Anthologie aus den Elegikern der Römer, 第 1〜2 巻B.G. Teubner, 1882 |
人気のある引用
45 ページ - Indulgens animo pes mihi tardus erat : Saepe, vale dicto, rursus sum multa locutus; Et quasi discedens oscula summa dedi : Saepe eadem mandata dedi ; meque ipse fefelli, Respiciens oculis pignora cara meis. 60 Denique, quid propero? Scythia est, quo mittimur, inquam : Roma relinquenda est : utraque justa mora est.
13 ページ - Mors modo nigra manus. 5 abstineas, Mors atra? precor : non hic mihi mater quae legat in maestos ossa perusta sinus, non soror, Assyrios cineri quae dedat odores...
114 ページ - Ule mi par esse deo videtur, ille, si fas est, superare divos, qui sedens adversus identidem te spectat et audit dulce ridentem, misero quod omnis eripit sensus mihi: nam simul te, Lesbia, aspexi, nihil est super mi , lingua sed torpet, tenuis sub artus flamma demanat, sonitu suopte 10 tintinant aures, gemina teguntur lumina nocte.
43 ページ - Cum subit illius tristissima noctis imago, Qua mihi supremum tempus in urbe fuit, Cum repeto noctem, qua tot mihi cara reliqui, Labitur ex oculis nunc quoque gutta meis.
88 ページ - ... res gestae regumque ducumque et tristia bella quo scribi possent numero, monstravit Homerus.
90 ページ - CALLIMACHI Manes et Coi sacra Philetae, in vestrum, quaeso, me sinite ire nemus. primus ego ingredior puro de fonte sacerdos Itala per Graios orgia ferre choros.
42 ページ - ... operata deo pubes discumbet in herba, arboris antiquae qua levis umbra cadit, aut e veste sua tendent umbracula sertis vincta, coronatus stabit et ante calix.
11 ページ - Delia: tecum dum modo sim, quaeso segnis inersque vocer. te spectem, suprema mihi cum venerit hora, 60 te teneam moriens deficiente manu. flebis et arsuro positum me, Delia, lecto, tristibus et lacrimis oscula mixta dabis. flebis: non tua sunt duro praecordia ferro vincta, nec in tenero stat tibi corde silex.
120 ページ - Haec est feminei merces extrema triumphi, laudat ubi emeritum libera fama rogum. Nunc tibi commendo communia pignora natos : haec cura et cineri spirat inusta meo.
45 ページ - ... morae spatium nox praecipitata negabat, versaque ab axe suo Parrhasis arctos erat. quid facerem ? blando patriae retinebar amore : ultima sed iussae nox erat ilia fugae.