cornu

55

65

Spicula tanquam hæc sint nostri medicina furoris, 60
Aut Deus ille malis hominum mitescere discat!
Jam neque Hamadryades rursùm, nec carmina nobis
Ipsa placent; ipsæ rursùm concedite silvæ".
Non illum nostri possunt mutare labores ;
Nec si frigoribus mediis Hebrumque 10 bibamus,
Sithoniasque nives" hiemis subeamus aquosæ;
Nec si, quum moriens 12 altâ liber13 aret in ulmo,
Ethiopum versemus oves sub sidere Cancri 14.
Omnia vincit Amor, et nos cedamus Amori. »
Hæc sat erit, Divæ, vestrum cecinisse poetam,

1 Pastoris siculi modulabor avená. Imitando el estilo sencillo de Teócrito.

2 Parthenios... saltus. El monte Partenio de Arcadia.

Spicula cydonia. Las flechas cretenses 6 fabricadas en Creta. Cidon era una ciudad de la isla de Creta.

Cornu. Con el arco: llámase así, por ser de esta materia. 5 Aut Deus ille. El Amor ó Cupido.

6 Hamadryades. Ninfas de los montes,

Ipsæ rursùm concedite silvæ. - Adios florestas, adios.

8 Non illum nostri possunt mutare labores. Mis penas no pueden ablandar al Amor es inexorable.

70

[blocks in formation]

1, et gracili fiscellam texit hibisco,
vos hæc facietis maxima Gallo 3;
s amor tantùm mihi crescit in horas,
ere novo viridis me subjicit alnus.
s solet esse gravis cantantibus umbra;
avis umbra; nocent et frugibus umbræ.
saturæ, venit Hesperus, ite, capellæ.

t. Mientras sentado de un enebro se tejer cestillas de cos ó malvavisco. Pierides. Las Mu

75

va gracia y belleza á estos mis humildes versos para que sean mas estimados de Galo.

Se subjicit. Se levanta, se

sublima, crece.

5 Juniperi gravis umbra. Lucrecio siente lo mismo de algufavor añadirá nue- nos árboles, lib. vi, v. 782.

facietis maxima

bus primùm certis gravis umbra tributa est,

adeò, capitis faciant ut sæpe dolores,

=eas subter jacuit prostratus in herbis.

« 前へ次へ »