ページの画像
PDF
ePub

Hi Soractis habent arces, Flaviniaque arva,
Et Cimini cum monte lacum, lucosque Capenos.
Ibant æquati numero, regemque canebant:
Ceu quondam nivei liquida inter nubila cycni,
Quum sese e pastu referunt, et longa canoros
Dant per colla modos; sonat amnis, et Asia longe
Pulsa palus.

Nec quisquam æratas acies ex agmine tanto
Misceri putet; aeriam sed gurgite ab alto
Urgeri volucrum raucarum ad littora nubem.

Ecce Sabinorum prisco de sanguine magnum
Agmen agens Clausus, magnique ipse agminis instar,
Claudia nunc a quo diffunditur et tribus et gens
Per Latium, postquam in partem data Roma Sabinis.
Una ingens Amiterna cohors, priscique Quirites,
Ereti manus omnis, oliviferæque Mutuscæ;
Qui Nomentum urbem, qui rosea rura Velini,
Qui Tetricæ horrentes rupes, montemque Severum,
Casperiamque colunt, Forulosque, et flumen Himellä;
Qui Thybrim Fabarimque bibunt; quos frigida misit
Nursia, et Hortinæ classes, populique Latini;
Quosque secans infaustum interluit Allia nomen:
Quam multi Libyco volvuntur marmore fluctus,
Sævus ubi Orion hibernis conditur undis;

Vel

quam sole novo densæ torrentur aristæ, Aut Hermi campo, aut Lyciæ flaventibus arvis.

Scuta sonant, pulsuque pedum conterrita tellus.

Hinc Agamemnonius, Trojani nominis hostis, Curru jungit Halesus equos, Turnoque feroces Mille rapit populos: vertunt felicia Baccho Massica qui rastris, et quos de collibus altis Aurunci misere patres, Sidicinaque juxta Æquora, quique Cales linquunt, amnisque vadosi Accola Vulturni, pariterque Saticulus asper, Oscorumque manus. Teretes sunt aclydes illis Tela, sed hæc lento mos est aptare flagello; Lævas cætra tegit; falcati comminus enses.

Nec tu carminibus nostris indictus abibis, bale, quem generasse Telon Sebethide nympha Fertur, Teleboûm Capreas quum regna teneret Jam senior; patriis sed non et filius arvis Contentus, late jam tum ditione premebat Sarrastes populos, et quæ rigat æquora Sarnus, Quique Rufras, Batulumque tenent, atque arva Celennæ,

Et

quos maliferæ despectant monia Abellæ :

Teutonico ritu soliti torquere cateias;

Tegmina queis capitum raptus de subere cortex; Æratæque micant peltæ, micat æreus ensis.

Et te montosæ misere in prælia Nersæ,

Ufens, insignem fama et felicibus armis;
Horrida præcipue cui gens, assuetaque multo

Venatu nemorum, duris Aquicula glebis:
Armati terram exercent, semperque recentes
Convectare juvat prædas, et vivere rapto.

Quin et Marrubia venit de gente sacerdos,
Fronde super galeam et felici comptus oliva,
Archippi regis missu, fortissimus Umbro:
Vipereo generi et graviter spirantibus hydris
Spargere qui somnos cantuque manuque solebat,
Mulcebatque iras, et morsus arte levabat.
Sed non Dardaniæ medicari cuspidis ictum
Evaluit; neque eum juvere in vulnera cantus
Somniferi, et Marsis quæsitæ montibus herbæ.
Te nemus Anguitiæ, vitrea te Fucinus unda,
Te liquidi flevere lacus.

Ibat et Hippolyti proles pulcherrima bello
Virbius; insignem quem mater Aricia misit,
Eductum Egeriæ lucis, humentia circum
Littora, pinguis ubi et placabilis ara Dianæ.
Namque ferunt fama Hippolytum, postquam arte

novercæ

Occiderit, patriasque explerit sanguine pœnas
Turbatis distractus equis, ad sidera rursus
Ætheria et superas cœli venisse sub auras,
Pæoniis revocatum herbis et amore Dianæ.
Tum pater omnipotens, aliquem indignatus ab umbris
Mortalem infernis ad lumina surgere vitæ,

Ipse repertorem medicinæ talis et artis
Fulmine Phœbigenam Stygias detrusit ad undas.
At Trivia Hippolytum secretis alma recondit
Sedibus, et nymphæ Egeriæ nemorique relegat:
Solus ubi in sylvis Italis ignobilis ævum
Exigeret, versoque ubi nomine Virbius esset.
Unde etiam templo Triviæ lucisque sacratis
Cornipedes arcentur equi, quod littore currum
Et juvenem monstris pavidi effudere marinis.
Filius ardentes haud secius æquore campi
Exercebat equos, curruque in bella ruebat.

Ipse inter primos præstanti corpore Turnus Vertitur, arma tenens, et toto vertice supra est. Cui triplici crinita juba galea alta Chimæram Sustinet, Ætnæos efflantem faucibus ignes:

Tam magis illa fremens et tristibus effera flammis,
Quam magis effuso crudescunt sanguine pugnæ.
At levem clypeum sublatis cornibus Io
Auro insignibat, jam sætis obsita, jam bos,
Argumentum ingens, et custos virginis Argus,
Calataque amnem fundens pater Inachus urna.
Insequitur nimbus peditum, clypeataque totis
Agmina densentur campis, Argivaque pubes,
Auruncæque manus, Rutuli, veteresque Sicani,
Et Sacranæ acies, et picti scuta Labici;

Qui saltus, Tiberine, tuos, sacrumque Numici

Littus arant, Rutulosque exercent vomere colles, Circæumque jugum; queis Juppiter Anxurus arvis Præsidet, et viridi gaudens Feronia luco;

Qua Saturæ jacet atra palus, gelidusque per imas Quærit iter valles atque in mare conditur Ufens.

Hos super advenit Volsca de gente Camilla, Agmen agens equitum, et florentes ære catervas, Bellatrix: non illa colo calathisve Minervæ Femineas assueta manus; sed prælia virgo Dura pati, cursuque pedum prævertere ventos. Illa vel intactæ segetis per summa volaret Gramina, nec teneras cursu læsisset aristas: Vel mare per medium, fluctu suspensa tumenti, Ferret iter, celeres nec tingeret æquore plantas. Illam omnis tectis agrisque effusa juventus Turbaque miratur matrum, et prospectat euntem, Attonitis inhians animis; ut regius ostro Velet honos leves humeros; ut fibula crinem Auro internectat; Lyciam ut gerat ipsa pharetram, Et pastoralem præfixa cuspide myrtum.

« 前へ次へ »